jmi. Choć tradycja mówi, że język hausa zaczęto zapisywali, fHH kowanym do odmiennego systemu fonologicznego piśmie atabskuS [już za Muhammada Rumfy, to wydaje się, że decydującym motnefii tern była właśnie owa „dżihadowa” islamizacja. Stała się ona te®® czynnikiem, który doprowadził do powstania w szerszym zakresie religijnej literatury hausańskiej, pisanej przez uczonych mówiącymi® Iw tym języku, którzy przestali już zadowalać się przepisywanie^® ksiąg arabskich mężów z przeszłości. „Religijna literatura hausa 1 wykształciła wiele gatunków poematów, które czerpały inspirację % z klasycznych dzieł arabskich. Każdy gatunek dotyczy w zasadzie | określonej tematyki i zakresu wiedzy. I tak, o religijnych oho- J wiązkach muzułmanina przypominają wakokin farilloli - poematy | o obowiązkach. Do najbardziej popularnych należały także mada-hu, czyli pieśni pochwalne, tworzone ku czci Proroka Muhammada 1 lub ku czci świętych muzułmańskich. Oddzielny gatunek stanowi^ utwory teologiczne - tauhidi, wizerunki - sira, utwory mistyczne ' —zuhdi. Najobszerniejsza grupa religijnej literatury hausa to poematy napominające, zwane wakokin wa azf’18.
Ogromny był wpływ literatury arabskiej na ukształtowanie się piśmiennictwa hausa. Dotyczy to nie tylko języka. Religijna poezja hausańska jest metryczna - najczęściej stosowane są arabskie metra tawil, wafir i kamil. Tradycyjnie poezja była wykonywana przy akompaniamencie muzyki, przeważnie trój strunowego molo19. 3jj
W okresie kolonialnym zaczęto zapisywać język hausa także w piśmie bazującym na łacince, tzw. boko - prawdopodobnie od angielskiego book (po hausańsku boko znaczy „fałsz”, „oszustwo”^). Od początku te dwie formy współistniały. Obecnie przeważa boko, ale w adżami powstaje stale literatura - tak piękna, jak naukowa - dotycząca problematyki religijnej.
IP Siwierska, Religijna literatura hausa a życie duchowe w Nigerii północne] „Rocznik Muzułmański” 1995, t. 3, s. 27.
19 V. Klima i m, dz cyt., s 244,245.
0 Tamże, s. 250.
■iuśf
Indig
Pw
pi
|S
PNi
h
m
hi
M
k
ffc
i IS
ii