14789

Wartość początkową już wykorzystywanych środków trwałych powiększają koszty ich ulepszenia polegające na przebudowie, rozbudowie, adaptacji, modernizacji i rekonstrukcji jeśli czynności te zwiększają wartość użytkową np.: wydłużenie przewidywanego okresu ekonomicznej użyteczności, zwiększenie zdolności wytwórczej, poprawa jakości produktów, obniżenie kosztów jego eksploatacji, zwiększenie powierzchni i komfortu budynku itp.

Obok wartości początkowej (bmtto) występuje też wartość netto (bieżąca), która oznacza wartość początkową pomniejszoną o dotychczasowe odpisy z tytułu zużycia.

Metody amortyzacji

Jeśli środek trwały mimo upływu czasu lub używania nie traci na wartości (np.: grunty nie służące wydobyciu kopalin metodą odkrywkową, dzieła sztuki i eksponaty muzealne) wówczas nie amortyzuje się go. Pozostałe środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji w związku ze zmniejszaniem wartości początkowej.

Zgodnie z ustawa o rachunkowości przy ustalaniu okresu amortyzacji uwzględnia się: liczbę zmian na których pracuje środek; tempo postępu techniczno-ekonomicznego;

- wydajność środka trwałego,

prawne i inne ograniczenia czasu używania (okres koncesji, wyznaczony termin prowadzenia działalności);

przewidywaną przy likwidacji cenę sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.

Obecne przepisy zakresu rachunkowości nie wskazują iż roczną stawkę amortyzacyjną można przyjąć w wysokości stawki określonej w przepisach podatkowych, ale i nie zakazują tego. Jeśli przewidywany okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej pokrywa się z okresem przyjętym do ustalenia stawki podatkowej, to nie ma przeszkód dla dokonania odpisów amortyzacyjnych za pomocą stawki podatkowej.

W odniesieniu do metod amortyzacji można nadal stosować metodę liniową, degresywną, naturalną, czy progresywną.

Jedyny wyjątek to amortyzacja wartości firmy, która powinna odbywać się metoda liniową.