3582316984

Pobyt Puszkina w Mkhajłnwskoje:

Miały miejsce dwa radosne wydarzenia - pierwszym z nich były odwiedziny przyjaciela Puszkina jeszcze z czasów licealnych - Davidowa (Puszkin w podzięce przyjacielowi napisze później elegię), natomiast drugim spotkanie z Anną Kem -ówczesna pięknością, której Puszkin poświęci utwór [H noMHio uyrpioe MTHOBeme].

Aby pokonać, i chociaż częściowo zapomnieć o swojej ciężkiej sytuacji, Puszkin prowadził intensywną pracę twórczą - pisze wiele utworów, jednocześnie ciągle pracując nad "Eugeniuszem Onieginem".

Majątek ziemski, w którym Puszkin przebywał sprzyjał prowadzeniu obserwacji, które później wykorzystał do pisania tzw. "wiejskich partii" Oniegina. Można powiedzieć, że Puszkin przebywał w "gnieździe szlacheckim" (pojęcie to zostało wprowadzone w czasach Turgieniewa na określenie typowego majątku ziemskiego).

Właśnie w Michajłowskoje podjął Puszkin pierwszą próbę zmierzenia się z romantycznym poematem ironicznym [myrriKBau nooMa - w języku rosyjskim tłumaczona jako „żartobliwa,,]. Twórca tego gatunku był Bajron, na którym wzorował się Puszkin. W 1825 roku napisał Puszkin "Grafa Nulina" [Fparji Hymn]. Za utwór ten był krytykowany, gdyż wprowadził w nim elementy realnej rzeczywistości. Zarzucano mu przedstawianie zwykłej codzienności.

Puszkin podjął wówczas pierwszą próbę napisania dramatu romantycznego. Prace nad "Borysem Godunowem" rozpoczął w grudniu 1824, natomiast ukończył w 1825 roku. Jednak z powodów cenzuralnych utwór ten ukazał się drukiem dopiero w 1831 roku. Osobistym cenzorem Puszkina był car mikołaj I, który był bardzo inteligentnym człowiekiem, i oszukanie go nie było takie proste jak w przypadku przeciętnych cenzorów. Zażyczył on sobie zmian w 9 miejscach w tekście, gdyż uważał, że przekazują one treści niedopuszczalne. Puszkin wprowadził część z nich, ponieważ bardzo zależało mu na publikacji dramatu. Jednak zwlekał z tym prawie 6 lat. W dramacie tym Puszkin odwoływał się do wydarzeń historycznych z historii Rosji, do okresu wielkiej smuty. Tematem tym interesowali się również inni twórcy europejscy, min. Lope de Vega, Goethe, Schiller oraz twórcy rosyjscy - Puszkin, Aleksander Sumarokow (autor dramatu "Dymitr Samozwaniec"). Puszkin bardzo starannie przygotowywał się do napisania tego utworu od stronny historycznej. W związku z przebywaniem na zesłaniu Puszkin nie miał swobodnego dostępu do bibliotek i źródeł historycznych, studiował głównie Historię Państwa Rosyjskiego [Mcrophh rocynąpcTBa PoccnncKoro] Karamzina. Puszkin starał się w tym utworze pokazać ducha tamtej epoki, realia historyczne, prawdę historyczną. "Borys Godunow" ostatecznie położył kres klasycystycznym wytycznym dramatu. Puszkin zerwał z wszystkimi założeniami antycznymi. Po pierwsze, dramat nie jest podzielony na akty (składają się na niego 23 luźno ze sobą powiązane sceny). W dramacie klasycznym utwór tego typu obowiązkowo miał być zbudowany z 5 aktów. Puszkin zerwał także z zasadą trzech jedności: czasu (wydarzenia opisane w “Borysie Godunowie" rozgrywają się na przestrzeni 7 lat, a nie 24 godzin), miejsca (akcja toczy się w różnych miejscach - na placu moskiewskim, na dworze carskim, na polu bitwy w Polsce, na Litwie) i akcji (na fabułę utworu składają się dwa wątki: intryga miłosna odgrywająca rolę drugoplanową oraz intryga związana z działaniami Borysa Godunowa i paralełnie akcja tocząca się wokół osoby Griszłri Otriepiewa). Puszkin odszedł też od tzw. "czwartej jedności" - stylu i języka. Mieszka w utworze elementy komiczne z tragicznymi, wprowadził elementy języka polskiego i języka niemieckiego, bardzo zindywidualizował język, jakim posługują się postacie. Bohaterowie używają różnych stylów wypowiedzi w odmiennym sytuacjach - inaczej mówi Borys Godunow podczas przemówienia do ludu, inaczej w rozmowie z synem.