tomI (286)

288 Podstawy fizjoterapii

żać, iż pojawienie się tego objawu już w zakresie do 20° uniesienia kończyny dolnej ma świadczyć o „ciężkim” konflikcie korzonkowym, do 50° o znacznym, a powyżej 70° raczej o przyczynie innej, niż kompresja korzonka nerwowego w obrębie otworu międzykręgowego. W tym przypadku konieczne jest wyeliminowanie tzw. „zespołów rzekomo korzonkowych”, jako przyczyny dodatniego objawu Lasegue’a. W tym celu można wykorzystać dwojakiego rodzaju testy. W pierwszym z nich, teście Bragarda, po uzyskaniu reakcji bólowej, kończynę dolną opuszcza się nieco, do momentu ustąpienia objawów bólowych, po czym biernie zgina się stopę grzbietowo (ponownie napina się więc nerw kulszowy). Jeśli w tym momencie znów pojawi się reakcja bólowa, to przemawia to za neurogennym pochodzeniem tej reakcji.

Ryc. 124. Testy napięciowe dla nerwu piszczelowego (u góry) i strzałkowego wspólnego (na

dole).

Drugi sposób polega natomiast na napięciu izometrycznym, wyzwolonym poprzez próbę wykonania ruchu prostowania stawu biodrowego z oporem (badany naciska piętą na rękę badającego). Gwałtowne narastanie bólu podczas tej czynności przemawia za podrażnieniem nerwu kulszowego. Ustępowanie objawów bólowych z możliwością wyższego uniesienia kończyny wskazuje z kolei na podrażnienie struktur więzadłowo-powięzio-wych. Po jednoznacznym rozstrzygnięciu o nerwowej przyczynie pozytywnego objawu Lasegue’a, w późniejszym okresie można go wykorzystać jako badanie o charakterze prognostycznym, a zarazem weryfikującym skuteczność przyjętego programu usprawniania chorego.

W przypadku przewlekłych objawów, lub też w podostrym okresie rwy kulszowej, wykorzystać można również tzw. „testy napięciowe”. Z jednej strony, zaletą tego sposobu badania jest możliwość dość dokładnego określania poziomu kompresji korzonków nerwowych, poprzez wybiórcze napinanie gałęzi strzałkowej oraz piszczelowej nerwu kulszowego, z drugiej natomiast - zwłaszcza w przypadku długotrwałego utrzymywania się niektórych objawów (bardziej czu-