WZNOWIENIE POST
POWANIA
Zagadnienia
1. Istota wznowienia postępowania.
2. Przesłanki wznowienia.
3. Procedura wznowienia postępowania.
4. Rozstrzygnięcia w sprawie wznowieniowej.
5. Skutki wydanego rozstrzygnięcia.
Cel postępowania
Wznowienie postępowania polega na
ponownym rozpatrzeniu sprawy w celu
sprawdzenia, czy jakaś z wad postępowania
nie wpłynęła na treść rozstrzygnięcia (decyzji
ostatecznej).
Stosunek wznowienia
postępowania do stwierdzenia
nieważności
Przesłanek uzasadniających ewentualne wznowienie postępowania
nie można rozpatrywać w postępowaniu o stwierdzenie nieważności
decyzji przede wszystkim z tego względu, iż przesłanki
wznowieniowe odnoszą się do ewentualnych kwalifikowanych
uchybień o charakterze proceduralnym, a w postępowaniu
nieważnościowym rozpatrywane przesłanki dotyczą materii sprawy,
a zatem treści decyzji, a nie procedury, czyli form postępowania.
Wyrok WSA w Warszawie z 3 sierpnia 2011 r. (VII SA/Wa 40/11,
CBOSA)
Przesłanki wznowienia
Art. 145. ż 1. W sprawie zakończonej decyzją
ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:
(Decyzja ostateczna - nie służy odwołanie w
administracyjnym toku instancji lub wniosek o
ponowne rozpatrzenie sprawy)
Przesłanka
1) dowody, na których podstawie ustalono
istotne dla sprawy okoliczności faktyczne,
okazały się fałszywe,
Komentarz
Strona, która domaga się wznowienia postępowania na tej podstawie, że
dowód okazał się fałszywy, musi przedłożyć właściwemu organowi
dowód w postaci orzeczenia sądowego stwierdzającego, że dokument
był sfałszowany; nie jest rzeczą organu administracji przeprowadzać
takiego dowodu we własnym zakresie.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r. (VII SA/Wa 2214/09,
CBOSA)
Gdy okoliczności były znane organowi, jak również dowody na podstawie
których ustalono istotne dla sprawy okoliczności nie okazały się fałszywe
to wznowienie postępowania jest wadliwe, a decyzja wydana w jego
wyniku nieważna.
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2010 r. (IV SA/Po 698/10, Lex)
Przesłanka
2) decyzja wydana została w wyniku
przestępstwa,
Komentarz
Istnienie związku przyczynowego między wydaną decyzją a
popełnionym przestępstwem, np. użyciem przemocy, groz
bą
karalną czy udzieleniem korzyści majątkowej (rozdział XXIX Kodeksu
karnego - art. 224, 228, 229, 230, 230a i 231).
Przesłanka
3) decyzja wydana została przez pracownika lub
organ administracji publicznej, który podlega
wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27,
Komentarz
Współuczestnictwo tych samych osób, zarówno przy wydawaniu
decyzji pierwszoinstancyjnej, jak i rozstrzygnięcia odwoławczego,
stanowi istotne naruszenie prawa, dające - w myśl art. 145 ż 1 pkt 3
k.p.a. - podstawę do wznowienia postępowania zakończonego
decyzją ostateczną.
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2010 r. (III SA/Wr 695/10,
Lex)
4) strona bez własnej winy nie brała udziału w
postępowaniu,
Komentarz
Przesłanka braku winy strony oznacza sytuację, gdy nie została ona
zawiadomiona o wszczęciu postępowania lub nie została dopuszczona do
udziału w istotnych czynnościach procesowych, albo nie mogła w nich brać
udziału z powodów od niej niezawinionych. Nie jest przy tym wymagane,
aby winę w tym zakresie ponosili inni uczestnicy postępowania lub organ
administracyjny. Brak dbałości strony o swoje interesy, nie może skutecznie
uzasadniać wniosku o wznowienie postępowania.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 września 2010 r. (IV SA/Wa 1059/10, Lex)
Przez udział w postępowaniu rozumieć należy zarówno udział w
czynnościach postępowania wyjaśniającego (przygotowawczych), jak też w
czynnościach decydujących, który jest zrealizowany poprzez doręczenie
stronie decyzji. Brak winy strony będzie miał miejsce w przypadku
niedopuszczenia strony do uczestnictwa oraz w przypadku, gdy strona -
prawidłowo zawiadomiona o wszczęciu postępowania oraz o czynnościach
w postępowaniu wyjaśniającym - nie mogła wziąć udziału z powodu
przeszkody nie do przezwyciężenia.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2010 r. (IV SA/Wa 844/10, CBOSA)
Przesłanka
5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe
okoliczności faktyczne lub nowe dowody
istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane
organowi, który wydał decyzję,
Komentarz
Błędna ocena stanu faktycznego pod względem prawnym w
postępowaniu prowadzonym w oparciu o art. 66 p.b. nie jest
tożsama z wadliwym ustaleniem stanu faktycznego i nie stanowi
podstawy do uchylenia decyzji dotychczasowej na podstawie art.
