DSC02807

60 ERYING GOFFMAN

nych kontaktów — strukturze pewnych całości społecznych, które pojawiają się zawsze wtedy, gdy ludzie obcują ze sobą bezpośrednio. Najbardziej doniosłym czynnikiem owej struktury jest utrzymywanie wciąż tej samej definicji sytuacji, ' nadawanie tej definicji wyrazu i podtrzymywanie jej w obliczu mnogości potencjalnych zakłóceń, które mogą przerwać interakcję.

Postać, którą aktor przedstawia w teatrze, nie jest w pewnym sensie prawdziwa, a jej istnienie nie ma tych realnych konsekwencji, jakie ma istnienie całkowicie wymyślonej postaci, odgrywanej przez mistyfikatora. Jednak skuteczne przedstawienie którejkolwiek z tych fałszywych figur wymaga posłużenia się prawdziwymi technikami, tymi samymi technikami, dzięki którym w życiu codziennym ludzie radzą sobie z rzeczywistymi sytuacjami społecznymi. Ludzie uczestniczący w bezpośredniej interakcji na teatralnej scenie muszą sprostać tym samym wymogom, z jakimi mają do czynienia w rzeczywistym życiu; posługując się środkami ekspresji, muszą oni utrzymać definicję sytuacji, czynią to jednak w okolicznościach, które ułatwiają im znalezienie odpowiedniej terminologii na określenie wspólnych dla nas wszystkich zadań wynikających z interakcji.

Fragmenty czterech rozdziałów książki Ervinga Goffinana The Presentation of SelJ in Everyday Life, która ukazała się pierwotnie w 1956 roku, a której bardziej znane drugie [wydanie, poprawione i rozszerzone, opublikowano w Garden City w 1959 roku.

Przedruk według wydania polskiego: Erving Goffinan, Człowiek w teatrze życia codziennego, przeł. Helena Śpiewak, Paweł Śpiewak, wyd. 2 popr., Wydawnictwo KR, Warszawa

000, s. 31-34,44-45,52-55,57,60-63,99-102,140-141,149-151, 155, 276-279.