Poznaj C++ w$ godziny0235

226

Godzina 15

Listing 15.8. Wykorzystanie strcpy ().

1:    #include <iostream.h>

2:    #include <string.h>

3:    int main()

4:    {

5:    char Lancuchl[] = "Nikt nie jest sam";

6:    char Lancuch2[80];

7:

8:    strcpy(Lancuch2,Lancuchl);

9:

10:    cout « "Lancuchl:    "    «    Lancuchl    «    endl;

11:    cout « "Lancuch2:    "    «    Lancuch2    «    endl;

12:    return 0;

13:    }

EFEKT DZIAŁANIA:

Lancuchl: Nikt nie jest sam Lancuch2: Nikt nie jest sam

ANALIZA:

W linii 2 wstawiamy do programu plik nagłówkowy STRING.H. Ten plik zawiera prototyp funkcji strcpy(). strcpy(), jako parametry pobiera dwie tablice znakowe - źródłową i docelową. Jeśli tablica źródłowa będzie dłuższa niż docelowa, to funkcja s trepy () będzie wypełniać pamięć poza końcem tablicy docelowej.

Żeby uniknąć tego niebezpieczeństwa, standardowa biblioteka zawiera również funkcję strncpy(). Ten wariant pozwala dodatkowo na określenie maksymalnej liczby znaków do skopiowania. Kopiowanie trwa aż do napotkania znaku końca tekstu lub gdy zostanie przekroczona podana maksymalna liczba znaków.

Listing 15.9 demonstruje wykorzystanie funkcji strnepy ().

Listing 15.9. Wykorzystanie strcpy ().

1:    #include <iostream.h>

2:    #include <string.h>

3:    int main()

4:    {

5:    const int MaksDlugosc = 80;

6:    char Lancuchl[] = "Nikt nie jest sam";

7:    char Lancuch2[MaksDlugosc+1];

8:

9:

10:    strnepy(Lancuch2,Lancuchl,MaksDlugosc);

11:

12:    cout « "Lancuchl:    "    «    Lancuchl    «    endl;

13:    cout « "Lancuch2:    "    «    Lancuch2    «    endl;

14:    return 0;

15:    }

226

Godzina 15

Listing 15.8. Wykorzystanie strcpy ().

1:

2:

3:

4:

5:

6:

7:

8:

9:

10

11

12

13

jfinclude <iostream.h>

#include <string.h> int mainQ (

char Lancuchlt) = "Nikt nie jest sam"; char Lancuch2[80];

strepy(Lancuch2,Łańcuch1);

cout « "Lancuchl: " « Lancuchl « endl; cout « "Lancuch2: " « Lancuch2 « endl; return 0;

)

EFEKT DZIAŁANIA

Lancuchl; Nikt nie jest sam Lancuch2: Nikt nie jest sam

W linii 2 wstawiamy do programu plik nagłówkowy STRING.H. Ten plik zawiera prototyp funkcji strcpy (). strcpy{), jako parametry pobiera dwie tablice znakowe - źródłową i docelową. Jeśli tablica źródłowa będzie dłuższa niż docelowa, to funkcja strcpy () będzie wypełniać pamięć poza końcem tablicy docelowej.

ANALIZA

Żeby uniknąć tego niebezpieczeństwa, standardowa biblioteka zawiera również funkcję strncpy{). Ten wariant pozwala dodatkowo na określenie maksymalnej liczby znaków do skopiowania. Kopiowanie trwa aż do napotkania znaku końca tekstu lub gdy zostanie przekroczona podana maksymalna liczba znaków.

Listing 15.9 demonstruje wykorzystanie funkcji strnepy ().

Listing 15.9. Wykorzystanie strcpy ().

1:    #include <iostream.h>

2;    #include <string.h>

3:    int main ()

4:    {

5:    const int MaksDlugosc = 80;

6:    char Lancuchl(] = "Nikt nie jest sam";

7:    char Lancuch2[MaksDlugosc+1];

8:

9:

10:    strnepy(Lancuch2,Lancuchl,MaksDlugosc);

11;

12:    cout « "Lancuchl:    ”    «    Lancuchl    «    endl;

13:    cout « "Lancuch2:    "    «    Lancuch2    «    endl;

14:    return 0;

15:    )