3582323027

A. Macdonald „Teoria kultury masowej^ł

(Anna Kucman; 543-554)

1.    Charakter kultury masowej

•    Kultura masowa jest wynikiem rewolucji przemysłowej jak i tworzenia taniej produkcji masowej która jest wynikiem nowoczesnej techniki - powstanie filmu i telewizji

•    Kultura masowa powstawała jako pasożytnicza, rakowata narośl na wyższej kulturze.

Kicz podkopuje wyższą kulturę i nie daje nic w zamian

•    Kultura masowa jest również w pewnej mierze kontynuacją dawnej sztuki ludowej, która do rewolucji przemysłowej była kulturą zwykłych śmiertelników, stanowiła spontaniczny, lokalny wyraz upodobań ludu, który kształtował ją dla własnych potrzeb, na ogół bez oglądania się na kulturę wyższą. Wyrastała samorzutnie od dołu. Kultura masowa jest narzucana odgórnie.

•    Odbiorcy kultury masowej są biernymi spożywcami, udział ich ogranicza się do kupna lub odrzucenia kupna

2.    Prawo Greshama w kulturze

•    Podczas gdy sztuka ludowa miała swoistą wartość, kultura masowa jest zwulgaryzowanym odbiciem kultury wyższej. A wyższa kultura, mogąc dawniej lekceważyć tłum i starać trafić się do koneserów, musi teraz współzawodniczyć, albo zlać się w jedno z kulturą masową

•    Dobra sztuka współzawodniczy z kiczem, poważne idee współzawodniczą z handlowymi formułkami - i cała przewaga jest po jednej stronie i tutaj ujawnia się prawo Greshama działająca zarówno, gdy chodzi o obieg monet, jak w kulturze: zła moneta wypycha dobrą, bo złą łatwiej zrozumieć i więcej z niej przyjemności. Ta właśnie przystępność zapewnia kiczowi duży rynek i zarazem utrzymuje go na niskim poziomie.

3.    Kultura homogenizowana

•    Kultura masowa jest dynamiczną, rewolucyjną siłą, burzącą przegrody klasy, tradycji, smaku i zacierającą kulturalnie odrębności

•    Homnogenizowana kultura: taka, która miesza i rozbełtuje wszystko razem

•    Kultura masowa jest bardzo demokratyczna - odrzuca jakąkolwiek dyskryminację

4.    Akademizm i awangardyzm

•    Od 1930 r wyższa kultura próbowała bronić się przed zalewem kultury masowej w dwojaki sposób: uprawiając akademizm, czyli starając się współzawodniczyć przez imitację, uprawiając awangardyzm, czyli wycofując się ze współzawodnictwa. Akademizm jest to kicz dla elity. Znaczenie ruchu awangardy polegało na tym, że odrzucano akademizm i tym samym pośrednio kulturę masową. Robił rozpaczliwy wysiłek, aby odgrodzić jakiś teren, na którym mógłby działać poważny artysta.

•    Dwa prądy, wyczerpawszy swą realną siłę, złączyły się na czas krótki pod egidą komunistów, po to tylko, żeby wsiąknąć w piaski pustyni, na jakiej żyjemy dzisiaj

5.    Podział pracy

•    Im większy postęp techniki, tym większy podział. Artyści są alienowani od swych dzieł, brakuje indywidualizmu. Rezultaty takiej pracy są nędzne, ale imponujące dla odbiorców.

•    Jedność jest czymś najistotniejszym w sztuce. Nie da się jej osiągnąć, przepuszczając dzieło przez ręce kilkunastu specjalistów, chociażby kompetentnych.

6.    Udoroślone dzieci i udziecinnieni dorośli

•    Homogenizujące skutki kiczu zacierają również granicę wieku - dorośli korzystają z produktów przeznaczonych dla dzieci, natomiast dzieci mają dostęp do rozrywek dla dorosłych.