• Szkoła austriacka jako prekursor teorii użytecznoći
Twórcą szkiły austiackej był Carl Menger. Rozwijała się ona na przełomie XIX i XX wieku w Austil. Koncepcje szkoły austriackiej oprate były na następujących założeniach metodologicznych;
a) analiza zachowania się wyodrębnionych podmiotów gospodarujących, maiała często charakter dedukcyjny.
DEDUKCJA - (od szczegółu do ogółu), to rodzaj rozumienia logicznego mającego na celu dojście do określonego wniosku na podstawie założonego wcześniej zbioru przesłanek. Przeciwieństwem dedukcji jest INDUKCJA czyli tworzenie praw ogólnych na podstwie obserwacji jednostkowych lub też danych empirycznych.
b) na rynku panuje wolna, niczym nie skrępowana konkurencja
c) przyjęcie zasady HOMO ECONOMICUS - człowieka gospodarującego, jest to podmiot, który dąży do maksymalizacji zysku przy minimalnych kosztach. Jest to ekonomiczna interpretacja szerszej koncepcji natury ludzkie, zgodnie z którą człowiek dąży do maksymalizacji przyjemności i minimalizacji przykrości.
d) nadanie priorytetu badaniom procesów cyrkulacji (obieg towarów) w stosunku do procesów produkcji. W ramach szkoły austriackiej upowszechniono definicję użyteczności, jest to indywidualnie określana psychologiczna ocena zdolności dobra czy usługi do zaspakajania konkretnej potrzeby. W tym ujęciu użyteczność jest pojęciem indywidualnym i subiektywnym, istniejącym łydko w świadomości nabywców.
Prekursorem szkoły austriackiej był H. Gossen — za życia zupełnie nieznany, a później zapomniany.
Jeżeli powtrzamy konsumpcję pewnego dobra, to jej subieklywnie odczuwana użyteczność zmniejsza się nieustannie, a poczynając od pewnego poziomu próg konsumpcji może wykazywać nawet wartości ujemne. Oznacza to, że użyteczność może być zróżnicowana, w zależności od tego czy zaspakajamy potzrebę mniej lub bardziej