145 ż 1 pkt 5 k.p.a.
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 21 grudnia 2010 r. (II OSK 2030/09,
CBOSA)
Na mocy art. 145 ż 1 pkt 5 k.p.a. wznawia się postępowanie
administracyjne, jeżeli zostaną spełnione przesłanki zawarte w tym
przepisie. Nie jest przy tym istotne, czy ujawnione nowe okoliczności
nie były znane organowi prowadzącemu postępowanie pierwotne w
wyniku zaniedbań np. niedokładnego wyjaśnienia stanu
faktycznego, czy z innych powodów.
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. (I OSK 1256/10,
CBOSA)
Komentarz
Przy ocenie przesłanek wznowienia postępowania, o których mowa
w art. 145 ż 1 pkt 5 k.p.a. najistotniejszym warunkiem jest istnienie
tych okoliczności i dowodów w dacie podejmowania decyzji
ostatecznej. Jeżeli okoliczności te i dowody powstały po dacie
wydania ostatecznej decyzji, nie będą mogły stanowić podstawy
wznowienia, lecz stanowić podstawę do wszczęcia postępowania w
nowej sprawie.
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 16 listopada 2010 r. (II GSK 986/09,
CBOSA)
Przesłanka
6) decyzja wydana została bez uzyskania
wymaganego prawem stanowiska innego
organu,
Komentarz
Obowiązek współdziałania organów administracji publicznej w
procesie wydawania decyzji może zostać przewidziany w przepisach
prawa materialnego. Tryb realizacji obowiązku został określony w
art. 106 k.p.a., zgodnie z którym organ współdziałający wydaje
postanowienie, na które przysługuje zażalenie. Niezależnie od
charakteru takiego postanowienia (uzgodnienie  wiążące, czy
opinia  niewiążąca), wydanie decyzji bez rozstrzygnięcia organu
współdziałającego powoduje wadliwość wydanej decyzji stanowiącej
podstawę do wznowienia.
Przesłanka
7) zagadnienie wstępne zostało rozstrzygnięte
przez właściwy organ lub sąd odmiennie od
oceny przyjętej przy wydaniu decyzji (art. 100
ż 2),
Komentarz
Omawiana przesłanka wznowienia nawiązuje się więc do art. 100 ż 2
k.p.a., kiedy w sytuacji, gdy zawieszenie postępowania mogłoby
spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego
albo poważną szkodę dla interesu społecznego, organ załatwia
sprawę, rozstrzygając zagadnienie wstępne we własnym zakresie.
Występuje niezwykle rzadko, dla oceny prawidłowości wydanej
decyzji ma charakter marginalny.
Przesłanka
8) decyzja została wydana w oparciu o inną
decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało
następnie uchylone lub zmienione.
Komentarz
Pomiędzy decyzją organu administracji, a inną decyzją musi istnieć
związek przyczynowy, na który wskazuje zwrot "w oparciu".
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. (I OSK 230/10,
CBOSA)
Przesłanka
Art. 145a. ż 1. Można żądać wznowienia
postępowania również w przypadku, gdy
Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności
aktu normatywnego z Konstytucją, umową
międzynarodową lub z ustawą, na podstawie
którego została wydana decyzja.
Komentarz
Nieuwzględnienie orzeczenia TK o utracie mocy aktu normatywnego
(przepisu prawa) jest działaniem bez podstawy prawnej, co
powoduje stwierdzenie nieważności decyzji, o którym mowa w art.
156 ż 1 pkt 2 k.p.a. i daje podstawę do wznowienia postępowania w
trybie art. 145a ż 1 k.p.a.
