Strona: 40 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
ROZDZIAA
VI. POMIARY LINIOWE
ż 15
Założenia ogólne, sprawdzanie dalmierzy
1. Pomiary długości boków w sieci kątowo-liniowej II klasy należy wykonywać dalmierzami elektrooptycznymi.
Dalmierze te powinny być sprawne technicznie i powinny posiadać świadectwo komparacji.
2. Ogólną charakterystykę dokładności dalmierzy elektrooptycznych przedstawia się w postaci błędu standardowego
mS wyrażonego wzorem:
w którym:
A - czynnik stały zawierający zespół jednostkowych błędów instrumentalnych oraz błąd określenia poprawek
instrumentalnych dalmierza,
B - czynnik proporcjonalny do odległości zawierający błąd wyznaczenia prędkości rozchodzących się fal
elektromagnetycznych w próżni, błąd wyznaczenia prędkości rozchodzenia się fal elektromagnetycznych w
aktualnych warunkach pomiarowych, błąd wyznaczenia częstotliwości wzorcowej i błąd przesunięcia
fazowego przy zbyt słabym sygnale,
D - długość boku wyrażona w metrach.
3. Błąd standardowy jest zwykle określany przez producenta i podawany jest w instrukcji obsługi dalmierza. Dalmierze
wykorzystywane do pomiaru długości boków w sieci kątowo-liniowej II klasy powinny mieć następujące wartości
składowych błędu standardowego:
A d" 0,007 m
B d" 5
Dla dalmierzy typu: EOK 2000, EOT 2000, Di 10 i DLS błędy standardowe są podawane w instrukcjach obsługi w
postaci jednoczłonowej (np. ms = ą 1 cm). Dla tych typów dalmierzy błąd m określa dokładność pomiaru odcinka o
długości 1 km. Przy pomiarze boków dłuższych od 1 km przyrost błędu na każdy następny kilometr wynosi 0,005 m,
tzn.
ms = ą (0,010 m + 0,005 m/km �" ( D-1) km)
Np. dla boku 2,5 km błąd standardowy obliczony zgodnie z podanym wyżej wzorem wyniesie:
ms = ą ( 0,010 m+ 0,005 m/km �" 1,5 km) = ą 0,018 m
4. Dalmierz elektrooptyczny wykorzystywany do pomiarów geodezyjnych powinien być poddany:
- atestacji,
- komparacji okresowej,
- kontrolom polowym
Strona: 41 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
i powinien posiadać aktualne świadectwo komparacji (atestacji) oraz metrykę instrumentu.
5. Atestacji podlega każdy nowy egzemplarz dalmierza oraz każdy dalmierz po naprawie, podczas której wymieniono
elementy układu optycznego (nadawczo-odbiorczego) lub elementy układu fazomierza, przy czym:
1) atestacja wykonana jest na krajowej bazie długościowej zalegalizowanej jako metrologiczna baza dla
utrzymania jednolitej skali sieci geodezyjnych w całym kraju,
2) do wykonywania atestacji upoważniony jest Instytut Geodezji i Kartografii,
3) atestacja dalmierza obejmuje:
- sprawdzenie i rektyfikację sprzętu pomocniczego,
- sprawdzenie i regulację częstotliwości wzorcowych,
- wyznaczenie "stałej" dodawania dalmierza Ks,
- wyznaczenie poprawki cyklicznej fazomierza, lub cyklicznych zmian poprawki  stałej" dodawania
dalmierza Kf,
- określenie zasięgu dalmierza,
- określenie dokładności pomiaru długości dalmierzem.
4) świadectwo atestacji wydane po badaniach dalmierza zawiera aktualne poprawki instrumentalne i jest
równocześnie dowodem, że dalmierz został zalegalizowany jako instrument nadający się do prac
geodezyjnych na terenie Polski.
6. Komparację okresowe polegają na sprawdzeniu i aktualizacji technicznych parametrów dalmierza oraz na ogólnym
przeglądzie kompletu pomiarowego, przy czym:
1) komparacje okresowe powinny być wykonywane na początku i na końcu sezonu pomiarowego oraz po
każdej naprawie lub rektyfikacji układu optycznego dalmierza,
2) informacje o terminach i rodzaju napraw powinny być wpisane do metryki dalmierza,
3) komparacje okresowe przeprowadza Instytut Geodezji i Kartografii lub jednostka organizacyjna
upoważniona przez Instytut, przy współpracy i pod nadzorem naukowo-technicznym Instytutu. Urzędowe
świadectwo komparacji wydaje Instytut Geodezji i Kartografii,
4) podstawą przedłużenia ważności świadectwa komparacji dalmierza na okres do jednego roku mogą być
pozytywne wyniki kontroli polowych,
5) Instytut Geodezji i Kartografii w oparciu o przedłożone dokumenty kontroli polowych, dokonuje wpisu do
świadectw komparacji z określeniem terminu ważności.
