1. Charakterystyka gier zespołowych
W wychowaniu fizycznym i sporcie ważną rolę i znaczenie ze względu na swoje niezaprzeczalne walory odgrywają zespołowe gry sportowe. Istotą udziału w grze jest przyjęcie zasad podporządkowania się jej regułom z równoczesnym ich wykorzystywaniem w ramach wyznaczonego zakresu sposobów działania, graczy z piłką, przeciw piłce i bez piłki [19].
Reguły w danej grze mają za zadanie wyrównanie i danie możliwości prowadzenia wyrównanej walki dla obu drużyn. To akty, które są zapisane i zatwierdzone przez odpowiednie władze, organizacje odpowiedzialne za daną dyscyplinę. Z kilkunastu czy kilkudziesięciu gier zespołowych różniących się od siebie w mniejszym, czy większy stopniu, przepisy dotyczą: liczby zawodników, wymiaru obszaru, na którym toczy się gra, ubioru, zajmowanych miejsc, czy pozycji zawodników, zachowania się podczas trwania meczu, udziału ochroniarzy, sposobu zdobywania punktów, dopuszczalnych sprzętów, urządzeń (o ile takie są dozwolone w danej dyscyplinie). Zawodnicy powinni znać przepisy, jak również je przestrzegać i rozumieć w jakim celu są stosowane. Przepisy bowiem są tworzone również z myślą o zdrowiu zawodników oraz mają zapobiegać ewentualnym urazom, które są skutkiem, np. bezpośredniego kontaktu podczas gry.
Charakterystykę gier zespołowych można omówić biorąc pod uwagę kilka jej aspektów. Do najważniejszych można zaliczyć aspekt psychologiczny - rozumiany jako wspólna odpowiedzialność za wynik, czy zawodnika. Przekłada się to na życie codzienne, gdzie młody człowiek uczy się odpowiedzialności za powierzone mu obowiązki zarówno w szkole jak i w pracy zawodowej. Współpraca i umiejętność komunikowania się i zrozumienia podczas gry ułatwia relacje międzyludzkie. Aspekt wychowawczy to poszanowanie przeciwnika, przyjęcie zasad fair-play na boisku, uznawanie i nie podważanie decyzji sędziego prowadzącego spotkanie. Zawodnik uczy się godzić i przyjmować do świadomości przegrany mecz oraz cieszyć się ze zwycięstwa.
6