prace zawieszono na rzecz opartego o XML (ang. Extensible Markup Language) języka XHTML (ang. Extensible HyperText Markup Language). Do idei poszerzenia standardu powrócono w roku 2004, gdy Fundacja Mozilla i Opera Software (producenci przeglądarek Mozilla Firefox i Opera) zaprezentowały W3C szereg propozycji wchodzących w nową wersję standardu. W3C zarzuciło ideę, skupiając się ponownie na XHTML, prace przejęła zaś Web Hypertext Application Technology Working Group (WHATWG), założona przez Apple, Mozillę i Operę. W 2006 W3C podjęło współpracę nad rozwojem nowego standardu, głównie w aspekcie przyjęcia zaproponowanych rozwiązań do kolejnej wersji HTML, i obecnie prace są kontynuowane przez obie grupy.
Podstawowe zasady [3], jakimi kierowała się WHATWG przy opracowywaniu HTML5 to:
- kompatybilność wsteczna - uaktualnienie standardu nie może odbyć się kosztem zmiany funkcjonalności oprogramowania stworzonego przy użyciu starszej wersji;
- zgodność specyfikacji i implementacji, nawet kosztem tej pierwszej;
- jasność specyfikacji pozwalająca na zachowanie zgodności kolejnych implementacji;
- wyrzucenie elementów warstwy prezentacji, nacisk na „istotę” - elementy są opisywane względem tego, czym są, nie względem tego jak wyglądają, czy jak są formatowane.
Podstawowa struktura dokumentu HTML5 (jak i HTML) zorganizowana jest na planie drzewa. [2] Korzeniem drzewa jest dokument, w jego środku znajdują się znaczniki, określające kategorię zawartej w niej treści. Treść wraz z ograniczającymi go znacznikami stanowi element drzewa pliku.
Przykładowa struktura znacznika:
<znacznik>oznaczona treść dokumentu</znacznik>
<znacznik> otwiera znacznik, zaś </ znacz ni k> domyka go.
Istnieją także pojedyncze znaczniki samodomknięte:
<znacznik/>
które mogą być zastąpione samym
<znacznik>
16