na nich - ponieważ się ich nie boi, ukazuje wtedy jaki jest.
Inna relacja z ludźmi od których jest zależny - będzie schlebiał i nadskakiwał mocniejszemu. Żaden człowiek nie może chełpić innych.
2) Opisowa
Jest obecna od XIX w. (towarzyszy rozwojowi socjologii). Nie ma ambicji nauczycielskich, nie wychowuje. Bada relacje międzyludzkie, gdzie jest możliwość czynienia dobra lub niebezpieczeństwo czynienia zła. Zastanawia się dlaczego ludzie coś robią, zbiera fakty o zachowaniach ludzi, nie ocenia. Zajmuje się genezą moralności.
Dzieli się na:
a) Psychologia moralności
Związek pomiędzy psychiką ludzką a sferą moralną (dobro i zło). Bada ona stopień własnej samooceny w stosunku do innych ( czym wyższa krytyka innych tym niższe poczucie własnej wartości).
b) $pęję>lę>fl'a mgrąlności
Związek pomiędzy życiem społecznym a życiem moralnym (np. głód na świecie - przeciętny człowiek jest zdolny kłamać, zabijać i zjadać innych byleby zaspokoić swój głód).
3) Metaetyka
Meta - to co następuje po czymś (to co następuje po etyce normatywnej). Zajmuje się językiem moralności; zrozumieniem znaczenia tych szczególnych słów. Logiczna analiza języka moralności. Przedstawicielem jest G. E. Moore.
Szkoła naturalistyczna - słowo dobry ma odzwierciedlenie w świecie w istotach w nim żyjących (np. ktoś nie kłamie). Można to słowo zdefiniować.
Emotywiści - gdy o kimś mówimy nasze słowa więcej mówią o nas samych niż o człowieku którego określamy, np. gdy mówimy o jakiejś pani. nie jest ona w ogóle określona, ponieważ to my ją lubimy, a nie ta pani jest dobra. Możemy dostrzec tutaj ładunek emocjonalny. Słowa wyrażają emocje nadawcy ale też spełniają funkcję emotywacji (wywoływanie u kogoś innego emocji na temat danego człowieka, może być to rodzajem manipulacji). Przed nią ochroni nas tylko wiedza.