ekonomika (195)

Rady Ministrów, konsultującej swoje decyzje z Mementem Europejskim i Komitetem Społeczno-Ekonomicznym. Rada Ministrów może wydawać akty prawne obowiązujące na terenie całej Unii Europejskiej, czyli rozporządzenia, a także dyrektywy, które wymagają wprowadzenia przepisów narodowych w danym zakresie, i decyzje skierowane do konkretnych państw .

Do najważniejszych organizacji międzynarodowych, będących podmiotami polityki transportowej, zalicza się Komitet Transportu Wewnętrznego EKG ONZ i Europejską Konferencję Ministrów Transportu (CEMT), działającą przy OECD. Działania EKG ONZ obejmują wiele spraw związanych z transportem, mm rozpatrywanie trendów rozwoju transportu i polityki transportowej, wyznaczanie kierunków rozwoju infrastruktury w powiązaniu z prognozami wielkości i przewozów, harmonizację przepisów technicznych, uproszczenie procedur _ł przekraczania granic, opracowywanie przepisów socjalnych transportu. Obec-najważniejszym zagadnieniem polityki transportowej, którym zajmuje się ^Jep podmiot, jest zrównoważony rozwój transportu. Komitet uzgadnia oraz opracowuje międzynarodowe konwencje i umowy transportowe, a także wydaje zalecenia o międzynarodowym charakterze. Przykładowo, z bardziej znanych umów i konwencji opracowanych przez tę organizację można wymienić :

•    umowy w sprawie głównych arterii transportowych Europy - AGR, AGC, AGTC.AGN;

*    umowę w sprawie pracy załóg w międzynarodowych przewozach drogowych - AETR,

•    konwencję w sprawie umowy o międzynarodowym transporcie drogowym towarów - CMR;

•    konwencję celną dotyczącą zastosowania karnetów - TIR.

Europejska Konferencja Ministrów Transportu (CEMT) prowadzi politykę w zakresie transportu lądowego i kombinowanego. Celem polityki transportowej CEMT jest racjonalizacja i usprawnianie europejsJo?go transportu l^dówego o znaczeniu międzynarodowym oraz koordynacja prac międzynarodowych organizacji w tym zakresie. CEMT analizuje problemy inwestycji transportowych, bada potrzeby w zakresie rozwoju europejskiej infrastruktury, zajmuje się problemami funkcjonowania poszczególnych gałęzi transportu i transportu kombinowanego. Dotychczasowa działalność CEMT polegała m in. na^m:

*    określeniu i aktualizacji listy dróg wodnych o znaczeniu europejskim oraz ustaleniu kryteriów podziału tych dróg na klasy;

*    promowaniu aktywizacji przewozów na drodze wodnej Ren - Men - Dunaj;

⁴⁰ J Bumewicz, K Wojcwódzka-Król, op. ci., i. 8-9. ⁴⁰ Ibidem, s. 19-21. ^m Mcm, » 15.

•    określeniu kryteriów wyboru wariantów inwestycji infrastrukturalnych o znaczeniu europejskim oraz pomocy w rozwiązywaniu problemów jej finansowania;

•    popieraniu liberalizacji dostępu do międzynarodowych rynków transportowych (wprowadzono wielostronne kontyngenty zezwoleń w międzynarodowym Iransporde drogowym ładunków, zanim doszło do liberalizacji tego rynków);

•    doprowadzeniu do zgodności między wymaganiami Unii Europejskiej a konwencją AETR w sprawie zasad pracy i odpoczynku kierowców (dostosowano AETR do zasad UE z 1985 roku);

•    promowaniu rozwoju transportu kolejowego 1 kombinowanego.

Zrzeszenia środowisk zawodowych transportowców to najczęściej międzynarodowe organizacje gałęziowe. Na świerie działa ich ponad 100. Za naibardziei reprezentatywne dla poszczególnych gałęzi transportu można uzm

•    w transporcie drogowym - Międzynarodową Unię Transport

(IRU);

•    w transporcie kolejowym - Międzynarodowy Związek Kolejowy (UKT);

•    w transporcie lotniczym - Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego

(IATA);

•    w żegludze śródlądowej - Centralną Komisję Żeglugi na Renie (CCR) i Komisję Dunaju (CD);

•    w żegludze morskiej - Międzynarodową Organizację Morską (1MO);

•    w transporcie kombinowanym - Międzynarodowy Związek Towarzystw Transportu Kombinowanego Kolej - Droga (UIRR);

•    w transporcie miejskim - Międzynarodową Unię Transportu Publicznego

(U1TP).

Przedmiotami polityki transportowej są grupy jednostek, które realizują tę politykę zgodnie w ustalonymi wytycznymi. Wyodrębnia się trzy grupy, jednostki administracji państwowej i samorządowej, jednostki świadczące usługi transportowe i użytkowników transportu. jV realizacji polityki transportowej szczególną rolę odgrywa Ministerstwo Transportu, ale także inne resorty mające w dyspozycji tabor oraz wyposażenie transportowe. Resorty te są jednocześnie podmiotami i przedmiotami polityki transportowej. Ża^omócą różnych metod i narzędzi, podmioty polityki transportowej oddziałują na jej przedmioty, aby zostały zrealizowane zamierzone cele i zadania. Najszersza sfera oddziaływania dotyczy jednostek świadczących usługi transportowe zgodnie z zasadami określonymi przez Sejm i rząd⁵⁰¹.

⁵⁰⁰ Ibidem, s. 22.

** W- Grzywacz, K. Wojewddzka-Król, W. Rydzkowski, op. dl., s. 38.