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 maja 2010 r. (II SA/Kr 433/10,
CBOSA)
W sytuacji, kiedy Trybunał Konstytucyjny orzekł inną niż dzień
ogłoszenia orzeczenia, datę utraty mocy obowiązującej przepisu, to
termin miesięczny, o którym mowa w art. 145a ż 2 k.p.a., biegnie od
dnia utraty mocy kontrolowanego przepisu.
Wyrok WSA w A
odzi z dnia 5 czerwca 2009 r. (III SA/A
d 206/09, Lex)
Przesłanka
Art. 145b. ż 1. Można żądać wznowienia
postępowania również w przypadku, gdy zostało
wydane orzeczenie sądu stwierdzające
naruszenie zasady równego traktowania,
zgodnie z ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o
wdrożeniu niektórych przepisów Unii
Europejskiej w zakresie równego traktowania
(Dz. U. Nr 254, poz. 1700), jeżeli naruszenie tej
zasady miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy
zakończonej decyzją ostateczną.
Komentarz
Zasada równości wobec prawa stanowi podstawę demokratycznego
państwa i wynika bezpośrednio z art. 32 Konstytucji RP, a także z wielu
przepisów szczególnych. Zasada ta stanowi jednak również przedmiot
umów międzynarodowych, jak i prawa Unii Europejskiej. Stąd art. 24 pkt 1
ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii
Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz. U. Nr 254, poz. 1700) z
dniem 1 stycznia 2011 r. została dodana nowa podstawa wznowienia w art.
145b k.p.a.
Artykuł ten nawiązuje do pojęcia równego traktowania w rozumieniu
ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii
Europejskiej w zakresie równego traktowania. Przepisy powoływanej
ustawy miały na celu uzupełnienie istniejących już regulacji w zakresie
równego traktowania. Wyznaczają one ogólne ramy mające na celu walkę z
dyskryminacją ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość,
wyznanie, religię, światopogląd, niepełnosprawność, wiek oraz orientację
seksualną. Katalog przesłanek zakazu nierównego traktowania ma
charakter zamknięty. Takie rozwiązanie w pełni implementuje rozwiązania
zawarte w dyrektywach, które nie zawierają otwartego katalogu przesłanek
WSZCZ
CIE
POST
POWANIA
Termin
Art. 148. ż 1. Podanie o wznowienie postępowania
wnosi się do organu administracji publicznej, który
wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w
terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona
dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę
do wznowienia postępowania.
ż 2. Termin do złożenia podania o wznowienie
postępowania z przyczyny określonej w art. 145 ż 1
pkt 4 biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała
się o decyzji.
Komentarz
Zwrot "strona dowiedziała się o decyzji" należy rozumieć w ten sposób, że
strona uzyskała informacje pozwalające zidentyfikować decyzję, której jej
nie doręczono, w stopniu pozwalającym na sformułowanie żądania
wznowienia postępowania. Chodzi o takie dane, jak nazwa organu oraz
sposób rozstrzygnięcia sprawy. Jeśli chodzi o tę ostatnią informację, to nie
jest tu konieczne, aby strona dokładnie poznała treść rozstrzygnięcia,
wystarczy, jeżeli posiadła informację, czego dana decyzja dotyczy.
Wyrok WSA w Kielcach z dnia 24 listopada 2010 r. (II SA/Ke 601/10, CBOSA)
Oprócz ustalenia czy nie zachodzi jedna z przyczyn przedmiotowych lub
podmiotowych niedopuszczalności wznowienia w owej wstępnej fazie
rozpatrywania podania organ administracji ma prawo i obowiązek badać
tylko kwestię zachowania jednomiesięcznego terminu. Nie wolno mu
natomiast oceniać, czy przyczyny wznowienia wskazane przez stronę
faktycznie wystąpiły; tę kwestię organ administracji powinien rozważyć
dopiero po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania (art. 149 ż 1
k.p.a.).
Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 września 2010 r. (II SA/Gl 246/10, Lex)
Podmiot uprawniony
- Organ administracji publicznej (wszczęcie z
urzędu)
Inicjatywa wszczęcia może pochodzić od
podmiotu na prawach strony:
a) prokurator, rzecznik praw obywatelskich
(sprzeciw  art. 184 k.p.a.),
b) organizacji społecznej.
