Farmakologia ból leki przeciwbólowe0022

Przynależność leków do danej klasy jest zależna od zdolności hamowania aktywności poszczególnych izoenzymów cyklooksygenazy - COX-l i COX-2. Ze względu na silne wiązanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, z białkami można spodziewać się wielu interakcji. Szczególnie istotne jest zwiększenie siły działania takich leków, jak sulfonamidy, doustne leki hipoglikemizujące, a także pochodne hydantoiny. NLPZ osłabiają działanie hipotensyjne leków przeciwnadciśnieniowych. Stosowane jednocześnie z glikokortykosteroidami zwiększają znacznie ryzyko zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Ryzyko krwawień zwiększa się także przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwpłytkowych. Dawka przeciwbólowa NLPZ jest zazwyczaj o poło\ve _jJ(mniejsza od dawki przeciwzapalnej. Leczenie należy rozpocząć od dawek wierny eh, następnie stopniowo znanej szać do enmmaMffl dawki skutecznej. Podczas leczenia należy monitorować funkcję wątroby i nerek. NLPZ mogą wpływać szkodliwie na płód i przebieg ciąży i porodu, dlatego zawsze należy dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko związane z ich przyjmowaniem w ciąży.

Leki te są obecnie powszechnie stosowane. W Stanach Zjednoczonych NLPZ stosuje 10-20% populacji powyżej 65 roku życia. W Polsce liczbę osób zażywających NLPZ szacuje się na 4 min. Najczęściej stosowanym preparatem z tej grupy i równocześnie najczęściej obecnie stosowanym lekiem na świecie jest aspiryna, opatentowana w 1897 r. przez F. Hoffmana z firmy Bayer.

Pierwszym syntetycznie otrzymanym niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym był kwas salicylowy, stosowany jako środek antyseptyczny, przeciwbólowy oraz do leczenia zapalenia stawów. Metodę jego syntezy chemicznej opracował Kolbe w 1859 roku. Właściwości lecznicze substancji pochodzenia naturalnego zawierających salicylany były znane od czasów starożytnych. Już około 3500 lat temu w Egipcie stosowano wywar z suszonych liści mirtu jako środek przeciw bolesnym skurczom macicy. Hipokrates zalecał sok z topoli do leczenia chorób oka, a sok z wierzby do łagodzenia bólów porodowych i obniżania gorączki. Natomiast w roku 1763 Stone po raz pierwszy opisał szczegółowo jak leczyć zapalenie stawów za pomocą wyciągu z kory wierzby, z którego Leroux w 1839 roku wyizolował gorzki glikozyd - salicynę.

W 1897 roku Hoffman i wsp. otrzymali oczyszczoną aspirynę, która była pozbawiona niepożądanych działań, charakterystycznych dla kwasu salicylowego i jego soli, takich jak silne działanie drażniące na śluzówkę żołądka i powodowanie wymiotów. Od tego czasu prowadzono szerokie poszukiwania nowych leków przeciwzapalnych o silniejszym działaniu. Powstało wiele NLPZ należących do różnych grup chemicznych o bardzo zróżnicowanej aktywności przeciwzapalnej, przeciwbólowej i przeciwgorączkowej (taki profil działania jest charakterystyczny dla grupy NLPZ). Na przykład diklofenak wykazuje stosunkowo silne działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe przy umiarkowanym działaniu przeciwgorączkowym, paracetamol zaś działa podobnie przeciwbólowo i przeciwgorączkowo, ale bardzo słabo przeciwzapalnie. Silnym działaniem przeciwgorą zkowym - przy słabym przeciwbólowym i przeciwzapalnym - cechuje się z kolei aminofenazon (obecnie niestosowany ze względu na częste działanie toksyczne - powodowanie agranulocytozy i objawów uczulenia). Natomiast do leków