Scan 110328 0028

3. TWORZENIE WARUNKÓW DO PRACY GRUPY PSYCHOTERAPEUTYCZNEJ

Zanim się rozpocznie pierwsze spotkanie grupy psychoterapeutycznej, prowadzący ma już za sobą ciężką pracę, pierwszym bowiem zadaniem terapeuty grupowego jest stworzenie bytu fizycznego tam, gdzie dotychczas żaden nie istniał. W tej roli założyciela terapeuta jest pierwszym katalizatorem grupy i jej pierwotną siłą jednoczącą: uczestnicy budują wzajemne relacje najpierw za pośrednictwem ich wspólnej relacji z prowadzącym, a później - poprzez ustosunkowa-niesię do celów i ram, jakie wybrał on dla tej konkretnej grupy (Tabela 1).

OCENA OGRANICZEŃ I WYBÓR CELÓW

Każdy prowadzący chciałby zbudować grupę terapeutyczną, która będzie tabilna, będzie się regularnie spotykać i której homogeniczni i umotywowani 'cżestnicy będą potrafili pracować nad ambitnymi celami terapeutycznymi, .'rzeczywistości wszakże sytuacje kliniczne, przed którymi staje terapeuta gru-cwy, rzadko spełniają te idealne kryteria. Zanim więc sformułuje cele dla swo-j grupy, musi poczynić dwa kroki:

. Najpierw ocenić wewnętrzne, niemodyfikowalne kliniczne warunki lub ograniczenia, w jakich będzie musiała pracować grupa.

Następnie zbadać czynniki zewnętrzne, które będą miały wpływ na grupę, i zmienić te, które będą przeszkadzać w skutecznej pracy.

Gdy prowadzący ustali już najlepszą możliwą - przy danych czynnikach nętrznych i zewnętrznych - strukturę grupy, może wybrać stosowne cele.

GRANICZENIA WEWNĘTRZNE

Ograniczenia wewnętrzne są wbudowane w kliniczny kontekst terapii grubej; to fakty życiowe, których po prostu nie można zmienić, a prowadzący siznaleźć sposób przystosowania się do nich. Na przykład pacjenci pozosta-pod nadzorem sądowym mogą być prawnie zobligowani do udziału w grupie,