DSC01086 (5)

276 INSTYTUCJE I PROCESY DECYZYJNE

rudnego", które lakie upoważnienie otrzymają. W RFN może to być także minister rządu krajowego (landu), w Belgii minister regionalny, a w Austrii przedstawiciel prowincji*.

W Belgii wyróżniono aż cztery sposoby reprezentowania tego państwa w obradach Rady:

federalny posiada kompetencje wyłączne, to Belgia jest reprezentowana przez ministra federalnego.

2    W wypadku wyłączności kompetencji regionalnych (na przykład edukacje czy turystyka) państwo jest reprezentowane przez jednego z ministrów regionalnych. na zasadzie rotacji pomiędzy nimi.

3    Jeżeli kompetencje są podzielone tak. że ich większość przypada federacji (na przykład rolnictwo czy ochrona zdrowia), to Belgię reprezentuje minister federalny, któremu asystuje jeden z ministrów regionalnych

4. W wypadku kompetencji mieszanych, gdy ich większość przypada regionom (na przykład badania naukowe), państwo jest reprezentowane przez ministra regionalnego, któremu asystuje minister federalny⁴⁶.

Cechą obrad Rady jest to. że ministrowie podlegają rządom swoich państw, a wiec nie są funkcjonariuszami międzynarodowymi, reprezentutacymi interesy organizacji. Natomiast reprezentują oni interesy narodowe swych państw, przy tym jednym ź najważniejszych interesów narodowych jest pogłębianie procesów integracyjnych.    ___;_

Największe znaczenie tn^Rnda do Spraw Ogólnych) w skład której wchodzą ministrowie spraw zagranicznych’ \vszystklch'"pMsiw członkowskich. Pozostałe kniiy mają charakter techniczny i gromadzą ministrów: rolnictwa, finansów, ochrony środowiska, badań naukowych, rybołówstwa, zdrowia, kultury, transportu itd. W czasie obrad Rady im sali przebywa około 300 osób.

Ze względu na to. że Rada zbiera się aż w 25 różnych składach, pozornie należy do najbardziej pracowitych instytucji wspólnotowych. Odbywa bowiem blisko sto sesji rocznic, a ich liczba rośnie. Na przykład, w lalach siedemdziesiątych było ich około 60 rocznic, w roku 1996 - 88, w roku 1998 - 94, a w roku 2000 - 87. Częstotliwość sesji poszczególnych typów Rad jest bardzo różna. Najczęściej, bo około 20 razy rocznie, zbiera się Rada do Spraw Ogólnych. Rada zajmująca się sprawami rolnymi oraz rada ECOFIN zbierają się około dziesięciu razy. a pozostałe Rady tylko po kilka razy rocznic łączna liczba posiedzeń różnych Rad oraz COREPER-u wynosi około dziesięciu tysięcy rocznie⁴'.

Pracami Rady kieruje jej Przewodniczący (tak zwana Prezydencja). Jego prace wspomagają: Sekretarz Generalny oraz pracownicy sekretariatu. Kadencja Piw-

Z* tMRCj H O. Gerscnlaacr. German iMnder and ihe Eurapean Community. |*-| Tm Eurapean Union ani riur tortom, s 192-205: S. Andersen. K. Hliasscn. The EC as a Sew Palm* System.    j Maimg Policę iri Europę. s.9 i nasi.

• Z* B Kerrtmaa* J Beycrs. Belgium: JV Oitemma Bcneeen Cohesiim and Aiaimoan. |»1 \daprihf ni rfn Eurapean Imtęnaum. a. 23.

; SWŚ R f**’’. M Mnranłecki. Prawa europejskie. Warnawa-Wroeław 1999. ł 76.

siodniczącego trwa pracz sześć miesięcy i ma charakter rotacyjny. Sama Rada usra-lila kolejność podejmowania tej funkcji przez przedstawicieli poszczególnych potów. Z góry wiadomo więc. kto po kim będzie przewodniczył. W praktyce pra cami Rady kieruje „trojka": obecny Przewodniczący, współpracujący z popr/cd nim oraz z przyszłym. Rola Prezydencji systematycznie rośnie, każde bowiem państwo członkowskie stara się, aby w okresie jego kadencji Unia osiągnęła możliwie znaczne sukcesy.

