11675

Tok - jest to ogólny schemat jednostki dydaktycznej. Tok duży do opracowania konspektów i osnów zajęć, w których występują względnie stale następstwa podstawowych zadań dydaktycznych. Najczęściej toki dzielą jednostkę zajęć na trzy części.

Cześć wstępna która obejmuje 20% czasu zajęć i ma na celu zorganizowanie grupy, określenie celu i zadań ćwiczeń ruchowych, zorientowanie się w gotowości do świadomego uczestniczenia w zajęciach oraz przygotowanie organizmu do zwiększonej aktywności ruchowej. Uwzględniając te cele, można część wstępną podzielić na:

—    organi/acyjno-por/ąrikową,

—    ogólnorozwojową,

—    specjalistyczną - mającą na celu powtórzenie podstawowych technik stosowanych w określonej formie rekreacji.

Cześć główna stanowi ona 65% czasu przeznaczonego na zajęcia i obejmuje swoim zakresem ćwiczenia o największym obciążeniu ruchowym. W części tej ma miejsce realizacja najistotniejszych zaplanowanych zadań. Część główną możemy podzielić na dwie części:

—    wprowadzającą - ma na celu kształtowanie zdolności motorycznych lub doskonalenie określonych umiejętności ruchowych potrzebnych w określonej formie rekreacji,

—    zasadniczą - mającą na celu realizację zadań głównych zajęć.

Cześć końcowa to 15% czasu przeznaczonego na ćwiczenia uspokajające i kompensacyjno-korektywne o małym natężeniu oraz czynności organizacyjne związane z zakończeniem zajęć.

W metodyce rekreacji można wydzielić różne rodzaje toków Uzależnione są one od form rekreacji, np. tok ćwiczeń gimnastycznych, gier ruchowych, gier drużynowych, pływania, narciarstwa zjazdowego, biegowego, itd.

Osnowa - to konkretny plan realizacji cyklu tematycznego, w formie materiału ćwiczebnego, zbudowanego na schemacie toku zajęć. Zawiera określoną kolejność zadań ruchowych, specyficznych dla określonej formy rekreacji, konkretnej grupy osób oraz niezbędnych warunków do realizacji tj. stanu bazy, posiadanych urządzeń i przyborów.

Przy opracowywaniu osnowy należy uwzględnić następujące zasady budowy zajęć rekreacyjnych.

1. Racjonalnego sterowania natężeniem wysiłku. Jest bardzo istotnym wymogiem metodycznym, dotyczącym fizjologicznego obciążenia organizmu ludzkiego wysiłkiem w czasie zajęć. Ma ono szczególne znaczenie w konstruowaniu ogólnego podziału jednostki dydaktycznej na części składowe. Część wstępna ma zapewnić stopniowy wzrost natężenia, które w części głównej uzyskuje maksymalną wartość i maleje w części końcowej. W rezultacie tych zmian powstaje krzywa natężenia wysiłku, która powinna mieć kształt paraboli (ryc. 1). Natężenie zajęć regulowane jest za pomocą odpowiedniego doboru ćwiczeń, ich intensywności, czasu trwania i tempa wykonania.

2