7. Kontrole polowe mają na celu stwierdzenie, czy na skutek eksploatacji nie uległy zmianie podstawowe parametry
instrumentu wpływające na jego dokładność oraz są weryfikacją jakości pracy obserwatora.
Kontrole powinien wykonywać użytkownik dalmierza, przy czym:
1) kontrole polowe powinny być przeprowadzone w okresach jednomiesięcznych na odcinku kontrolnym (rys.
14) o długości około 800 m składającym się z przęseł o długościach około 200 m, 300 m, 300 m,
2) odcinek kontrolny powinien być zlokalizowany na terenie równym i odkrytym,
3) nie wskazane jest lokalizowanie odcinka kontrolnego na podłożu betonowym, w pobliżu zwartej zabudowy
lub w przecince leśnej,
Strona: 42 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
4) punkty odcinka kontrolnego mogą być zastabilizowane znakami typu 30 lub 36,
5) znaki geodezyjne powinny być wyposażone w centry mosiężne lub ceramiczne, umożliwiające ustawienie
dalmierza i zwierciadeł za pomocą pionów optycznych ze średnim błędem centrowania nie większym niż 1
mm,
6) wskazane jest, aby założenie odcinka kontrolnego było wykonywane przy współpracy z Instytutem
Geodezji i Kartografii,
7) wskazane jest, aby pomiar wyjściowy oraz pomiary sprawdzające były wykonywane dwoma dalmierzami
nie zależnie
Rysunek 14.
8) na odcinku kontrolnym i jego przęsłach należy kontrolować dalmierz według niżej podanego programu:
a) Pierwszy (wyjściowy) pomiar należy wykonać według zasad pomiaru i obliczeń dla danego typu
instrumentu. Pomiary należy wykonywać w 6 seriach. Długość każdego odcinka Di pokazanego na
rysunku 13 powinna być określona jako wartość średnia po wprowadzeniu poprawek dalmierza oraz po
wprowadzeniu redukcji do poziomu oraz redukcji na poziom morza.
Na odcinku kontrolnym A - B zawierającym dwa punkty pośrednie I i II należy pomierzyć 6 długości: D1,
D2, D3, D4, D5 i D0 (rys. 14).
Pomiar każdej z 6 długości uznaje się za prawidłowo wykonany, jeżeli jednocześnie spełnionych
zostało pięć następujących nierówności:
Wystąpienie różnicy większej od 0,02 m wymaga wykonania powtórnych pomiarów wszystkich długości
Di.
b) Kolejne pomiary długości kontrolnych należy wykonywać w okresach jednomiesięcznych, w taki sam
sposób jak pomiar wyjściowy. Otrzymane wyniki pomiaru długości oznaczymy odpowiednio:
Strona: 43 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
- po okresie jednego miesiąca,
- po okresie dwóch miesięcy,
Na podstawie wyników uzyskanych przy pomiarach wyjściowym i sprawdzającym oblicza się różnice:
Przy każdej kolejnej kontroli dalmierza różnice " i nie powinny być większe od 2 ms.
Jeżeli różnice " i będą większe, należy wykonać pomiary sprawdzające w innych warunkach
zewnętrznych (następnego dnia). W przypadku powtórnego otrzymania różnic większych od 2 ms
należy dalmierz poddać komparacji.
Dalmierz należy dodatkowo komparować również wówczas, gdy różnice otrzymane w wyniku
comiesięcznych kontroli będą miały ten sam znak, a ich wartości bezwzględne będą zawierały się w
granicach:
Decyzję taką można już podjąć po drugim sprawdzeniu dalmierza.
