być ze sobą powiązane tak zwanymi związkami. Rysunek rys. 1.3 przedstawia przykład modelu relacyjnego. Zasadniczą wadą modeli relacyjnych jest ich znaczna rozbieżność w stosunku do świata rzeczywistego, który mają modelować. Pozwalają za to na efektywne przechowywanie danych, obniżają redundancję danych (powtarzalność) i pozwalają na łatwe wyszukiwanie danych.
Rys. 1.3 Model relacyjny
Bazy danych oparte na modelu relacyjnym są obecnie najbardziej rozpowszechnionym rodzajem baz danych.
Model obiektowy
Obecnie technologią, która pozwala najlepiej odwzorowywać świat rzeczywisty w projektowaniu oprogramowania, jest technologia obiektowa. O jej sukcesie świadczy popularność takich języków programowania jak C++ czy Java. Technologia obiektowa jest obecnie dominującym narzędziem przy tworzeniu dużych i złożonych projektów.
Obiektowość nie ogranicza się jedynie do nowego sposobu organizacji kodu w językach programowania. Jest ona pewną ideologią w informatyce, której cechą jest chęć dopasowania modeli pojęciowych stosowanych w informatyce do modelu świata postrzeganego przez człowieka. Jest to kolejny krok w ewolucji kontaktów człowiek-maszyna (a ściślej programista-komputer).
Siedząc, nawet pobieżnie, rozwój języków programowania widzimy, że ewolucja ta przebiega ciągle w stronę ułatwiania życia człowiekowi. Wynika to z rozwoju technologii i związanego z tym zwiększania złożoności modelowanych procesów. Bez wprowadzania nowych metod, wyższych poziomów abstrakcji w projektowaniu i programowaniu , człowiek szybko staje się najsłabszym ogniwem w procesie tworzenia oprogramowania.
Większość producentów systemów relacyjnych baz danych wyposaża obecnie swoje produkty w rozszerzenia obiektowe. Są one implementowane w różnym stopniu i zakresie. Obejmują takie funkcje jak obsługa abstrakcyjnych typów danych, klas, przechowywanie obiektów, wyzwalacze, procedury składowane. Podstawą takiego systemu jest najczęściej ten sam 'silniczek' jaki był stosowany w wersji relacyjnej - dobry i sprawdzony, ale pisany z myślą o modelu