IMAG0219 (7)

Lidia Sclerzyrfska-Martela

Podejmując próbę zdefiniowania pojęcia „wsparcie społeczne" należało by odwołać się do niego jako instrumentu wykorzystywanego w realizacji celów i założeń polityki społecznej państwa. W powszechnym rozumieniu polityka społeczna to takie działania państwa, które zmierzają do zaspokajania szeroko rozumianych potrzeb społecznych, jednak jest to niewątpliwie dziedzina nierozerwalnie związana z polityką gospodarczą i ekonomiczną państwa. Mając na uwadze powyższe, warto wspomnieć o kanonach wartości i zasad w polityce społecznej. Niezależnie, czy też pomimo sporów doktrynalnych w poszczególnych społeczeństwach, w całej wspólnocie międzynarodowej wyłonił się pewien „kanon kultury" zapisany pod nazwą „praw człowieka i swobód obywatelskich". Również w Polsce została ratyfikowana Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzona w Rzymie 4 listopada 1950 r., która określa m in. szczegółowo prawa i wolności człowieka, w tym prawo do życia, prawo do poszanowania życia prywatnego, wolność myśli, sumienia i wyznania, wolność wyrażania opinii, zakaz dyskryminacji. Wyrazem utożsamiania się z międzynarodowymi kanonami wartości, także w polityce społecznej, są właśnie zapisy ustawy

0 pomocy społecznej z 12 marca 2004 r.    . I

Nowoczesna pomoc społeczna jako instrument polityki społecznej P stwa działa w kierunku życiowego usamodzielnienia poszczególnyc os

1    ich najpełniejszej integracji ze środowiskiem. Zatacza ona coraz szersze kręgi i obejmuje swoją działalnością wiele sfer życia społecznego. Dzięki temu można realizować założenia polityki społecznej państwa w dziedzinach ściśle ze sobą związanych, które dotychczas funkcjonowały w oderwaniu od siebie. Stawia sobie za zadanie tworzenie warunków sprzyjających takiemu przekształcaniu systemu zabezpieczenia społecznego, aby zapewnić prawidłowe i pełne funkcjonowanie jednostek i grup społecznych. Tworzenie optymalnych warunków egzystencji dla ludzi starszych poprzez różnorodną działalność pomocy społecznej ma zapewnić zaspokojenie potrzeb ludzkich - od tych najbardziej podstawowych do potrzeb wyższego rzędu, włącznie z potrzebą samorealizacji.

Początki pomocy społecznej sięgają zapewne początków dziejów człowieka, a co za tym idzie relacji międzyludzkich. Człowiek, niezależnie od fazy rozwoju cywilizacyjnego, jest istotą społeczną, co znajduje odzwierciedlenie także w historii wzajemnej pomocy, która w ciągu wieków rozwijała się, udoskonalała, aż do osiągnięcia współczesnego kształtu. Nie można stwierdzić, że jej dzisiejsze formy są najdoskonalsze, ponieważ w nymi przemianami zmienia się także jakość stosunków międzyludzk" h”

166