9) dla każdego dalmierza powinien być prowadzony dziennik pomiarów kontrolnych. Dziennik ten należy
przechowywać razem z metryką instrumentu. W wypadku przesłania instrumentu do okresowej komparacji
lub do reperacji, oba te dokumenty należy przesłać razem z dalmierzem. W dzienniku pomiarów kontrolnych
dalmierza należy umieszczać:
- szkic odcinka kontrolnego z zaznaczeniem przęseł,
- datę oraz wyniki pomiaru wyjściowego,
- datę oraz wyniki kolejnych pomiarów sprawdzających,
- obliczenie różnic " i oraz porównanie ich z wielkościami dopuszczalnych różnic,
- wnioski odnośnie poprawności działania dalmierza,
- nazwiska osób prowadzących pomiary kontrolne,
- pozostałe dane przewidziane w formularzu.
8. Niezależnie od wykonywanych comiesięcznych kontroli dalmierza elektrooptycznego na odcinku kontrolnym, uważa
się za celowe wykonywanie w terenie, na jednym z wybranych boków mierzonego obiektu, sprawdzeń dalmierzy w
okresach kilkudniowych według zasad podanych w ż 15 ust. 7.
Strona: 44 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
ż 16
Pomiar długości boku
1. Pomiary długości boków z zasady wykonuje się w jednym kierunku (bez zmiany stanowisk).
2. W wypadku, gdy sieć jest nawiązana do punktu I klasy jednym bokiem lub ciągiem dwupunktowym, lub gdy na
skraju sieci występują niezamknięte figury, długości boków nawiązania należy mierzyć w obu kierunkach (rys. 15).
Rysunek 15.
3. Stanowiska dalmierza i zwierciadeł muszą być tak dobrane, aby była zapewniona widoczność między nimi. Ze
względu na wąską wiązkę światła dalmierza, nawet pojedynczy liść może uniemożliwić pomiar długości.
4. Przygotowanie stanowisk pomiarowych polega na odsłonięciu centra znaku podziemnego (płyty) oraz, o ile to
konieczne, ustawieniu nad punktem podwyższonego stanowiska. W wypadku istnienia zabudowy stałej, należy
sprawdzić jej stan techniczny.
5. Pomiary długości należy wykonywać, o ile jest to możliwe, ze stanowisk centrycznych.
Układ optyczny dalmierza nie może być skierowany na słońce, jeśli to ma miejsce, należy zamienić stanowiska
dalmierza i zwierciadeł. Instrument i zwierciadła należy chronić przed promieniami słonecznymi, osłaniając je
parasolami lub plandekami.
6. Centrowanie dalmierza i zwierciadeł nad punktem podziemnym należy wykonywać z błędem średnim mniejszym od
2 mm. W wypadku stanowisk naziemnych, centrowanie należy wykonać za pomocą pionu optycznego. Przy
pomiarze ze stolika obserwacyjnego wieży lub stanowiska podwyższonego należy dokonać przeniesienia centra, (ż
19 ust. 1 i 2), a następnie dokonać pomiaru wysokości poszczególnych elementów wieży, a między innymi dokonać
pomiaru wysokości stolika obserwacyjnego i wysokości dalmierza nad powierzchnię stolika (ż 12, ust. 5).
7. Podczas pomiaru dalmierzami elektrooptycznymi na stanowisku instrumentu należy pomierzyć ciśnienie
atmosferyczne i temperaturę powietrza z dokładnością odczytu:
- temperatury t... 0,5 K (0,5� C)
- ciśnienia atmosferycznego p ... 0,7 hPa (0,5 mm Hg).
Średnie błędy pomiaru temperatury i ciśnienia powinny wynosić:
mt d" 1 K (1 C),
mp d" 1,3 hPa (1 mm Hg).
Dla odległości większych od 2 km i przy różnicy wysokości większej niż 15 m należy mierzyć temperaturę i ciśnienie
atmosferyczne również na stanowisku zwierciadeł, a do obliczenia poprawki atmosferycznej Ka przyjmować
wartość średnią z pomiaru na obu stanowiskach.
Do pomiaru warunków meteorologicznych należy wykorzystywać przyrządy atestowane, termometry i aneroidy
zapewniające wyżej podaną dokładność pomiaru.
Strona: 45 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
Podczas pomiaru przyrządy meteorologiczne należy umieszczać na wysokości instrumentu i zwierciadeł w miejscu
osłoniętym od promieni słonecznych, lecz przewiewnym.
8. Warunkiem uzyskania prawidłowych redukcji atmosferycznych jest:
- sprawdzenie termometrów i aneroidów w upoważnionych instytucjach, raz w ciągu sezonu pomiarowego,
najlepiej na początku roku,
- wprowadzenie do pomierzonych wartości temperatury t i ciśnienia atmosferycznego p poprawek z
aktualnych świadectw uwierzytelniających.