- Strona postępowania (wszczęcie na wniosek)
Wyłączne uprawnienie strony na podstawie art. 145 ż 1 pkt 4
oraz art. 145a i art. 145b
Komentarz
Jeżeli po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania okaże
się, że podmiot wnioskujący o wznowienie postępowania nie ma
przymiotu strony upoważniającego do takiego żądania (art. 147
k.p.a.) organ administracji umarza postępowanie w oparciu o przepis
art. 105 ż 1 k.p.a.
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 22 września 2010 r. (II OSK 1456/09,
Lex)
We wniosku o wznowienie postępowania należy wskazać jedną z
przyczyn wznowienia postępowania zawartych w art. 145 ż 1 k.p.a. i
145a k.p.a. Brak dokładnego określenia, którego postępowania
wznowienia się domaga, oraz podstaw przewidzianych w art. 145 ż 1
i 145a ż 1 k.p.a., stanowią braki pisma wymagające uzupełnienia.
Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2009 r. (II SA/Gd 827/08,
Lex)
Forma wszczęcia
- Postanowienie o wszczęciu postępowania
(na postanowienie nie przysługuje zażalenie
art. 149 ż 1).
- Postanowienie stanowi podstawę do
przeprowadzenia przez właściwy organ
postępowania co do przyczyn wznowienia
oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy
(art. 145 ż 2.)
Komentarz
Przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania organ
administracji bada wyłącznie, czy wniosek o wznowienie
postępowania oparty jest na enumeratywnie wymienionych w art.
145 ż 1 i art. 145a k.p.a. przesłankach wznowienia a także, czy
podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione z
zachowaniem terminów przewidzianych w art. 148 k.p.a. W razie
niewystąpienia tychże warunków ustawowych organ powinien
zastosować dyspozycję przewidzianą w art. 149 ż 3 k.p.a. W
pozostałych przypadkach ma on obowiązek wydać postanowienie o
wznowieniu postępowania i przeprowadzić postępowanie według
reguł określonych w art. 150 i 151 k.p.a.
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2011 r. (II SA/Wr
166/11,CBOSA)
Odmowa wznowienia
Postanowienie na które służy zażalenie
(art. 145 ż 3 i ż 4).
Przyczyny odmowy:
- wniesienie przez podmiot nieuprawniony,
- wniesienie po terminie
Komentarz
Jeżeli wniosek o wznowienie postępowania jest oparty o przesłankę
przewidzianą w art. 145 ż 1 pkt 4 k.p.a. i zawiera stwierdzenie wywodzące,
że składając to podanie podmiot uważa, iż przysługiwał mu przymiot strony
w postępowaniu, a został w tym postępowaniu pominięty, to weryfikacja
twierdzeń wnoszącego podanie następuje w następnej fazie postępowania
prowadzonej po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania.
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 1 grudnia 2010 r. (I SA/Kr 1516/10, CBOSA)
Strona postępowania administracyjnego, niebędąca jedyną stroną tego
postępowania, która została w tym postępowaniu pominięta przez
niedoręczenie jej decyzji organu pierwszej instancji, może wnieść odwołanie
w terminie, który biegnie dla stron postępowania, którym decyzję
doręczono, zaś po tym terminie nie służy jej prawo wniesienia odwołania,
lecz podanie o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 ż 1 pkt 4
k.p.a.
Wyrok
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 24 listopada 2010 r. (II OSK 1762/09, CBOSA)
Właściwość organu
Art. 150. ż 1. Organem administracji publicznej właściwym w
sprawach wymienionych w art. 149 jest organ, który wydał
w sprawie decyzję w ostatniej instancji.
ż 2. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest
działalność organu wymienionego w ż 1, o wznowieniu
postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który
równocześnie wyznacza organ właściwy w sprawach
wymienionych w art. 149 ż 2.
ż 3. Przepis ż 2 nie dotyczy przypadków, gdy decyzję w
ostatniej instancji wydał minister, a w sprawach należących
do zadań jednostek samorządu terytorialnego -
samorządowe kolegium odwoławcze.
Komentarz
Organem właściwym do orzekania w kwestii dopuszczalności
wznowienia będzie ten organ administracji, który wydał w sprawie
decyzję w ostatniej instancji, przy czym brzmienie tego przepisu nie
pozostawia wątpliwości, że organ, który wydał decyzję w ostatniej
instancji, pozostaje właściwy do orzekania w zakresie wznowienia
postępowania także wówczas, gdy po wydaniu decyzji zmieniła się
właściwość miejscowa lub rzeczowa i organ, który wydał decyzję w
ostatniej instancji, nie jest już właściwy pod tym względem. Jedynie
w przypadku, gdy organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji,
uległ likwidacji, to wówczas właściwym do wznowienia
postępowania w sprawie będzie organ, który przejął kompetencje
zlikwidowanego organu administracji publicznej do załatwiania
danego rodzaju spraw.
Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2007 r. (II SA/Gd 659/07,
CBOSA)
Komentarz
Dewolucja kompetencji na organ wyższego stopnia następuje tylko
w razie, gdy przyczyną wznowienia postępowania jest działalność
organu, który wydał w sprawie decyzję ostateczną, np. świadome
niezawiadomienie strony o wszczęciu postępowania lub
czynnościach tego postępowania. Jeżeli strona żądała wznowienia z
tej przyczyny, iż bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu,
to organem właściwym do rozstrzygnięcia o tym żądaniu w myśl art.
150 ż 2 k.p.a. jest organ wyższego stopnia tylko wówczas, gdy było
to wynikiem zamierzonego działania organu prowadzącego
poprzednie postępowanie w celu uniemożliwienia tej stronie wzięcia
udziału w tym postępowaniu. Orzekanie zatem przez organ wyższej
instancji dopuszczalne jest tylko w razie, gdy wykaże się związek
pomiędzy działaniem organu orzekającego w ostatniej instancji z
podstawą uzasadniającą wznowienie postępowania.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 czerwca 2006 r. (IV SA/Wa 410/06,
Lex)
Rozstrzygnięcie organu (art.
151)
Organ administracji publicznej, o którym mowa
w art. 150, po przeprowadzeniu
postępowania określonego w art. 149 ż 2
wydaje decyzję, w której:
1) odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej,
gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia
na podstawie art. 145 ż 1, art. 145a lub art.
145b,
Komentarz
O ile, w myśl art. 145 ż 2 k.p.a., przyjąć przyjdzie, że brak jest
podstaw do stwierdzenia zaistnienia przesłanki z art. 145 ż 1 pkt 1
k.p.a. wówczas, gdy nie zostanie spełniony jeden z warunków
określonych w art. 145 ż 2 k.p.a., to uznać jednocześnie należy, że
zgodnie z art. 151 ż 1 pkt 1 k.p.a. organ obowiązany jest orzec o
odmowie uchylenia weryfikowanej decyzji w każdym przypadku,
gdy we wznowionym postępowaniu stwierdzi brak podstaw do
uznania, że zaistniała przesłanka wznowienia.
Wyrok WSA w Opolu z dnia 18 listopada 2010 r. (II SA/Op 420/10,
CBOSA)
Rozstrzygnięcie
Organ administracji publicznej, o którym
mowa w art. 150, po przeprowadzeniu
postępowania określonego w art. 149 ż 2
wydaje decyzję, w której:
2) uchyla decyzję dotychczasową, gdy
stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia
na podstawie art. 145 ż 1, art. 145a lub art.
145b, i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o
istocie sprawy.
Komentarz
Z art. 149 ż 2 i art. 151 ż 1 k.p.a. wynika, że decyzja zapadła w wyniku
wznowienia postępowania musi rozstrzygać istotę sprawy, nie może
natomiast orzekać o przekazaniu sprawy organowi niższej instancji do
ponownego rozpatrzenia.
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 listopada 2010 r. (II SA/Lu 412/10, Lex)
W przypadku stwierdzenia, że podana przez stronę we wniosku
przyczyna wznowienia, w rzeczywistości nie wystąpiła, organ powinien
wydać decyzję o odmowie uchylenia decyzji dotychczasowej na
podstawie art. 151 ż 1 pkt 1 k.p.a. Taka decyzja ma charakter decyzji
procesowej, , a zatem w podstawie prawnej decyzji, nie powinny znalez
ć
się przepisy prawa materialnego, jak również w uzasadnieniu decyzji nie
powinny być rozpatrywane kwestie materialnoprawne objęte
rozstrzygnięciem zawartym w decyzji ostatecznej.
Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 3 listopada 2010 r. (II SA/Sz 628/10,
CBOSA)
Sanacja decyzji
Art. 146. ż 1. Uchylenie decyzji z przyczyn
określonych w art. 145 ż 1 pkt 1 i 2 nie może
nastąpić, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia
decyzji upłynęło dziesięć lat, zaś z przyczyn
określonych w art. 145 ż 1 pkt 3-8 oraz w art.
