DSC01083

INSTYTUCJE t PROCESY DECYZYJNE

d*®yhunału‘ Wraz I upływem lal ta jej działalność jest coraz bardziej razwi-ąfljL aaiędzy innymi z powodu poszerzania jej kompetencji. Obecnie rocznie Ko-BP wtzczyiu ponad tysiąc procedur o naruszenie postanowień traktatowych, prcygotowuje blisko 500 uzasadnionych opinii, a do Trybunału kieruje około 200 wniosków ,

'Obecnie, na mocy rozporządzenia 17/62. Komisja moZe nakładać kory finan-•Owe aić łylko na państwa, ale także na firmy naruszające normy prawa wspólnotowego W przypadku istotnych naruszeń zasad konkurencji możliwe stało się wymierzanie grzywien sięgających miliona euro lub 10% obrotu z poprzedniego ■PIlMBcnBiowego. W roku 1992 Komisja wymierzyła, na przykład, rekordowi fRywnę 75 milionów euro. Zapłaciła ją fuma Tetra Pak za nadużycie pozycji do-minującej'*

9.3.4. Kola decyzyjna

Decyzyjną rolę Komisji można w największym skrócie określić jako centralną. j($ tafcjatywność lub aktywność stanowi bowiem warunek prawie każdej dzialłl-noścTpBdejrnowańej przez Unię Europejską. Z tych powodów jest określana jako SBHpGB& integracji". ..organ federalny", „serce Wspólnoty”, jej „embrionalny rząd", „organ kierowniczy", -sztab planistyczny”, „coś w rodzaju rządu" czy „główna struktura wykonawcza". G. Isaac określił Komisję jako „rewolucyjny organ ayltemti wspólnotowego”, a N. Nugent jako „sumienie Unii” oraz instytucję zobowiązaną do w zniecania cspril communautaire.

Komisja często tez pełni rolę ..kozia ofiarnego” polityki europejskiej i krajowej Politycy ! państw członkowskich najpierw w Radzie wytyczają Komisji określone cele. I w momencie gdy zaczynu ona te zadania wykonywać, oproteslowują je. sugerując, iż są to wymysły „brukselskich curokratów".

Należy jednak issjkrcślic. iż obywatele Unii nic uświadamiają sobie znaczenia Komisji w systemie wspólnotowym. W całej europejskiej, zbiorowości tylko co piąty obywatel wte o istnieniu Komisji W Luksemburgu. Belgii i Danii laką wiedzę posiada 30-40%, i we ł rancji i Niemczech co czwarty obywatel. Natomiast w pozostałych państwach odsetek ludzi poinformowanych wynosi zaledwie kilka

¹¹¹3Ml. i. Gdtotr.C Mik. Msem nmptftUtfO pntoo wxprihtorowri;nizaryswitinlnf.To-MlflkltlMMi

HfijStolMlHB^EHjppMąakGwwnri fwpen m thr acriyińes aj thr Eatoprtm Union 1000. Bf*> NMaualHuiMl.iin.

ⁿ Łofc tttrrcj S Wea*oill. P Beaumnni. CC Z*w. Thr Essentlal Guide u rhr Ugtti HM ńgarfito towpi' I Owwń.i. i-onSon IW (Sceood t-diiicm), s 782-783.

N*. imwwwMur |J>int. Para 1997 \Cinquitmc ćaitinn rrvuc et mncijo*'

’* Tl.    ń* Ommiw tmd Potok* ef she Bftmpetm Dnm, ttaundraiUilre,- !W

£ n

hi

naścieprocent, a w Grecji i Wielkiej Brytanii nawet mniej nifcKNb . Oc/.ywi*¹ jej zadań i a i wpływ na funkcjonowanie Unii są znacznie mniej znane.

Odnośnie do przyszłej decyzyjnej roli Komisji zdania są bardzo podzielone, ponieważ występują rozbieżności pomiędzy tymi. którzy chcą w niej widzieć peł-noprawny rząd Unii. a tymi. dla których Komisja powinna ograniczyć działania do sfery wykonawczej.

Federaliści mają zastrzeżenia przede wszystkim do zmiany systemu mianowa nia przewodniczącego. C Mac Donald sądzi, że przełamanie demokratycznego deficytu Unii stanic się możliwe dopiero wtedy, gdy będzie on wybierany w wyborach powszechnych¹⁸⁰. Z kolei K. l-anters uważa, iż przewodniczący Komisji po winien być wybierany bezpośrednio przez. Parlament , Istotę obu tych propozycji stanowi więlj odebranie tej kompetencji r/ądom państw członkowskich,

Odnośnie do funkcjonowania samej Komisji propozycje zwolenników prze kształcenia Unii w system bardziej fedcralisiycz.ny dotyczą głównie koniecznego, ich zdaniem, procesu pełnej „dcnacjomilizncji Komisji”, n więc zerwania iwwiązań pomiędzy państwami i członkami Komisji. Komisarze wykonywaliby wtedy swoje funkcje wyłącznic osobiście i wyłącznic w swoim Imieniu. Przewodniczący Komisji uzyskiwałby wtedy prawo samodzielnego mianownnin jej członków™

Konfederacjontści podtrzymują zaś tezę, iż Komisja nie jen! rządem Unii Bu-topejskiej i w żadnym wypadku nie powinna ewoluować w tym fciemiW". Po winna natomiast być sprawnym i bezstronnym organem składającym się z funkcjo nańuszy międzynarodowych.

Niezależnie od ostatecznego rozstrzygnięcia legu spont, należy wyraźnie pod kreślić, że wzrost znaczenia i roli decyzyjnej Komisji w całym syilenilc Wspólnotowym oznacza nasilenie procesów integracyjnych oraz zinnlejs/eule decyzyjnej roli państw członkowskich. Natomiast spadek zililiswnlii Kotnlijl o/iiiic/ą nlwmi czesny wzrost roli państw.

9.3.5. Sposoby podejmowaniu decyzji

Komisja podejmuje decyzje, działając w sposób kidekiywny, Si-mmuiu- u trzy procedury: (I) glosowania. <2/ lurriidy oraz Ii) <H*gu«J|.

¹ ** /jj|i Whpi Fulurr for thr lAiru/oun Cofn/HhflfW^ł. Pl-łllp Unii IwtttM ŻZlr-i.

Moń. BrutwU łWS.s 08.

r * Dors Etnopę /?<■«/ a f.niisfiMton'. 1‘1'lllp li.dimto f i,Hlli> li-. I

Jaat. IW6. *. 22.

. W K- tUunco SW>> /Ac UJ Krrdr to ilrrJlgilitn lu Insiltulhnti |iv j Wluu I iltun i-i, ,i„ / pum Commbiioni. 42

^,aŹsA>. IZ. Manili. Tob* ŁJfponl thr Comouttiim Nenii Hofai K‘Ji»iii,\ ■ | I Ar £*00100*1 CfnrimiialonT. i 4V- M», pudotus t. Naet. UIBZ*. * M? I'. I Nit Mw 11: loftrrnfhlrnlo/namaiom.|w:J What hitiue for tht /iumyiton t    > <’

.141 (i Vol4iceo run ‘t Ucnuinl Iht Intnnal 1‘ontri łf tlił t.oramuHlli and thr brumi. |m | /<, ft >minj thr Trruif on Ełoopnon (Jnum: tli* tr|g Oolrtur, i 2011 AM