Foto2905

56 Rozdział 1

1.7.3.5. Współpraca w zarządzaniu kryzysowym

Podstawą efektywności działań podejmowanych w czasie sytuacji kryzysowej jest współpraca administracji państwowej z formacjami działającymi w tym zakresie, organizacjami pozarządowymi i obszarem obywatelskim. Jednostki te tworzą system ochrony ludności, którego celem jest zaspokojenie jednej z podstawowych potrzeb społecznych - potrzeby bezpieczeństwa. Założenie to wynika z przepisów obowiązującego prawa i zadań tych jednostek, które wskazują na konieczność ich współdziałania. Współpraca samorządów z jednostkami wykonawczymi odbywa się w oparciu o istniejące uregulowania prawne, przyjęte programy bezpieczeństwa i podpisane porozumienia. Obejmuje takie obszary, jak¹:

-    doskonalenie i wdrażanie zasad oraz procedur współpracy,

-    realizowanie przedsięwzięć zmierzających do utrzymywania i zwiększania posiadanych potencjałów,

-    wzajemne wsparcie, przejawiające się realizacją zadań na korzyść współdziałających podmiotów,

-    wymianę informacji.

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym zakłada, że podstawą skuteczności prowadzonych działań jest współpraca między podmiotami tego systemu, co chociażby potwierdza definicja siatki bezpieczeństwa, zgodnie z którą jest to zestawienie potencjalnych zagrożeń ze wskazaniem podmiotu wiodącego przy ich usuwaniu oraz podmiotów współpracujących. W tym ujęciu są to m.in.:

-    organy administracji państwowej właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego,

-    koordynatorzy powołani w określonych obszarach zarządzania kryzysowego,

-    policja,

-    straż pożarna,

-    sztab wojskowy,

-    straż graniczna,

-    stacja sanitarno-epidemiologiczne,

-    inspektorat weterynarii,

-    inspektorat ochrony środowiska,

-    służba ochrony zabytków,

-    inspektorat nadzoru budowlanego,

-    kuratoria oświaty,

-    inspektorat ochrony roślin,

-    agencja rynku rolnego,

-    inspektorat skupu i przetwórstwa artykułów rolnych,

-    inspektorat inspekcji farmaceutycznej,

-    inspektorat inspekcji handlowej,

-    Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej,

-    operatorzy sieci teleinformatycznych,

-    zakłady gazownicze,

-    zakłady energetyczne,

-    przedsiębiorstwa wodociągów,

-    organizacje pozarządowe.

W zarządzaniu kryzysowym zakłada się współdziałanie na wszystkich szczeblach administracji rządowej w zakresie informowania i przekazywania poleceń do wykonania w systemie całodobowym dla jednostek ochrony zdrowia w przypadkach awaryjnych, losowych, jak również zaburzeń funkcjonowania systemu. Zadania z zakresu przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym są realizowane we współpracy z organami administracji rządowej właściwymi w tych sprawach, w szczególności z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Zapisy odnośnie współpracy można również znaleźć w ustawie o stanie klęski żywiołowej. Zgodnie z art. 19 niniejszej ustawy kierujący działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia współpracują ze społecznymi organizacjami ratowniczymi, charytatywnymi, stowarzyszeniami, fundacjami oraz innymi podmiotami działającymi na obszarze ich właściwości, a na wniosek lub za zgodą tych podmiotów koordynują ich działalność⁸³.

Problematykę regulacji współpracy w zakresie zarządzania kryzysowego ujęto również w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad współpracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi). Zgodnie z zapisami w tym dokumencie współpraca formacji ochronnych z jednostkami ochrony przeciwpożarowej polega na podejmowaniu działań ochronnych i zabezpieczających w przypadku wystąpienia w granicach chronionych obszarów, obiektów lub urządzeń pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, a w szczególności na^{2 3}:

-    wymianie informacji o powstałych zagrożeniach,

-    wprowadzeniu na teren chronionych obszarów i obiektów jednostek ratowniczych.

1

B. Wiśniewski, Podstawowe problemy współpracy administracji publicznej, [w:) Współpraca służb porządku publicznego z administracją rządową i samorządową, (red.) A. Osierda, B. Wiśniewski, Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej, Bielsko-Biała 2008, s. 7.

2

Art. 19 Ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (DzUz 2002r. Nr 62, poz. 558 z późn. zaii):

3

** §5 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad współpracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi) (Dzll 1998 Nr 161, poz. 1108).