DSC01096 (6)

296 MimUCJE I PROCESY DECYZYJNE

JtnMCfe**. jak na przykład: prawa obywateli Unii, pomoc państw dla własnych pmdticbinntw. podatki, zbliżanie praw, nadmierny deficyt, różne aspekty Unii Walutowej. stowarzyszenie krajów i terytoriów zamorskich, ordynacja wyborczej do Parlamentu, przekazanie Komisji uprawnień wykonawczych, zmiana liczb) członków Komisji, sędziów i rzeczników generalnych, mianowanie członków Trybunału Obrachunkowego, a także obu Komitetów (Ekonomicznego i Społecznego oraz Regionów), w niektórych dec yzjach podejmowanych w procedurze współgra cy | współdecydowania, a też odnośnie do zawierania niektórych umów międzynarodowych.

;fi W;jriitaiide nicejskim próbowano usunąć Zasadę glosowania jednomyślnego w / 50 przepisów, ale ostatecznie udało się to tylko w 28 sprawach. W 16 z nich decyzje tą kompromisowe: jednomyślność usunięto tylko częściowo, warunkowo łub ma ona przestać obowiązywać w przyszłości (w łanich 2004 lub 2007)^l:’.

Jednomyślność nie jest obecnie definiowana w sposób bardzo sztywny. Jeżeli jakieś państwo jsisianowi wstr/ymać się od głosu, to nie skorzysta z prawa weta, a więc nic zabloku je przyjęcia aktu. Podobnie wygląda sytuacja wtedy, gdy jakieś państwo upoważni przedstawiciela innego państwa do oddania swego głosu, a len. w Jego imieniu, wstrzyma się od glosowania. Ograniczeniem jest tu możliwość rcprt/cntownnin tylko jednego innego państwa. Tym samym ustalono, że aby glosowanie mogło się odbyć, na sali muszą być obecni przedstawiciele zaledwie ośmiu państw. Natomiast z treści ort. 205 a contrario wynika, że nieobecność w czasie głosowania stanowi akt glosowania przeciwko projektowi i oznacza skorzystanie z prawa weta.

Praktyka funkcjonowania Rady jest jednak inna niż wynikałoby to z Traktatu Państwa członkowskie nadal wolą uzgadniać projekty aż do momentu, w którym wszystkie inogąjc przyjąć, niezależnie od tego, czy Traktat wymaga jednomyślności czy glosowania większościowego. Zasada suwerenności państwowej oraz tra-dycja kompromisu luksemburskiego nadal wywierają Istotny wpływ na sposób procedowania. naprawdę stosowany w Radzie. Nadal jest on konsensualny, a nie konfliktowy. M. Rifkind. odpowiadając na interpelację w parlamencie brytyjskim, w IfM r. poinformował, że tradycja kompromisu luksemburskiego jest nadal żywa Jeżeli bowiem jakiś państwo członkowskie prezentuje swoje stanowisko w kategoriach interesu narodowego, to Prazydencja Z reguły nie zarządza głosowania¹'

CMm    MS?., nawet po przyjęciu traktatu anutcrtUntsktcpc „jcdnomyibiott

(w * “2 «n\VoU*h tub paragraf iM^ah. Zob. N Nugcnt N„ Thr Gtnrmmcni mil Pidłiits ■>; fanaftom U*rrm. HcmminiilN Ajooóoo IW (łńMinh Bdition). s. 527.

wb. wenej. Stnw IMA Eutwptjskit'] *' Vnł*t - nfontta instytucitmaliui; reforma ounw »inwrfw    (•:) Ktmfrrmc/a    Unii Eutopt-jskiej w spnrnif nfemj

'f*W.aa ń łOOO) M-ywor Integracji fumpcj^krc)*' 2001, nr 36. i 53-54 oru mb 1.1 JMI. ^naA Stmtgitwsy** 280(^-2001.pod red t.Hilinki. R. Kubnon, D. Puplamfctfyo Wiyti-Wiimu 200|, a. |62.

I. km* ^u Wrca imtrfu Troktai anm*niamxkt w ńoietir /ront kmrjtracj; «««*?'// **••5    » 204; C MA. Canm^bz prtnoc njjwibimiM. Zofmrfnimm norii i pub-

ęiLi I. Omiim m. i (V4K

Nn przykład, w 1994 r. Rada głosowała 261 razy i tylko " 6-1 przypadkach glasowante nie było jednogłośne. W 28 sprawach od głosu w-Mizymalo >'s’ jakieś państwo i prawie zawsze było lo tylko jedno państwo. Natomiast n‘<lynic łft sprawach doszło do głosowania przeciwko wnioskowi: w 11 tak glosowało tylko jedno państwo, w 9 jedno państwo było przeciw, a inne wstrzymało się. a w 9 .iwa państwa głosowały przeciwko wnioskowi. Tylko w pięciu sprawach przeciwko wnioskowi glosowały trzy lub cztery państwa . Tak więc zaledwie w 2* fozpa trywanycli spraw doszło do istotnego braku jednomyślności, prawdopodobnie najczęściej mającego charakter taktyczny, a nic merytoryczny. Przeciwko wnioskom najczęściej glosowały Belgia i Holandia, natomiast Wielka Brytania najczęściej wstrzymywała się od głosu.

Czwarty sposób podejmowania decyzji w Kadzie powstał po wprowadzeniu przez traktat amsterdamski zasady elastyczności. Został on oparty na zasadzie kompromisu luksemburskiego i występuje w filarach: pierwszym omz trzecim. Jrtcłi grupa państw wystąpi z inicjatywą nawiązania bliższej współpracy, a jedno z pozostałych zapowie, iż ..z ważnych i wyjawionych w zględów polityki nnrodo wtj" będzie glosować przeciwko wnioskowi, to glosowanie nic może się odbyć Rada przekaże wtedy wniosek do Rady Europejskiej, a ta podejmie decyzję w normalny dla niej sposób, czyli jednogłośnie¹ . Nn podstawie traktatu nłi er kiego zasado wzmocnionej współpracy obowiązuje także w filarze drugim. crvll

4W2JB •

Piąty sposób podejmowania decyzji w- Kadzie wynika z Isiniejąt ych )uf różnic w zakresie obowiązków państw członkowskich, podobnych do przyjętej traktu de amsterdamskim zasady cl osty CZności. f.Miieważ do Unii Wiiluiusi-j przy ułapiło tylko 12 państw, to sposób podejmowaniu decyzji dotyczących jaj funkcjonowania musi być oczywiście inny. Iłccy/je są podejmowane jednomyślnie tylko w <fcl» dzie państw, które przystąpiły do Unii Walutowej. CO oznaczą, pozostał* w ng>> lenie posiadają prawa głosu. W wypadku gl>rvłwania większością k waliflltoWaną mc ma więc zastosowania zasada, if. y.u wnioskiem muszą (nić t,J ,.i.„, V/ i_vm wypadku ustalanii jest większość dwóch Ir/etii li (lotów tylko p iV< i. , <|.,, cji. oo oznacza obliczanie tej większości wśród pufttt w. które przystąpiły dr# i WjfliHowcj^lv.

t^maainiMs t4<.i d.«. i«n

«>**«>«,    mtt*e».is>

#-/ - f f

z**l> I    KtumltMt*. M WsIum. Jhr Ctnmti

*    *'    , Tttf l*urc*p*4U% U •%****% tr thr iVWś. *..

______    ^ ¹¹ t * ‘W mn 40 f 2 TUt Zś* kr I *«*<*»

“ ł^ifaarkf Am stertlam aŁirh ■ śkmw r ii ... . >„ ,    , i