HWScan00122

HWScan00122



zaś z rys. 4.21 wynika,

że wysokość urabiania

Hu = -~(1 - cos cpu)

(4-45)

więc zakładając

h

s~ = m

(4-46)

Oznaczając wyrażenie


+ m


= A


]/ 30 (1 — cos <pu)

oraz przyjmując spotykane w praktyce wartości mi^w zakresach


gdzie h i b są wymiarami przekroju skiby w płaszczyźnie poziomej, prz chodzącej przez oś koła, otrzymamy


Qt — 60 m2 b2 —^ (1 — cos <pu) nw m3/h


a stąd


3    "    3

colodpowiada cpu = 60    120° otrzymamy rozrzut wartości A = 0,40 do

0,55. Dla kąta i tego samego zakresu m, A = 0,47 -j- 0,48. Zakładając

7t

<pu = -y, A = 0,475 i obliczając


m = 1 -f- 1,2 oraz q>„


n


b =


m


/ _Qt

V “yO-


cos cpu) nv


(4.47)


4

3ti


4

3?t


1,076


oraz


h = m


ł


Qt


60    (1 — cos cpu) nv


Wstawiając wyrażenie na b do wzoru (4.43) oraz wykorzystując zależność (4.46) otrzymamy


Ni


122,2


1


otrzymujemy moc kopania koparki kołowej w odniesieniu do kL

^ Nk "=~-|^ (/Q,Dnw + 1,59 Dn*r) kW

Wzór (4.50) należy stosować zgodnie z założeniem dla kąta urabiania <pu = -rr-. Dla innych kątów należy stosować wzór (4.49).

Z


(4.50)


,.b+(-!Ł_-l.)k + 0,07r (iŁ-J-)]..


kL nw D b | cpu + m2

+ 0,7 n„. D lcL r (    —    )j

Wstawiając b z wzoru (4.47) otrzymamy z kolei


122,2


4.5.2. Moc podnoszenia urobku w kole naczyniowym

Dla określenia mocy podnoszenia należy określić najpierw pracę podnoszenia L' wykonaną przez jedno naczynie urabiające [89, 91]. Z rys. 4.21 wynika, że


cos (<p + dcp)


— —— | 1 — (cos (p — sin qp d (p)


Nk=~-


122,2


+ m2


K D nw    Qt

m 1    D

X 60 -y ~ cos (pu) nw


(pu +


a ponieważ


D

a--g (1 “ cos (p)


a stąd


122,2


kL / Qf D nu.

(Puw

----r m

/ 3<pu

-4-\

m

\ n

3n_[

V^30 (1 — cos (pu)


Więc elementarny ciężar calizny przy jej ciężarze objętościowym yc wynosi

dG = bh yc (c — a) = —r- bhyc sin (p dcp

Przyjmując w przybliżeniu b = const, wyznaczymy ciężar calizny wypełniającej naczynie z zależności

<p = <pu

Gu = —£-bhyc j sinę?dę>= ^ b h yc (1 — cos <pu) (4.51)

«p = o

, Praca podnoszenia urobku na drodze urabiania do zakończenia napełniania składa się z sumy prac cząstkowych (rys. 4.21)



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSCN0498 I. Wprowadzenie I. Wprowadzenie r*ofw*nła lewa Z wzoru (1.21) wynika, że Rys. 1.23. Paramet
HWScan00155 <p=0 I l*:; _ Vf Z rys. 4.34 widać, że średnia skrawająca długość ostrza przy maksyma
118 B. Baronf Z. Garczarczyk 4. Schemat blokowy identyfikacji Ze wzorów (20) i (21) wynika, że Jeżel
ugiit regulahon ciRcurr FTLTER Rys. 21 Schemat obwodu wysokoczęsiotliwościowego elektronicznego
Rys. 1.7. Rys. 1.8 Z wykresu wynika, że w miarę jak częstotliwość zbliża się do częstotliwości
Obraz#0 (6) wzorem 2 h + s = 63, gdzie h — wysokość podstawki, zaś s -— długość stopnicy. Ustalono,
7.7. FALOWNIK NAPIĘCIA JAKO ELEMENT PRZEKSZTAŁTNIKA 377 Z wykresu wektorowego na rys. 7.44 wynika, ż
412 [1024x768] niektóre równowagi w roztworach elektrolitów zaś z warunku elektroobojętności wynika,
FIZYKO-CHEMICZNE PODSTAWY LUTOWANIA Z doświadczeń i wzorów wynika, że wysokość podnoszenia jest więk
Stąd wynika, że trójkąty ABK, LDA i LCK są przystające, a więc AK = LA = LK. 17. Dany jest równoległ
DSCN1167 (2) 7.23. Wskazówka.Z podanych założeń wynika, że 3 sin2 a p cos2 P i 6 sina cos a = 2
Image027 tronicznego. Ilustracją tego zjawiska jest rys. 1.25, z którego wynika, że przejściu od ele
ZL Cr 2 chromowe ze względu na dużą ilość powstających w stopie węglików (rys. 5.21) nie zawiera węg
rezonans0005 -51 - Z rys. 3.6 wynika, że w miarę jak pulsacja zbliża się do pulsacji rezonansowej, m

więcej podobnych podstron