11258

Wszystkie te działania mają na celu budowanie poprawnej relacji lekarz-pacjent i ograniczenie stresu pacjenta do minimum.

3.    Kojarzenie - prowadzenie wywiadu

-    dopytywanie

-    trzeba uważać, żeby nie sugerować pacjentowi odpowiedzi

-    porządkowanie

-    nie używać żargonu (I)

Model trójfunkcyjny:

-    zbieranie informacji

-    rozpoznanie i określenie emocji

-    aspekt edukacji

4.    Wspólny język

-    dobór odpowiednich słów do poziomu pacjenta

5.    Badanie fizykalne

-    jest NIEZBĘDNE w relacji pacjent - lekarz

-    kontakt „na granicy" (czyli wykonanie jedynie takiego badania, które jest niezbędne; nie wolno pozwolić sobie np. na badanie piersi, kiedy pacjentka przychodzi z bólem w kolanie)

6.    Przetłumaczenie

-    lekarz wyjaśnia swoją hipotezę na temat diagnozy

7.    Interakcja

-    należy dowiedzieć się czy pacjent rozumie to, co mu przekazaliśmy i czy ma jakieś wątpliwości.

8.    Rozmowa dotycząca działania - przepisywanie zaleceń lekarskich Zalecenia muszą być:

-    jasne

-    precyzyjne

-    strukturalizowane

-    efekt pierwszeństwa (zapamiętywanie tego, co było wymienione jako pierwsze), efekt świeżości (zapamiętywanie tego, co było wymienione jako ostatnie)

-    im więcej bodźców, tym lepiej (dlatego lekarz podczas wypisywania recepty powinien jednocześnie mówić pacjentowi, co mu zapisuje)

9.    Kontrola osiągniętej zgody

-    pytanie czy wszystko jest jasne, czy pacjent chce coś dodać. Istnieje możliwość modyfikacji.

10.    Realizacja

-    satysfakcja lekarza i pacjenta

-    „furtka" - jeśli coś się będzie działo, pacjent może ponownie wrócić do lekarza