3893819997

Zacumowaliśmy na edukacyjnej Itace na trzy lata

W środę (22.10.14 r.) w Teatrze Ludowym miały miejsce wydarzenia, o których warto by było wspomnieć w naszych podręcznikach do historii. Otóż znany na całym święcie Odyseusz powrócił do życia i uświetnił ślubowanie klas pierwszych. Jak zwykle świetnie czuł się w centrum zainteresowania, więc wystąpił dla nas na scenie. Wybrał adaptację godną XXI wieku - utożsamił się z uczniem.

Przedstawiciele klas obiecywali, że wyrośniemy na dobrych ludzi i będziemy godnie reprezentować szkołę. Od tej chwili mogliśmy nazywać się pełnoprawnymi uczniami Gimnazjum nr 46.

Po zakończeniu oficjalnych uroczystości przyszedł czas na część artystyczną. Krótkie przedstawienie przygotowała klasa I b pod opieką p. Katarzyny Kukli-Guzgan. Obrazowało ono żmudną wędrówkę Odyse-usza nieznanymi ścieżkami wiedzy. Tułacz miał problemy w nauce, a także zatargi z nauczycielami, ponieważ słynął z chuligaństwa. Oni tym chętniej odpytywali go z różnych przedmiotów i wciąż kazali mu zostawać po lekcjach, aby nadrobił zaległości. Na szczęście, od czego są przyjaciele, chociażby Hermes, zawsze mający w zanadrzu przydatną ściągę? Dzięki niemu, a także pięknym syrenom napominającym go swym śpiewem, mądrej Atenie, która podarowała mu klucz do wiedzy, uprzejmości nauczycielki języka polskiego - bogini Ka-lipso, a także dzięki pozostałym członkom ciała pedagogicznego Odyseuszowi udało się poprawić złe oceny i od tej pory zawsze pilnie się uczył.

Na zakończenie obejrzeliśmy spektakl pt. Błysk rekina w wykonaniu aktorów z Teatru Ludowego. Poruszał w dość nietypowy sposób temat przyjaźni i przemocy. Niczym w bajkach Disneya aktorzy dużo śpiewali i tańczyli.

Ślubowanie i cała jego oprawa bardzo mi się podobało. Wreszcie poczułam, że należę do wspólnoty, jaką tworzy ta szkoła.

Obyśmy nie musieli powielać na tej naszej Itace błędów Odysa...

Doceniam trud włożony w przygotowanie ślubowania. Jestem wdzięczna również za to, że bardzo ważne dla mnie wydarzenie odbyło się w idealnym do tego miejscu; nie mogę wyobrazić sobie lepszego niż teatr.

Natalia Więckowska, klasa I

4