12530

widzeniem człowieka. Historią rządzą określone prawa, która można zrozumieć, poznać. Jesteśmy w stanie po części pokierować życiem społecznym.

Machiavelli - polityka jest to szkoła skutecznego działania. Dobra polityka to polityka nastawiona na osiągnięcie wyznaczonych celów. Skuteczność jest jedynym kryterium przez pryzmat, którego powinno ocieniać politykę. Moralność nie jest kryterium przez które określamy działania polityczne. Machiavelli oddzielił politykę od religii, teologii, moralności. Polityka to odrębna dziedzina ludzkiego działania. Człowiek ma wybierać skuteczne środki - jest jak lekarz.

Historia pozytywnie ocenia tylko zwycięzców. Sukces jest usprawiedliwieniem wszystkiego. W polityce jedynym kryterium jest skuteczność

Machiavelli mówi co należy zrobić by być skutecznym. On rozważa tylko jak władzę zdobyć, a nie to jak ktoś będzie jak wykorzystywał

Żeby być skutecznym polityk musi działać stosowanie do okoliczności, musi być realistą, by umieć dostrzec okoliczności, które stwarza nam fortuna. Polityka to jest sztuka / umiejętność dostrzegania i wykorzystywania okoliczności, które stwarza fortuna. Aby być skutecznym można używać wszelkich środków, „okrucieństwa mogą być dobrze lub źle użyte". Środki mogą być dobrze lub źle użyte, jeśli trzeba to można zabić, ale nie propaguje zabijania dla zabijania. To co jest niemoralne jest niemoralne.

Dbanie o własną duszę to dobra rzecz. W polityce jedynie rezultat, cel jest jedynym kryterium. Zazwyczaj polityka to jest sztuka wybierania mniejszego zła.

Polityk musi dokonać wyboru najlepszego jaki jest możliwy.

Odrzuca idee / pojęcie praw naturalnych i wiecznych.

Machiavelli wyróżnia, że są 3 formy wrażliwe i 3 formy zwyrodniałe ustrojów. Żadnego z ustrojów nie należy naśladować, żaden z nich nie jest idealny, bo wszystkie te ustroje cechowała nietrwałość. Dla Machiavelliego najwłaściwszą formą rządów jest ustrój mieszany.

Życie i interes materialny są najważniejsze. Zdaniem Machiavellego ustrój republikański przyciąga do udziału w rządzeniu wszystkie grupy społeczne, ale każdy jest zaangażowany w rządzenie. Nikt nie ma interesu radykalnego aby znieść ustrój. Trwałość ustroju związana jest z tym, ze wszystkie grupy społeczne uczestniczą w życiu politycznym republiki. Republika jest najwłaściwszą formą ustroju.

Głosi suwerenność ludu, w tym ustroju to lud jest suwerenem. Lud przewyższa mądrością nawet najmądrzejszą stojącą u władzy jednostkę. Jednowładztwo nie jest dla niego ustrojem. Ustrój republikański nie oznacza równych praw dla wszystkich. Prawa polityczne mają mieć tylko Ci co mają duży majątek. Bardo ważna jest praworządność. To nie jednostka włada, a wszyscy na równi podlegają normom prawnym. Wszyscy podlegają prawu, nikt nie stoi ponad prawem. Jeśli wprowadza się prawo to musi mieć ono poparcie społeczne. Prawo musi cieszyć się szacunkiem obywateli.

Konieczne jest pojawienie się księcia, silnej jednostki, która za pomocą armii, siły zjednoczy Włochy. Ma się pojawić książę, który zjednoczy Italię - zasady, którymi na się posługiwać książę procesie jednoczenia zawarł w książce „Książę". Książę swoją pozycję zawdzięcza swojemu virtu. Książę musi odwołać się do dyktatury. Książę musi być skuteczny, jeśli zdobędzie władzę to musi jej wszelkimi środkami strzec.

•    Książę nigdy nie może okazywać niezdecydowania, bo niezdecydowanie jest oznakiem słabości przynosi zawsze szkody.

•    Książę jeśli ma do wyboru strach i miłość w rządzeniu, to musi wybrać strach, bo lepiej żeby lud się bał. Jeżeli książę dysponuje siłą to człowiek wykona jego rozkaz, bo się będzie bał konsekwencji.