1109144658

elektronicznymi. Podobnie ręczne biurety w miareczkowaniu coraz częściej zastępowane są elektronicznie sterowanymi biuretami automatycznymi. Zatem nawet w tych metodach znajomość podstaw instrumentacji jest niezbędna.

Autorzy skryptu zakładają, że nauczanie metod instrumentalnych powinno opierać się na pełnym zrozumieniu zasady fizykochemicznej na której oparta jest metoda instrumentalna, praw fizycznych stanowiących podstawę pracy instrumentu pomiarowego oraz ograniczeń wynikających z zastosowanej metody pomiarowej. Natomiast niewłaściwe jest opieranie się tylko na instrukcji instrumentu bez zrozumienia podstaw metody. Również niewłaściwe jest przy studiowaniu i stosowaniu metod instrumentalnych zawężenie się do jednej metody lub grupy metod (np. tylko metod elektrochemicznych). Poznawanie metod instrumentalnych powinno rozpoczynać się w trakcie studiów a następnie powinno być kontynuowane w ramach studiów podyplomowych, samokształcenia lub innych form uzupełniania wiedzy.

Oddany do rąk Państwa podręcznik został opracowany przez zespół dydaktyków Katedry Chemii Analitycznej Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH. Zespół, który od ponad 40 lat zajmuje się nie tylko wykorzystaniem metod analitycznych ale także projektowaniem i wdrażaniem instrumentów pomiarowych. Początki to wprowadzona w latach 60-tych przez E.Gorlicha i Z.Kowalskiego oryginalna metoda woltamperometryczna nazwana w kraju „oscylopolarografią” oraz opracowanie wraz z ZUT Telpod całej serii oscylopolarografów (OP-3, OP-4, OP-5). Zespół opracował także polarografy impulsowe (PP-04) produkowane także przez ZUT Telpod (Kraków). Rozwój komputeryzacji spowodował kolejną rewolucję w budowie instrumentów pomiarowych. Tu także można odnotować osiągnięcia pracowników Katedry Chemii Analitycznej - opracowano i wdrożono do produkcji serię skomputeryzowanych analizatorów elektrochemicznych (EA9, M161 -MTM Anko, Kraków). Także w zakresie czujników pomiarowych należy odnotować znaczące osiągnięcia takie jak najnowocześniejsza elektroda rtęciowa - elektroda rtęciowa o kontrolowanym wzroście kropli (CGMDE) opatentowana przez Z.Kowalskiego w USA, automatyczna elektroda błonkowa czy szereg sensorów potencjometrycznych. Znaczne osiągnięcia odnotował także zespół na polu automatyzacji. Przede wszystkim należy wspomnieć o serii analizatorów automatycznych dla IPMWiB Opole produkującego trójtlenek glinu metodą Grzymka, oraz o stanowisku pomiarowym w Zakładach Górniczo-Hutniczych „Bolesław” w Bukownie służącym do kontroli stężenia kadmu w trakcie procesu cementacji. Zespół ma także znaczące osiągnięcia na polu nauczania metod instrumentalnych. Opracowana została oryginalna metoda nauczania instrumentacji przy pomocy modułów wzmacniaczy operacyjnych. Metoda ta kładzie nacisk na drogę i sposób przetwarzania