13822

POJĘCIE STOSOWANIA PRAWA.

Stosowanie prawa - proces decyzyjny podejmowany przez kompetentny organ państwowy lub inny podmiot upoważniony, prowadzący do wydania wiążącej decyzji o charakterze jednostkowym (indywidualnym i konkretnym). Treścią tej decyzji jest kwalifikacja stanu faktycznego z punktu widzenia kryteriów sformułowanych w jej podstawie normatywnej oraz ustalenie prawnych konsekwencji tej kwalifikacji.

Realizowanie prawa - zachowanie się zgodnie z dyspozycją normy prawnej realizującym zgodny z prawem cel działania podmiotu. Może obejmować proces stosowania prawa.

Przestrzeganie prawa - rodzaj realizowania prawa, ale odnoszący się przede wszystkim do norm zobowiązujących (nakazujących lub zakazujących). Oznacza wypełnianie wymogów dyspozycji normy nakazującej powstrzymywanie się od wypełniania określonych w dyspozycji przesłanek zastosowania sankcji przy normach zakazujących. Wiąże się ona z normami uprawniającymi, gdyż polega na wypełnianiu warunków od których uzależnione jest osiągnięcie skutków prawnych przy realizowaniu norm uprawniających.

Wykonywanie prawa - obejmuje w szerokim zakresie realizowanie, przestrzeganie jak i stosowanie prawa. Oznacza wypełnianie dyspozycji normy prawnej niezależnie od iei charakteru i sposobu działania. W wętszym ujęciu tego terminu wykonywanie prawa jest związane z działaniami organów państwowych. Częściowo może zachodzić także na działalność prawodawczą, z tym. że pierwszym etapem realizacji zamiarów prawodawczych jest wydanie aktu normatywnego o charakterze wykonawczym do aktu podstawowego.

Konfrontacja stosowania i tworzenia prawa:

S Pojęcia te zlewają się w kulturze anglosaskiej - common law, (podstawową formą tworzenia prawa jest sądowe decydowanie w konkretnych sprawach, formujące praktykę precedensową, które spełnia jednocześnie składniki stosowania praw. jeśli konkretna decyzja opiera się na innej decyzji lub decyzjach,

S Odróżniane są natomiast przy legislacyjnej formie powstawania prawa (kultura kontynentalna), tworzenie prawa oznacza formułowanie ogólnych (generalnych i abstrakcyjnych) norm prawnych na podstawie przepisów prawnych wyrażonych w języku prawnym i odpowiednio usystematyzowanych - wykorzystanie tych przepisów do kwalifikacji i ustalania stanu faktycznego w tej kulturze nazywane jest stosowaniem prawa

MODEL PROCESU DECYZYJNEGO.

Proces decyzyjny w ujęciu modelowym składa się z ciągu następujących po sobie rozumowań i działań, które kończą się wydaniem decyzji. Treść decyzji stosowania prawa zawiera kwalifikację stanu faktycznego z punktu widzenia obowiązującej normy sankcjonowanej oraz ustalenie konsekwencji prawnych tej kwalifikacji z punktu widzenia obowiązującej normy sankcjonującej.

Kwalifikacja - subsumpcja (podciągnięcie wyjaśnionego stanu faktycznego pod normę ustalonej treści prowadząca do stwierdzenia mieszczenia się lub nie. składników tego stanu faktycznego w poszczególnych elementach składowych normy). Treść kwalifikacji - stwierdzenie zawierania się w normie sankcjonowanej.

Strona 2 z 63