3582316519

Wstęp do Prawa, Hierarchia aktów prawnych i droga ustawodawcza

Hierarchia aktów prawnych:

1.    Konstytucja.

2.    U stawy i umowy międzynarodowe.

3.    Rozporządzenia.

Konstytucja jest najważniejszym prawem RP. Stąd też:

Wszystkie akty normatywne muszą być zgodne z konstytucją.

Wprowadzenie zgodności z konstytucją wymaga powołania organu badającego tą zgodność - trybunału konstytucyjnego (prowadzi on postępowanie jednoinstancyjne i podejmuje decyzje ostateczne).

Inne cechy konstytucji:

Jest aktem normatywnym o szczególnej treści. Reguluje podstawowe zagadnienia odnośnie bytu państwa.

Formułuje istotę państwa, strukturę jego organów oraz sytuację człowieka w państwie.

Zawiera obszerną problematykę. Regulacja konstytucyjna ma charakter różny (od szerokiego po konkretne problemy). W sprawach istotnych może ona regulować w sposób bardzo dokładny lub też odwoływać się do odpowiednich przepisów (innych ustaw).

Konstytucja jako akt normatywny musi być stosowany wprost. Komisja konstytucyjna ujęła w konstytucji ogromny zakres materiałów - zmniejsza to konieczność odwoływania się do innych aktów prawnych.

Specyficzny sposób jej uchwalania oraz zmiany jej treści.

Nazwa - tylko konstytucja ma pełną nazwę.

Ustawy - są efektem działalności sejmu (uchwalanie) i senatu (korekcja błędów). Jedynym organem, który uchwala ustawy jest sejm.

Uchwalenie - jest to działalność organów kolegialnych. Istotne są dwa pojęcia:

Większość - przewaga większości jest wynikiem decydującym.

Forum - obecność głosujących.

Należy zauważyć, że zasada większości jest odrzuceniem jednomyślności.

Konstytucja wymienia trzy rodzaje większości:

>    Zwykła (względna) - mniejsza niż połowa większości. Sytuacja, w której za danym punktem widzenia opowiedziało się najwięcej lecz nie połowa głosujących.

>    Bezwzględna - sytuacja, w której za opowiedziała się co najmniej połowa obecnych posłów/senatorów, czyli połowa +1 osoba.

>    Kwalifikowana - większość opisywana ułamkiem oddanych głosów. Najczęściej jest to 2/3 lub 3/5. niekiedy większość taka jest trudna do osiągnięcia.

W procesie ustawodawczym musi być obecna przynajmniej połowa posłów.