- Warunek sztywności konstrukcji al < aljoJ.
- Warunek stateczności konstrukcji (konstrukcje cienkościenne) jP < Plr|, gdzie Pkrto obciążenie krytyczne dla danej konstrukcji.
- Warunek wytrzymałości zmęczeniowej.
- Inne - np. warunek na pełzanie.
IpRAKTYKA INŻYNIERSKA: jednoczesne spełnianie ww. warunkć
Obliczenia wytrzymałościowe oparte na koncepcji naprężeń dopuszczalnych są powszechnie stosowane w praktyce inżynierskiej. Ich wadą jest to, że o bezpieczeństwie całej konstrukcji decyduje wartość naprężenia w jednym tylko miejscu Jest to sposób projektowania zakładający, że o wytrzymałości całej konstrukcji decyduje jej najsłabszy element. Gdy w konstrukcji występują spiętrzenia naprężeń, ścisłe trzymanie się tego sposobu (koncepcji, filozofii projektowania) prowadzi do jej przewymiarowania. W związku z tendencją do urealniania współczynników bezpieczeństwa coraz częściej stosuje się inne koncepcję obliczeń wytrzymałościowych.
1. Metoda dopuszczalnych naprężeń - warunek wytrzymałościowy.
2. Metoda dopuszczalnych odkształceń (przemieszczeń) - warunek na sztywność.
3. Metoda obciążeń krytycznych (stateczność konstrukcji, wyboczenie).
4. |Metody energetyczne.
5. Metoda nośności granicznych - dopuszcza występowanie w konstrukcji odkształceń plastycznych (schematyzacja wykresów rozciągania).
6. Metoda stanów granicznych - stanu granicznego nośności lub stanu granicznego użytkowania. Metoda oparta jest na skodyfikowanych międzynarodowych przepisach i normach (Eurokody).
7. Metoda elementów skończonych MES (Finite Element Metod FEM)
Zalety MES:
- określanie rzeczywistych współczynników bezpieczeństwa,
- odejście od filozofii projektowania na „najbardziej obciążony element” i wyrównanie wartości naprężeń w całej konstrukcji.
Wady MES:
- eksperyment numeryczny,
- konieczność doświadczalnej weryfikacji rozwiązań.
Wprowadzenie do WM II 2014 14