145a i art. 145b, jeżeli od dnia doręczenia lub
ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat.
ż 2. Nie uchyla się decyzji także w przypadku, jeżeli
w wyniku wznowienia postępowania mogłaby
zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej
istocie decyzji dotychczasowej.
Komentarz
1.Choć upływ określonych w art. 146 ż 1 k.p.a. terminów powoduje
niemożność uchylenia decyzji ostatecznej, nie oznacza to jednak, że
organ jest zwolniony z obowiązku przeprowadzenia wnikliwego
postępowania administracyjnego z zachowaniem jego zasad
wyrażonych w art. 7, 8, 9 i 77 k.p.a., a także prawidłowego, pełnego
uzasadnienia takiej decyzji zgodnie z art. 107 ż 3 k.p.a.
2. Niemożność orzekania co do istoty nie skutkuje jeszcze uznaniem
bezprzedmiotowości dalszego postępowania.
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 listopada 2010 r. (II SA/Kr 951/10,
Lex)
Rozstrzygnięcie
Art. 151 ż 2. W przypadku gdy w wyniku
wznowienia postępowania nie można uchylić
decyzji na skutek okoliczności, o których
mowa w art. 146, organ administracji
publicznej ograniczy się do stwierdzenia
wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem
prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu
których nie uchylił tej decyzji.
Komentarz
W kolejnej sytuacji organ wydaje decyzję stwierdzającą wydanie
zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa, jednak nie uchyla tej
decyzji z powodu wystąpienia przesłanek negatywnych
wymienionych w art. 146 ż 1 i 2 k.p.a. Należy przypomnieć, że
wystąpienie tych przesłanek nie ogranicza dopuszczalności samego
wznowienia postępowania, ogranicza natomiast możliwość
uchylenia decyzji dotychczasowej.
Decyzje podjęte w trybie art. 151 ż 2 k.p.a. nie usuwają zaskarżonych
decyzji z obrotu prawnego.
Możliwość wstrzymania
Art. 152. ż 1. Organ administracji publicznej
właściwy w sprawie wznowienia postępowania
wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony
wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy
wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia
decyzji w wyniku wznowienia postępowania.
ż 2. Na postanowienie w sprawie wstrzymania
wykonania decyzji służy stronie zażalenie,
chyba że postanowienie wydał minister lub
samorządowe kolegium odwoławcze.
Komentarz
Wykonanie decyzji nie zostaje wstrzymane na podstawie art. 152 k.p.a. z
mocy prawa. Podstawą wstrzymania wykonania decyzji jest istnienie
prawdopodobieństwa uchylenia decyzji, a zatem gdy na podstawie akt
sprawy organ wstępnie jest przekonany o uchyleniu decyzji. Norma z art.
152 k.p.a. winna być oceniana w zestawieniu z przepisem art. 151 ż 1 pkt 2
k.p.a., gdyż dla wydania postanowienia w oparciu o art. 152 ż 1 k.p.a., nie
będzie podstaw w przypadku zaistnienia sytuacji przewidzianej w art. w art.
151 ż 1 pkt 1 k.p.a., czy też w przypadku o jakim mowa w art. 151 ż 2 k.p.a.
Określenie "prawdopodobieństwa" powinno polegać na podaniu przesłanki
wznowieniowej, która ma być zastosowana z jednoczesnym przytoczeniem
okoliczności, które wskazują na tę konkretną przesłankę oraz omówieniu
względów dla jakich zdaniem organu możliwe jest uchylenie konkretnej
decyzji. Organ przy ustalaniu prawdopodobieństwa uchylenia decyzji winien
mieć na uwadze nie tylko przesłankę wznowienia określoną w przepisie art.
145 ż 1 pkt 8 k.p.a. ale również wszystkie przesłanki wznowienia, w
szczególności wynikające z art. 145 ż 1 pkt 5 k.p.a.
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 września 2008 r. (II SA/Kr 648/08, Lex)
Inne konsekwencje
Art. 4171. ż 2. K.c.
Jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie
prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji,
jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we
właściwym postępowaniu ich niezgodności z
prawem, chyba że przepisy odrębne stanowią
inaczej. Odnosi się to również do wypadku, gdy
prawomocne orzeczenie lub ostateczna decyzja
zostały wydane na podstawie aktu normatywnego
niezgodnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową
międzynarodową lub ustawą.