DSC01079 (3)

WSTYTUC/EI PROCESY DECYZYJNE

W skład Komisji, wybieranej obecnie n^kadencic pięcioletnia, wchodzą: me-ewentualnie wiceprzewodniczący oraz członkowie. W traktacie amsłerdafnskim wzmocniono roić przewodniczącego Komisji, uzupełniając an. 219 o ustęp pierwszy, w którym stwierdzono, iż Komisja funkcjonuje pod jego politycznym kierownictwem. Na zewnątrz jest on uosobieniem Komisji, do t»t-wnątrz zaś osobą ustalającą kierunek, jej prac oraz osobiście nadzorującą funkcjonowanie Sekretariatu Generalnego. Poza funkcją przewodniczącego Komisji, który jest główny m organem Komisji, przewidziano możliwość powołania jednego lub dwóch wiceprzewodniczących. Decyzję w tej sprawie podejmuje sama Komisja.

W traktacie nicejskim treść art. 217 zmieniono w sposób zupełnie zasadniczy, znacznie poszerzając zakres funkcji przewodniczącego Komisji. Komisja nadal funkcjonuje (1) pod jego politycznym kierownictwem, ale na dodatek (2) on sam decyduje o jej wewnętrznej strukturze organizacyjnej, (3) ustala zakres obowiązków komisarzy, (4) mianuje wiceprzewodniczących oraz (5) wzywa komisarzy do rezygnacji ze stanowisk, jeżeli całe kolegium komisarzy popiera taki wniosek Tym samym funkcje przewodniczącego Komisji stały się bardziej podobne do funkcji premiera rządu krajowego.

Pomimo traktatowych ustaleń na temat równego dostępu do pracy kobiet i mężczyzn, w składzie Komisji zasiadają prawie wyłącznie mężczyźni. Pierwsze dwie nominacje kobiet nastąpiły dopiero w 1989 roku Natomiast w kadencji 1996-2000 ich reprezentacja bardziej odpowiadała składowi społecznemu Unii. powołano bowiem aż pięć kobiet, reprezentujących Danię, Francję, Niemcy, Szwe-cję oraz Włochy¹⁴'. Również w Komisji R. Prodiego zasiada pięć kobiet, tym ra-fjmjij[|ął|Wl||iriliUljąi j I li Hiszpanię, Luksemburg. Niemcy. Szwecję oraz Grecję¹⁴⁴ Komisja jest tą instytucją wspólnotową, która obraduje najczęściej. Spotyka się bowiem co tydzień i odbywa około pięćdziesięciu spotkań rocznic. Na przykład. w 1998 r. Komisja obradowała 47 razy, a vv 2000 r. 45 razy. zwykle w każdą środę.

. W ramach Komisji funkcjonują cztery' szczeble organizacyjne. Są to (1) komisariaty, (2) dyrektoriaty, (3; dyrekcje i (4) oddziały.

Na najwyższym poziomic decyzyjnym znajduje się członek Komisji, który odpowiada za precyzyjnie określony zakres problemów. Podlega mu co najmniej jtfen dyrektoriaty Każdy z komisarzy samodzielnie ppvvoluje,swój.osd!>isiy gjbi-net, składający się?Tześciu 'lub siedmiu funkcjonariuszy. Ich pracą kieruje szef gabinetu. Szefowie gabinetów wszystkich komisarzy regularnie spotykają się w celu przygotowania posiedzeń Komisji. Ponieważ istniała tendencja do zatrudniania przez komisarzy obywateli własnego państwa, to R. Prodi zobowiązał komisarzy do zwiększenia transnarodowego charakteru ich gabinetów¹⁴".

Na drugim poziomie decyzyjnym funkcjonują dyrekcje generalne (dyrektoriaty). kierowane przez dyrektorów generalnych. Zwykle jest ich dwadzieścia sześć. a ponadto funkcjonuje także kilkanaście służb. Liczba tych struktur rośnie wraz zc wzrostem kompetencji Wspólnoty. Dyrektoriaty stanowią odpowiednik ministerstw krajowych.

W roku 1999 w ramach Komisji funkcjonowało 26 dyrekcji generalnych¹⁴¹. Trzy pierwsze zajmowały się zewnętrznymi stosunkami Wspólnoty (DG1. DG iA. DG IB), a kolejne sprawami ekonomicznymi i finansowymi, przemysłem, konkurencją. zatrudnieniem, rolnictwem (DG VI), transportem, rozwojem, administracją, informacją i kulturą, środowiskiem naturalnym, nauką i badaniami (DG XII), telekomunikacją, rybołówstwem, rynkiem wewnętrznym, polityką regionalną, energią, inwestycjami, budżetem, kontrolą finansową, cłami, ochroną konsumenta, edukacją oraz turystyką.

R. Prodi nieco inaczej podzielił kompetencje dyrekcji generalnych: zlikwidowano dyrektoriaty zajmujące się przemysłem, telekomunikacją oraz kredytami, utworzono natomiast dyrekcje generalne do spraw wsnólncj polityki w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych oraz handlu¹'¹'¹. Ponadto, porzucono zwyczaj numerowania dyrekcji generalnych. Obecnie stosowane są ich nazwy wyrażone słowami. Poszczególne dyrektoriaty wypracowały sobie odrębne struktury, stylo decyzyjne i metody działania¹⁵⁰ odpowiadające specyfice poln ich d/.ialulnośd, ale także osobowościom i kompetencjom ich kolejnych szeiijw, W dyrekcjach generalnych zatrudnionych jest przeciętnie od 150 do 450 funkcjonariuszy. Ale bywają wyjątki. Na przykład, w dyrektoriacie administracyjnym zauudniano 2500 osób, a w dyrektoriacie ds. ochrony konsumentów poniżej 100 funkcjonariuszy.

Służby realizują przede wszystkim zadania administracyjne i pomocnicze Do ich kompetencji należy, na przykład, obsługa prawna, przygotowywanie danych