9. Pomiary odległości należy wykonywać w dobrych lub w przeciętnych warunkach atmosferycznych.
Pomiary odległości można wykonywać tylko w zakresach temperatur podanych w instrukcji pomiarów danym typem
dalmierza. Warunki atmosferyczne do pomiaru odległości dalmierzem elektrooptycznym należy oceniać
następująco:
1) warunki atmosferyczne złe
- silne zamglenie względnie opady atmosferyczne, widoczność do 3 km,
lub
- intensywne nasłonecznienie oraz silna wibracja powietrza,
2) warunki atmosferyczne przeciętne
- słabe zamglenie, brak opadów atmosferycznych, widoczność do 15 km,
lub
- niebo częściowo pokryte chmurami, brak opadów, słaba wibracja powietrza, słaby wiatr,
3) warunki atmosferyczne dobre
- niebo całkowicie pokryte chmurami (wysoki pułap chmur), brak zamglenia, brak opadów, widoczność
do 30 km, brak wibracji powietrza, słaby wiatr.
10. Zwierciadła powinny być suche i czyste, gromadzenie się na ich powierzchni rosy i kurzu powoduje rozproszenie
światła i może uniemożliwić pomiar.
11. Baterie zasilające powinny być w dobrym stanie technicznym, naładowane przed codziennymi pomiarami.
12. Obserwator powinien sprawdzić stan techniczny dalmierza, a w szczególności sprawdzić działanie przełączników,
śrub zaciskowych itp. oraz wykonać niezbędne rektyfikacje dalmierzy nasadkowych.
13. Pomiar długości boku:
1) Jedną serię pomiaru długości stanowi komplet czynności i odczytów niezbędnych do wyznaczenia długości
boku, przy czym zakres czynności zależy od stopnia zautomatyzowania instrumentu.
Przy zautomatyzowanych dalmierzach, wyświetlany na ekranie odczytowym odczyt odległości, przyjmowany
za wynik pomiaru w jednej serii, jest automatycznie obliczoną średnią z n (od kilkuset do 2 tysięcy) odczytów
wykonanych przeważnie na dwóch zakresach fali optycznej.
2) Należy zwrócić uwagę na zgodną z instrukcją obsługi kolejność wykonywania poszczególnych czynności i
odczytów, właściwą liczbę zwierciadeł (nie za dużo), a dla dalmierzy bez automatycznej regulacji na staranne
Strona: 46 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
równoważenie sygnału zewnętrznego i wewnętrznego.
3) Należy wykonać sprawdzenie wskazań wszystkich wskaz
ników kontrolnych i przestrzegać wykonania
czynności kontrolujących pomiary, zgodnie z instrukcją obsługi.
4) Przy użyciu dalmierzy nasadkowych lub dalmierzy sprzężonych z teodolitem należy pomierzyć kąt pionowy
i zapisać go w dzienniku pomiarowym odległości w celu obliczenia redukcji ze względu na nachylenie
celowej.
5) Podczas pomiaru pierwszej i ostatniej serii zapisuje się warunki meteorologiczne w dzienniku
pomiarowym. Przy pomiarze dalmierzem automatycznym, niezależnie od zapisania, wprowadza się je do
układu liczącego dalmierza, a w efekcie pomiaru otrzymuje się długość zredukowaną ze względu na warunki
atmosferyczne. Przy pomiarze dalmierzem nieautomatycznym redukcje atmosferyczne oblicza się odrębnie.
14. Bok należy mierzyć w 3 seriach. Przed wykonaniem drugiej i trzeciej serii należy każdorazowo spoziomować i
scentrować dalmierz oraz skierować lunetę na zwierciadła. Pomiar uznaje się za prawidłowo wykonany, gdy różnice
długości boku z poszczególnych serii są mniejsze od 2 m. W przypadku wystąpienia różnicy większej, należy
wszystkie 3 serie przekreślić i powtórzyć pomiar.