W kontekście poszerzenia Unii nawet o kilkanaście nowych państw członkowskich, rozpatrywane są różne propozycje zmian tego systemu. Bez jego zmiany państwu obejmowałyby bowiem urząd prezydencki w znacznych odstępach czasu, raz na kilkanaście lat. Wydaje się. iż w przyszłości szansę przyjęcia ma propozycja prezydencji kolektywnej, którą zgłosił P. VcrLorcn vnn Theinaat¹⁵. Polega ona na ^prowadzeniu systemu ratujących trójek, czyli kolejno po sobie następujących 'triurnwiratówk składających się z jednego państwa dużego oraz dwu mniejszych.

W traktacie amsterdamskim powołano do życia Jeszcze inne organy Rady. Najważniejszym z nich jest Sekretarz Generalny Rady do spraw WPZilł, którego wspomaga jego zastępca oraz sekretariat. Sekretarz, ma być kimś w rodzaju unijnego ministra spraw zagranicznych, gdyby kiedyś tuka wspólna polityku zagnmiczmi była naprawdę prowadzona Jego zadaniem jest w każdym razie przygotowywanie Unii do powstania takiej sytuacji. Pierwszym Sekretarzem Generalnym zmiął J. Solana. W związku z zaistniałą sytuacją, to Zastępca Sekretarza w praktyce kieruje pracami sekretariatu. Obu powołuje Kndu w glosowaniu jednomyślnym. W traktacie nicejskim przewidziano jednak glosowanie większościowe, co spowoduje utratę prawa weta państw członkowskich.

Roboczym organem Rady od wielu dziesięcioleci jest COUI-PHK (Cumltł :lr< rcprhenwni.i pennanetits), działający w dwu postaciach. W sklnii ('OlłlśPI.Ił I wchodat-zasicpcy stałych przedstawicieli państw członkowskich, klór/y są akredytowani przy Unii. Natomiast w nklml CGKliPliR ll.wcjpj/ąsuiill rnilbiMdoioWjc.

Zadania COREPłiiK-u pozornie są skromne, Mu on przygotowywać posiedzi nia Rady oraz wykonywać inne powierzone inu funkcje”. Jednak w praktyce Jest jednym z najpotężniejszych organów wapólnotowycll, posiada Iwwlrm ogiunimi faktyczną władzę prawodawczą i wykonawczą, Robi leż /, niej użytek, próbują! prowadzić własną politykę i stawać się trzecią silą, obok Rody i Komisji¹ Sprzyja

^w p. YerŁinen vun Tticmaul. Pu ItUtrrujI Toweti oj Ilu CnmnuŁnlli nnd ihe Union, It I Ib junnlng ilu Tretu\ on buropeon Union: ilu Ij/pd llrbtiu. t 1.U 1 /z¹, ul lilia piajW/)*! i*¹ I- Hsyes-Kcnsliuw. II. Wallace, ‘Pu Counril oj MlMutn. Hmminutti ir-nion IVW, * Mfc O. Vatiliou, 'loimrdi u Ltirger, Yul Murę lljjrfthr huupeun Union, |*| ilimU ilu tli He Ht iaigned?, s.M.

** An. 207. Zob. także ud IV Kalet ot |Hot.cduie •<( tUc Onaicil,GnikII Uhiww uf h IJnrm ter 1993. |w:| Hoyes-Kcnsltaw. Włttace. Appeniu III, t. JIO

M. WcctUtkc. The Counat uf Ilu bu/upean Union. ŁoiiOmi, IWS. • ?U5 K MlillłW i ■CjurywoUn Synem prawno-innytucjonulny; metlumii/n podejmowania ilu nji |» I Urna f*nę»,

4e.t.»