Interakcja skierowana na rodzica (PDI)
^stawowe cele PDI to m. in. zwiększenie posłuszeństwa i zmniejszenie skali zacho-niewłaściwych, które są niepodatne na ignorowanie albo zbyt poważne, żeby je ignorować (np. niszczenie zabawek i bicie). Podczas PDI rodzice nadal obdarzają pozytywną uwagą zachowania właściwe i ignorują niewłaściwe. Jednak w miejsce bezwzględnego dostosowania się do dziecka rodzice uczą się dawania dziecku konkretnych poleceń i konsekwentnego ich egzekwowania. Podczas PDI rodzice uczą się, co szczególnie istotne, reagować na zachowanie dziecka w sposób spokojny i przewidywalny. Konsekwencje posłuszeństwa i nieposłuszeństwa są znane zarówno dziecku Jak i rodzicom, co zmniejsza ich niepokój i daje poczucie kontroli zachowania dziecka.
Terapeuci uczą rodziców, jak dawać dzieciom jasne i bezpośrednie polecenia („Usiądź tu obok mnie”) zamiast uwag krytycznych (JPrzestań biegać w kółko po pokoju”) lub poleceń pośrednich, sugerujących możliwość ich niewykonania („Czy chcesz teraz schować klocki?”). Rodzice uczą się też wyjaśniać polecenia przed ich wypowiedzeniem („Idziemy zaraz do sklepu. Załóż buciki”) albo po ich wykonaniu („Dziękuję ci za to, że włożyłeś buty! Teraz możesz iść ze mną do sklepu”). Rodzicom mówi się jeszcze, żeby się starali nie kłócić z dzieckiem, ignorując taktyczne opóźnianie (np. „A dlaczego, mamo?”) dopóty, dopóki polecenie nie zostanie wykonane. Oprócz ćwiczenia wydawania poleceń rodzice dostają w czasie sesji kartkę z podsumowaniem zasad do przejrzenia w domu (zob. tabela 12.2).