IMAG0217 (7)

Lidia Selerzyriska-Martela (na poziomie rospólnoty lokalnej, sąsiedzkiej, osiedlowej, gminnej H H H nych organizacji pozarządowych itp.). Wyższe jednostki organizac^neT^¹' wspierać działania niższych za pomocą zasobów publicznych wszędzie tam 'T'^J działalność oddolna wymaga takiego wsparcia. W ten sposób realizowana jest id* „pomocy dla samopomocy" i społeczeństwo obywatelskie realnie współpracuje z instytucjami państwa demokratycznego i korzysta z jego zasobów dla swego rozwoju².

Wejście Polski do Unii Europejskiej oraz powstanie nowych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania i płaszczyzn współdziałania organizacji pozarządowych z administracją publiczną stwarza możliwość rozwoju dla wszystkich podmiotów tej relacji. Przyjęcie z dniem 1 stycznia 2004 r. ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie było m.in. efektem usilnych starań środowisk pozarządowych, które zmierzały do wprowadzenia partnerskiego modelu ich współpracy z państwem, a jednocześnie pozwalało na realizację wspomnianej zasady subsydiarności poprzez korzystanie na jasno określonych warunkach ze środków publicznych. Ustawa ta¹ zakłada lepszy dostęp organizacji pozarządowych do realizacji różnego rodzaju działań przypisanych dotychczas instytucjom rządowym i samorządowym, możliwość aplikowania o środki finansowe z budżetów tych instytucji administracji, a także obowiązek współpracy samorządów z sektorem pozarządowym. Uregulowała ona również niezwykle ważną kwestię < oty-czącą wolontariatu, a przede wszystkim statusu prawnego wolontariuszy i mimo tego, że nie jest doskonałym aktem prawnym, zawiera korzystne dla trzeciego sektora uregulowania, co pozwala na zwiększenie i umocnienie TOc li organizacji pozarządowych i wolontariuszy w państwie, a więc na rozwój społeczeństwa obywatelskiego i realizację zasady pomocniczości.

Zasada pomocniczości bezpośrednio preferuje samorządność. Teoretyczna i praktyczna akceptacja tej zasady oznacza przeciwstawienie się teorii i praktyce państwa totalitarnego. Zasada subsydiarności stała się we wszystkich państwach europejskich istotną wykładnią filozoficzną i polityczną tworzenia i rozwoju filarów demokracji, do których należą: wolne, demokratyczne wybory, samorządność terytorialna i grupy dobrowolnie zorganizowanych obywateli. Zasada pomocniczości opiera się na pewnych prawidłach, tj. wiąże się ze specyfiką społeczeństwa obywatelskiego, które nie tylko gwarantuje wolność jednostki, lecz także zakłada jej aktywność w interesie ogółu. Społeczeństwo obywatelskie oznacza, że poza dobrem indywidualnym istnieje dobro wspólne. Aktywność obywateli ma zatem różne wymiary i przejawia się nie tylko w podejmowaniu decyzji w swoich osobistych i rodzinnych sprawach, lecz także w uczestnictwie w sprawowaniu władw

tir    rrrurm cnnłocznni 111 nnli Hicznoi    i _

^J Ibid., s. 64-65.

164