3582323606

JAN WŁADYSŁAW DAWID (1859-1914)

•    Warszawski pedagog, psycholog, pionier psychologii wychowawczej i pedagogiki eksperymentalnej w Polsce, Twórca i wykładowca kół samokształceniowych prowadzonych tajnie, które po 1885 roku nabrały charakteru „Latającego uniwersytetu", a po 1905 roku zalegalizowanego jako Towarzystwo Kół Naukowych w Warszawie.

• Syn Wincentego, mąż Jadwigi Szczawińskiej — działaczki społecznej i niepodległościowej, a także znanej publicystki.

■    Nauk w gimnazjum, które kończy w 1887 roku.

■    Studia prawne i przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim

■    Studia zagraniczne w Halle i w Lipsku.

■    Studiował u Wundta (twórca pierwszego na świecie laboratorium psychologicznego) i Ebbinghausa (znany badacz pamięci).

•    Dawid zajmował się rozpowszechnianiem swych idei za pomocą prasy. W latach: 1890-1897 redaktor naczelny Przeglądu Pedagogicznego, 1900-1905 redaktor Głosu, 1906-1907 redaktor Przeglądu Społecznego. Jego nieustanna praca wykładowa i redaktorska rozbudziła w sferach nauczycielskich Warszawy, a później i Krakowa, zamiłowania do pedagogik eksperymentalnej. Z natchnienia Dawida powstało Polskę Towarzystwo badań nad dziećmi, a z grona jego uczennic wyszła zasłużona autorka Aniela Szycówna, kórej główne dzieło „Rozwój pojęciowy dziecka w okresie lat 5-12“ (1899) dalej prowadziło podjęte przez niego badania.

•    Pedagogikę pojmował jako naukę empiryczną, opartą na wynikach badań psychologicznych; organizował i propagował wśród nauczycielstwa badania psychologiczno-pedagogiczne uczniów, opracowując specjalnie do tego celu przeznaczone kwestionariusze.

•    Do największych jego zasług na gruncie psychologii empirycznej należy szerzenie w Polsce idei prowadzenia badań eksperymentalnych nad dziećmi, nad ich światem wyobrażeń i pojęć, ich myśleniem i inteligencją, a zarazem idei rozwijania umysłu dziecka, jego woli i umiejętności działania. Idee te upowszechniał zarówno przez prowadzenie systematycznych badań i włączanie do nich licznego grona osób współpracujących, jak i przez pisanie książek na temat tych badań i opracowywanie własnych narzędzi badawczych oraz przez tłumaczenie licznych książek z języków obcych.

•    Podejmuje walkę o prawdziwą szkołę twórczą w głębokiej trosce o podstawy idealne i normalne wychowania. Stawiając wysoko wartość kultury duchowej domagał się wpajania młodzieży głębokch zainteresowań, rozwijania samodzielnej myśli, kształcenia woli moralnej, wszechstronnego rozwoju osobowości. Dawid starał się zachęcić rodziców i nauczycieli do pracy nad wychowaniem młodego pokolenia, budując do tej pracy podstawy naukowe i popularyzując wynik badań psychologicznych. Dawid zdawał sobie sprawę ze znaczenia społecznego szkoły. Podkreślał, że rozprasza ona przesądy i zabobony, podnosząc zaś przez ćwiczenie dzielność umysłu, powoduje sprawniejsze jego funkcjonowanie w dziedzinie