STRUKTURA BIZNESPLANU
3. Dojrzałość. Mimo, iż pojawiły się produkty konkurencyjne następuje wzrost sprzedaży. Zyski po okresie wzrostu stabilizują się. Istnieje możliwość wygenerowania wysokiego ich poziomu, pod warunkiem jednak, że będzie umiejętnie stosowana promocja. Skuteczne jest to jednak tylko do pewnego pułapu. Aby uzyskać sprzedaż na wyższym poziomie niezbędne są dodatkowe działania prowadzące do wzrostu sprzedaży danego produktu, poprzez między innymi zmiany opakowania, obniżki cen i świadczenie różnych dodatkowych usług. Jeśli to nie pomaga to należy rozpocząć ulepszanie istniejącego produktu bądź wprowadzić nowy produkt będący rezultatem wcześniej zapoczątkowanego procesu innowacyjnego.
4. Starzenie się produktu. Zyski ze sprzedaży spadają stopniowo, aż do całkowitego zaniku. Produkt zaczyna tracić uznanie na rynku. Przyczynami tego stanu rzeczy mogą być przestarzałość czy pojawianie innych atrakcyjniejszych produktów substytucyjnych.
Metoda analizy kluczowych czynników sukcesu polega na ograniczeniu badań do grupy kryteriów, które uważa się za najważniejsze, tzn. decydujące o pozycji konkurencyjnej i możliwościach rozwojowych firmy. Wyróżnione kryteria nazywamy kluczowymi czynnikami sukcesu. Metoda ta opiera się w dużym stopniu na zasadzie Pareto „20/80", zgodnie z którą, w odniesieniu do działań firmy, nie należy badać wszystkich czynników, a jedynie wybrać 20% tych, które będą w decydujący sposób, bo aż w 80% odpowiadać za sukces czy porażkę przedsiębiorstwa czy przedsięwzięcia. To właśnie te czynniki powinny stać się przedmiotem dokładnej analizy. W ujęciu procedury postępowania, identyfikacja i analiza kluczowych czynników sukcesu sprowadza się do podjęcia 3 głównych kroków:
1. Określenia listy kluczowych czynników sukcesu. Etap ten rozpoczyna się identyfikacją sektora organizacji. Następny krok to ustalenie grup kluczowych czynników, a w dalszej kolejności ich uszczegółowienie i przyjęcie, zgodnego z kontekstem konkurencji oraz wiekiem sektora, zbioru kluczowych czynników sukcesu organizacji. Listy czynników dla sektorów są ustalane przez specjalistów prowadzących analizy sektorowe i mogą być używane przez przedsiębiorstwa do oznaczenia swojej pozycji strategicznej na tle konkurentów. Lista kluczowych czynników sukcesu zawiera kryteria najważniejsze, ale nie wystarczające do zdobycia przewagi konkurencyjnej, gdyż wskazuje kierownictwu firmy tylko to na jakich obszarach i problemach powinno koncentrować swoją uwagę. Na liście powinny się znaleźć następujące grupy kryteriów oceny przedsiębiorstwa:
^ • pozycja na rynku,
p • pozycja w dziedzinie kosztów,
p • „image" firmy i jej obecność na rynku,
p • umiejętności techniczne i poziom technologii,
p • rentowność i potencjał finansowy,
^ • poziom organizacji i zarządzania.
W każdej z wymienionych grup kryteriów mogą występować różne mierniki o rozmaitym znaczeniu dla różnicowania pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa w sektorze.
2. Oceny kluczowych czynników i wyznaczenia rzeczywistej ich wartości. Jest to najtrudniejszy etap tej metody i obejmuje on ustalenie wag dla poszczególnych czynników, dokonanie rozłącznej oceny czynników oraz wyznaczenie rzeczywistej wartości czynników.
17