3582325107

Biopolityka - typy i charakterystyka osobowości politycznej.

Biopolityczne uwarunkowania decydowania politycznego.

W analizie biopolitycznej uwzględnia się dziś dwa najważniejsze czynniki, które decydują o osobowości politycznej i procesie podejmowania decyzji.

- czynniki wewnętrzne (zdrowie, wiek, płeć, zmęczenie i rytmy biologiczne). Wśród nich za najważniejsze uznaje się zdrowie. Biopolityka mówi o charakterze przywódców. Charakter ujawniony w ekspresji politycznej.

Proksemika - termin wprowadzony przez antropologa E.T.Halla w końcu lat 50‘ych dla opisania posługiwania się przez ludzi przestrzenią w procesie komunikacji. Proksemika jest często utożsamiana z badaniami nad dystansem interpersonalnym jako jednym z podstawowych wskaźnikiem relacji społecznych.

•    Hall twierdził, że organizacja przestrzeni osobistej jest zróżnicowana kulturowo. Zawsze jednak można ją opisać jako zestaw kilku koncentrycznych kręgów, których centrum stanowi jednostka. Hall wyróżnił cztery strefy używane przez nas nieświadomie podczas interakcji z innymi ludźmi.

Są to: strefa intymna (Q-45cm),

• strefa osobista (45-120 cm),

• strefa społeczna (1,2-3,6 m),

•    strefa publiczna (3,6-6m).

Bliskość przestrzenna jest wskaźnikiem lubienia, sympatii. Im mniejszy dystans, tym bliższa relacja.

Innym aspektem przestrzennym wpływającym na komunikację interpersonalną w grupie jest organizacja przestrzeni w jakiej grupa komunikuje się i pracuje. Dotyczy to np. zajmowania miejsca przy stole czy rozproszenia i rozkładu audytorium podczas prezentacji czy odczytu. Generalna zasada polega na zapewnieniu uczestnikom odpowiedniego zakresu kontaktu wizualnego z innymi uczestnikami interakcji. Większy kontakt wizualny pozwala lepiej ocenić reakcje innych ludzi. Pobudza to do czynnego uczestnictwa, zabierania głosu itp.

Pojęcie biopolityki - czyli takiej formy władzy/polityki, której przedmiotem jest samo biologiczne życie (Arystotelesowskie zoe) człowieka jako gatunku - wprowadzone zostało przez szwedzkiego teoretyka Rudolpha Kjellena na początku XX wieku, to szerszej dyskusji i konceptualizacji poddaje je Michel Foucault, przeprowadzając zarazem genealogię tego terminu. Pokazuje on, w jaki sposób biopolityka ludzkiego gatunku zwraca się ku populacji, „globalnej masie, której dotyczą ogólne procesy właściwe życiu", ujmowanej jako problem naukowy, biologiczny oraz polityczny] w jaki sposób interweniuje ona na obszarach takich jak medycyna, instytucje ubezpieczeniowe i opieki społecznej, relacje pomiędzy gatunkiem ludzkim a środowiskiem; jak jej mechanizmy stają się kluczowym dla nowoczesności sposobem polityczno-ekonomicznego zarządzania społeczeństwem.

Czy biopolityka może nam pomóc w zrozumieniu procesu decyzyjnego?

Biopolityka powstała na styku politologii i nauk medycznych i bada biologiczne uwarunkowania procesów decydowania politycznego. Wchodząc więc w skład