tomI (326)

328 Podstawy fizjoterapii

ków w jakich on się znajduje. JaJk już powiedziano wcześniej, potrzebne tu dane uzyskuje się z wywiadu zebranego od chorego, jego rodziny i najbliższego otoczenia. Często konieczny jest też kontakt z zakładem pracy osoby niepełnosprawnej oraz z organami administracji terenowej.

Określanie przydatności do zawodu stanowi punkt wyjścia dla rehabilitacji zawodowej. Badania tego typu oparte są o szereg poczynań zmierzających do ustalenia wymogów, jakim może sprostać osoba niepełnosprawna oraz warunków, w jakich dany osobnik może być włączony do pracy zawodowej. Odwracając sprawę można też powiedzieć, że wynik takiego badania informuje nas również o tym, co należy zrobić w ramach fizjoterapii, aby osoba niepełnosprawna mogła się włączyć do pracy zawodowej w zakresie optymalnym dla niej z tytułu np. wykształcenia, przygotowania zawodowego i innych predyspozycji.

Badania czynnościowe w fizjoterapii

Badania czynnościowe (funkcjonalne) częściowo wchodzą w skład badania przedmiotowego (szczegółowego), częściowo zaś w skład badań dodatkowych. Zwyczajowo jednak badania te wyodrębnia się w osobną podgrupę - może dlatego, iż oddają one najlepiej realne możliwości ruchowe pacjenta. W pewnym sensie, omawiane badania mają nieco mniejszą wartość dla diagnostyki szczegółowej, spełniają one jednak z powodzeniem wszystkie pozostałe zadania, jakie stawia się badaniom przeprowadzanym w fizjoterapii.

Z pewnym uproszczeniem należy tu przyjąć podział na badania dotyczące sprawności i wydolności fizycznej. Trzeba jednak pamiętać, że są to pojęcia ogólne (i trudne do oddzielenia) oraz to, iż upośledzenie sprawności działania różnych układów może odbić się na sprawności ogólnej lub wydolności.

Ocena sprawności fizycznej nie jest w fizjoterapii zagadnieniem całkiem jednoznacznym. W ocenie ogólnej sprawności fizycznej oraz poszczególnych jej cech można posłużyć się rozmaitymi testami stosowanymi w wychowaniu fizycznym. Wśród tych ostatnich rozróżnia się dwa rodzaje testów: analityczne i syntetyczne. Pierwszymi z nich ocenia się poszczególne komponenty motorycz-ności - np. gibkość, siłę itd. Przykładem dla tej grupy może być test Denisiuka czy Oziereckiego. Warto leż dodać, że charakter analityczny ma większość badań stosowanych w rehabilitacji (np. pomiary ruchomości w stawach, testowanie sposobem Lovetta itd.). Testy syntetyczne natomiast służą niejako do oceny kompleksowej. Ich zaletą jest to, że dają one bezpośrednio pełny obraz sprawności, a wadą -zatarcie obrazu dotyczącego poziomu poszczególnych czynników składających się na sprawność ogólną. Są one więc dobrym miernikiem usprawniania, lecz zarazem słabym „drogowskazem” dla doboru odpowiednich środków leczniczych. Przykładem dla tej grupy testów mogą być mierniki sprawności fizycznej Mydlarskiego czy Trześniowskiego. Pewną wartość dla rehabilitacji ma, należący do tej grupy,