Wielkości fizyczne
Podejmiemy teraz próbę prostego zdefiniowania pojęcia wielkości fizycznej oraz przedstawimy przyjęty w fizyce podział na wielkości podstawowe i pochodne.
Pod pojęciem wielkości fizycznej X rozumiemy właściwość obiektu lub zjawiska, którą można porównać ilościowo (mówimy krótko zmierzyć) z taką samą właściwością innego obiektu lub zjawiska. W tym określeniu podana jest jednocześnie definicja pomiaru, który polega na ilościowym porównaniu danej (mówimy mierzonej) wielkości fizycznej z wielkością przyjętą za wzorzec (zazwyczaj odczytywaną lub wskazywaną przez przyrząd). Tak więc wielkość fizyczna to właściwość obiektu lub zjawiska fizycznego, którą można zmierzyć.
Wielkości fizyczne dzielimy na podstawowe, pomocnicze i pochodne. W charakterze wielkości podstawowych wybieramy te, które dzięki odpowiednim przyrządom i technice pomiarowej można możliwie precyzyjnie zmierzyć, a wzorce ich jednostek możliwie prosto i dokładnie odtwarzać. Zbiór wielkości podstawowych jest ustalany umowami międzynarodowymi (patrz dalej). W SI wielkościami podstawowymi są: czas, długość, masa, temperatura, natężenie prądu, światłość oraz ilość materii, a wielkościami pomocniczymi: kąt płaski i kąt przestrzenny. Jednostki miar wielkości podstawowych są w SI jednoznacznie zdefiniowane (patrz słownik terminologiczny oraz podane dalej definicje jednostki miar wielkości podstawowych) i zatwierdzone przez międzynarodową konferencję, która odbyła się w 1991 roku. Używane są także wielokrotności lub podwielokrotności tych jednostek (patrz tabela).
12