15. Przy wyrównaniu sieci należy przyjmować następujące wartości średnich błędów długości boków pomierzonych
dalmierzem elektrooptycznym:
- dla boków pomierzonych w jednym kierunku (bez zmiany stanowiska zwierciadeł i instrumentu)
- dla pojedynczych boków pomierzonych w obu kierunkach (boki nawiązujące)
16. Należy pomierzyć wysokość stanowiska dalmierza i zwierciadła nad centrem znaku geodezyjnego - płyty
podziemnej (ż 12) z dokładnością 0,01 m. Wysokość dalmierza należy pomierzyć do poziomej osi obrotu głowicy
dalmierza, a w przypadku dalmierza nasadkowego do poziomej osi obrotu lunety teodolitu. Wysokości zwierciadeł
należy mierzyć od ich środka geometrycznego.
17. Wyniki pomiarów, wskazania przyrządów meteorologicznych, poprawki dalmiercze oraz wysokości stanowisk
dalmierza i zwierciadła należy zapisać w dzienniku pomiarowym. Wzory dzienników pomiarowych podano w
załączniku 13.
Do mierzonej odległości należy wprowadzić:
- poprawkę ze względu na warunki atmosferyczne, tzw. poprawkę atmosferyczną Ka,
oraz poprawki dalmierza:
- poprawkę ze względu na stałą dodawania dalmierza, tzw. "stałą" dodawania Ks,
- poprawkę ze względu na cykliczne zmiany wskazań fazomierza, tzw. poprawkę fazomierza Kf.
ż 17
Obliczenie i redukcje pomierzonych boków
1.
Strona: 47 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
1. 1) Długość boku nie zredukowana do poziomu, tzw. bok ukośny Du, pomierzony dalmierzem
elektrooptycznym jest średnią wartością z 3 serii pomiarowych, po wprowadzeniu do każdej serii:
- poprawki atmosferycznej Ka,
- poprawek dalmierza Ks i Kf.
2) Poprawka atmosferyczna Ka jest wyznaczana z nomogramów lub z tablic dołączonych do instrukcji obsługi
dalmierza danego typu na podstawie pomierzonych warunków meteorologicznych:
- temperatury powietrza t,
- ciśnienia atmosferycznego p.
Poprawkę atmosferyczną należy obliczyć jako wartość proporcjonalną do mierzonej długości z dokładnością
0,1 cm, wg wzoru:
gdzie: n - wskaz
nik refrakcji.
W dalmierzach automatycznych, po wprowadzeniu do bloku liczącego instrumentu poprawki atmosferycznej
otrzymuje się długość zredukowaną ze względu na warunki atmosferyczne.
3) Stałe dalmierza podane są w świadectwie atestacji lub komparacji. Dalmierze mogą mieć:
- poprawkę stałą (stała dodawania) Ks,
- poprawkę fazomierza Kf.
Obie poprawki należy wprowadzić do mierzonej długości boku.
2. Długość boku zredukowaną do poziomu D' otrzymuje się po wprowadzeniu redukcji do pomierzonego odcinka
(boku ukośnego). Długość boku zredukowaną do poziomu oblicza się według wzoru:
lub uzyskuje się poprzez dodanie poprawki redukcyjnej:
gdzie:
Strona: 48 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
HD, HZ - wysokość nad poziomem morza znaku geodezyjnego (płyty) na stanowisku dalmierza i zwierciadła,
iD, iZ - wysokość dalmierza i zwierciadła nad znakiem geodezyjnym (płytą),
Przy długości do 3 km oraz przy różnicy wysokości do I" HI d" 33 m wykorzystuje się wzór:
W wypadku, gdy dalmierz jest sprzężony z teodolitem, a pomiar kątów pionowych jest wykonywany podczas
pomiaru długości można korzystać ze wzoru:
gdzie:
ą - kąt pionowy,
z - kąt zenitalny.
Przy pomiarze dalmierzem automatycznym można wprowadzić wielkość kąta pionowego do bloku liczącego
instrumentu i otrzymać długość zredukowaną ze względu na nachylenie celowej.
W celu zapewnienia dokładności redukcji zgodnie z podanym niżej średnim błędem wyznaczenia poprawki
należy dane do redukcji (" H i ą ) określić ze średnimi błędami podanymi w tablicach 4 i 5.
