1.2 Piłka koszykowa
W omawianej grze zespołowej gracze każdej z drużyn, poruszając się po boisku z piłką lub bez, pokonują opór przeciwnika i starają się oddać jak największą liczbę celnych rzutów do obręczy kosza, który znajduje się po stronie przeciwnej drużyny oraz przeszkodzić im w opanowaniu piłki i rzutów na własny kosz. W opisywanej grze stosuje się rożnego rodzaju ruchy przemieszczania się po wyznaczonym polu: chód, bieg przodem, bieg tyłem, krok odstawno - dostawny. Zgodnie z przepisami piłkę można kozłować, podawać, rzucać, odbijać.
Charakterystyczną cechą koszykówki jako ćwiczenia fizycznego jest kompleksowość oddziaływania na organizm. Siłę podczas zajęć koszykówki zawodnik wykorzystuje w biegu, skokach, podaniach i rzutach piłką [14].
Dla efektywniejszego i skutecznego prowadzenia walki na boisku zawodnik powinien dysponować dużą szybkością ruchów. Większość rzutów wykonywanych jest w wyskoku co naraża gracza na dodatkowe obciążenia aparatu ruchu kończyn dolnych oraz zmusza go do znacznego wydatku energetycznego. W koszykówce nie występują pozycje statyczne z wyjątkiem rzutów wolnych i wprowadzenia piłki do gry. Poziom intensywności działań często osiąga wartości maksymalne, specyficzne dla tej gry.
Dla koszykówki charakterystyczna jest zmienność form ruchu i ich intensywność. Wykonywane działania są różnorodne zarówno co do kierunku, szybkości i amplitudy poszczególnych ruchów jak i ich połączeń. Gra w koszykówkę wymaga od zawodnika zwrotności i wytrzymałości, współdziałania w ataku czy obronie. Koszykarz działa aktywnie w ciągu 39% ogólnego czasu gry. Przebiegnięty w tym czasie dystans wynosi od 2,5 do 7,3 km. Znaczącą część poruszania się stanowią różnego rodzaju zrywy krótkie 3 - 5m, średnie 6 - 15m i długie 16 - 28m. W trakcie gry zawodnik wykonuje średnio 50 wyskoków z piłką i do piłki oraz 80 - 90 zatrzymań po różnych startach i przyspieszeniach, co sprawia, że narząd ruchu kończyn dolnych jest poddawany dużym obciążeniom i eksploatacji, a to z kolei naraża zawodnika na urazy [14].
9