MG!84

Pi* = Eef =    [MPa], (4.85)

gdzie:

^    — moduł Younga materiahi pręta,

ef — odkształcenie względne i-tego tensometru,

A W_j — różnica wskazań odczytywanych bezpośrednio na wskaźniku mostka tensometiycznego w promilach, odpowiadająca przyrostowi obciążenia od danego początkowego do bieżącego.

Ponieważ e,* we wzorze (4.85) jest wielkością bezwymiarową, różnicę wskazali mostka należy podzielić przez 1000. Otrzymane doświadczalnie wartości o- należy porównać z odpowiadającymi im naprężeniami o, obliczonymi w sposób teoretyczny z zależności (4.83). Trzeba przy tym pamiętać, że występująca we wzorze (4.83) wielkość p musi być odpowiednio równa odległości /-tego tensometru od środka krzywizny haka, a wielkość F oznacza w istocie przyrost obciążenia od danego początkowego do bieżącego

(F = AF).

Dla przekroju prostokątnego (rys. 4.22) wzór ogólny na promień warstwy obojętnej (4.77) przybierze następującą postać

r

kg

A

h

(4.86)

gdzie:

h — wysokość przekroju poprzecznego haka, R — promień krzywizny geometrycznej.

warstwy obojętnej S_rr = hg(R-r).

środek krzywizn/ Moment statyczny pola przekroju względem

Rys. 4.22

(4.87)

W celu zobrazowania charakteru rozkładu naprężeń normalnych oraz zgodności pomiarów z teorią należy sporządzić wykresy o* i o w funkcji p dla dwóch

Ćwiczenie kończy się analizą wyników.

wybranych obciążeń. Wykresy takie uzyskuje się z wykorzystaniem odpowiedniego programu komputerowego. Na krzywą teoretyczną nakłada się wartości doświadczalne naprężeń, z zaznaczeniem pola tolerancji. Pole to uwzględnia dokładność położenia punktu pomiarowego oraz dokładność określenia odkształceń w danym punkcie pomiarowym.

^5 Baranie płaskich stanów naprężeń

oraz porównanie wyników doświadczalnych z wartościami obliczonymi

£_C]_ern ćwiczenia jest wyznaczenie wartości i kierunków naprężeń głów-^ _w dwuwymiarowym stanie naprężenia za pomocą rozety tensometrycz-

„ej oraz poi

teoretycznie.

₄ 5,1. Analiza teoretyczna

W technice można spotkać się najczęściej ze złożonymi stanami obciążeń elementów konstrukcyjnych (momenty gnące, skręcające, siły normalne i poprzeczne). Najczęściej spotykane złożone stany_ohciążeńio:

•    mimośrodkowe rozciąganie lub ściskanie,

•    zginanie z udziałem sił poprzecznych, ,

•    zginanie ukośne.

Wymienione stany obciążeń powodują występowaniu płaskich stanów naprężeń.

W ćwiczeniu obciążana jest rura cienkościenna momentem gnącym i skręcającym (rys. 4.23).

Rys. 4.23

Na elementarnym wycinku ścianki rury ABCD panuje płaski stan naprężenia, o składowych przedstawionych na rys. 4.24.

Naprężenia normalne o od momentu gnącego wynoszą

(4.88)

129