Tablica 4
Du " H
"
"
"
5 m 10 m 20 m 30 m 40 m 50 m
m
500 0,33 m 0,16 m 0,08 m 0,06 m 0,04 m 0,03 m
1000 0,80 m 0,40 m 0,20 m 0,13 m 0,10 m 0,08 m
2000 2,27 m 1,13 m 0,57 m 0,38 m 0,28 m 0,23 m
3000 4,40 m 2,20 m 1,10 m 0,73 m 0,55 m 0,44 m
Tablica 5
Strona: 49 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
Du kąt pionowy ą
ą
ą
ą
0,5g 1g 2g 3g 4g 5g
m
500 0,0540g 0,270g 0,0135g 0,0090g 0,0068g 0,0054g
1000 0,0324g 0,0162g 0,0081g 0,0054g 0,0040g 0,0032g
2000 0,0230g 0,0115g 0,0057g 0,0038g 0,0029g 0,0023g
3000 0,019g 0,0099g 0,0050g 0,0033g 0,0025g 0,0020g
3. Długość zredukowaną na średni poziom morza D uzyskuje się przez dodanie do długości zredukowanej do
poziomu D' poprawki na średni poziom morza K2
gdzie:
R - średni promień Ziemi (R = 6367 650 m).
ż 18
Redukcja boku pomierzonego mimośrodowo
1. Mimośrody stanowiska (dalmierza) i celu (zwierciadła) mogą być wyznaczane z pomiaru bezpośredniego oraz w
sposób podany w ż 19 lub w ż 20.
2. Długość boku wyznaczaną z mimośrodowych stanowisk instrumentu i zwierciadeł (rys. 16) oblicza się zgodnie z
wzorem:
Rysunek 16.
Strona: 50 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
gdzie:
a = eS cosŚ + eC cos�
b = eS sinŚ + eC sin�
Do - długość boku pomierzona ekscentrycznie,
eS, eC - liniowe wielkości mimośrodów stanowiska (dalmierza) i celu (zwierciadła),
Ś � - kąty dyrekcyjne mimośrodów stanowiska (dalmierza) i celu (zwierciadła),
D - pozioma długość boku między centrami punktów geodezyjnych S i C poprawiona
ze względu na mimośród stanowiska (dalmierza) i celu (zwierciadła),
ES - ekscentryczne stanowisko dalmierza,
EC - ekscentryczne stanowisko zwierciadła.
Przykład obliczenia długości boku zredukowanego ze względu na mimośrody przedstawiono w załączniku 16.
3. Przy długości boku Do e" (eC + eS)2 długość boku wyznaczanego z mimośrodowego stanowiska dalmierza i
zwierciadła oblicza się zgodnie z wzorem:
4. Średni błąd długości boku wyznaczonego z mimośrodowych stanowisk dalmierza, zwierciadła lub dalmierza i
zwierciadła można obliczać zgodnie ze wzorem:
mD = mDo
gdzie:
- jeśli bok Do pomierzono w jednym kierunku,
- jeśli bok Do pomierzono w obu kierunkach,
w następujących przypadkach:
1) mimośrody stanowiska i celu wyznaczane są na arkuszu centrowniczym rozpiętym na stoliku wieży
(stanowiska podwyższonego) - ż 19
- gdy centryczny punkt stanowiska S i punkt celu C przerzutowano na stolik ze średnim błędem mS d" 3
mm mC d" 3 mm (długość boku trójkąta błędów powstającego na arkuszu centrowniczym przy
Strona: 51 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE � Copyright by GALL s.c. Katowice 2001
przerzutowaniu punktów S i C nie przekracza 9 mm),
2) mimośrody stanowiska i celu wyznaczane są metodą pośrednią - ż 20
- gdy średnie błędy pomiaru odległości i kątów poziomych mierzonych w celu wyznaczenia liniowej
wielkości mimośrodu i kąta dyrekcyjnego wykonano z następującą dokładnością:
- długości baz ą 0,005 m,
- kąty poziome na końcach baz ą 6cc(2"),
- kąt poziomy na stanowisku mimośrodowym
(do wyznaczenia wielkości kąta dyrekcyjnego) ą 9cc (3"),
3) mimośrody stanowiska i celu wyznaczane są na podstawie bezpośredniego pomiaru z następującą
dokładnością:
meS < 0,01 m
meC < 0,01 m
mŚ d" 6cc(2")
m� d" 6cc(2").
5. W wypadku konieczności pomiaru długości boku ze stanowiska mimośrodowego na ziemi lub na mimośrodowe
stanowisko zwierciadeł na ziemi, liniowa wielkość mimośrodu (eC, eS) powinna być tak dobrana, aby umożliwić
pomiar kąta dyrekcyjnego za pomocą teodolitu (minimum 2,5 m).