Zaznaczyć przede wszystkim chcemy, iż kwestia faktycznego przebiegu zdarzeń pozostaje wciąż do wyjaśnienia. Podejrzenia dotyczące okoliczności autoryzowania transakcji nie zmieniają faktu, iż w zapisach systemowych posiadanych przez bank odnotowano zarejestrowane użycie instrumentu płatniczego oraz jego uwierzytelnienia (użyto NIK-u, PIN-u oraz SMS*kodu). W ocenie banku stanowi to przesłankę do uznania prawidłowej autoryzacji transakcji.
Ponadto pragniemy podkreślić, iż rygorystyczne stosowanie obowiązków UUP w sposób jaki wynika z przedstawionej przez Rzecznika interpretacji prowadziłby do efektów, zdaniem banku, sprzecznych z celem tej regulacji. Jeśli bowiem decydującym dla oceny należytej autoryzacji kryterium byłaby wyrażona przez klienta zgoda, rozumiana jako subiektywny stosunek do danej transakcji (aprobata dla jej wykonania), to bank zobowiązany byłby każdorazowo do zwrotu kwoty transakcji, w sytuacji gołosłownego podniesienia przez klienta post factum braku zgody dla transakcji wykonanej w zupełności prawidłowo, w tym w zakresie zastosowania narzędzi autoryzacji. Takiego skutku (de lege lata) UUP, zdaniem banku, nie wprowadza Możliwość wykazania prawidłowej autoryzacji nie tylko poprzez użycie instrumentu, ale i uwierzytelnienie jest zdaniem banku w tej sytuacji kluczowa. Ujmując to raz jeszcze słowami jednego z komentatorów, przepis art 46 UUP nie powinien być intepretowany w sposób zapewniający wyłącznie ochronę użytkownika usług płatniczych w oderwaniu od specyfiki konkretnego przypadku oraz od obowiązków użytkownika (M Grabowski, op.cit.. kom do art 46).