16110

5.    Zasada pogłębienia „zaufania obywatela do, organizacji.państwowych (an 8 KPA). Organ powinien tak prowadzić postępowanie by strony miały poczucie, że toczy się ono zgodnie z prawem ale również i rzetelnie a wydane rozstrzygnięcie jest sprawiedliwe. Zasada jest uzupełniona przez zasadę praworządności działania organu

6.    Zasada dwuinstancyjności postępowania (art. 15 KPA). Zgodnie z art. 78 Konstytucji każda osoba ma prawo żądać by ta sama sprawa jej dotykająca była co najmniej dwukrotnie rozpoznana. W POA zasada ta wyróżnia się w postępowaniu przez organem I i II instancji.

7.    Zasada trwałości decyzii administracyjnej. Decyzja od momentu jej doręczenia stronie nabiera cechy trwałości i staje się prawem wiążącym dla organu i stron postępowania. Trwałość ma charakter względny. Są decyzje, które można zmienić stosunkowo łatwo, np. decyzja niesotateczna i decyzja, których nie można zmienić, a więc trwałość zależy od terminu biegnącego od momentu doręczenia decyzji, a także od rodzaju w którym ona zapadła.

8.    Zasada sądowej kontroli procesowej aktów administracyjnych. Kontroli tej podlegają decyzje, postanowienia, ale również bezczynność administracji. Kontrola sądowa umożliwia ba damę czynności (bezczynności) organu administracji przez niezawisły i fachowy sąd

9.    Zasada przekonywania. Organ powinien przekonywać strony do podejmowania przez niego czynności. Przede wszystkim powinien uzasadnić w sposób prawny i faktyczny rozstrzygnięcie.

10.    Zasada udzielania informacji. Najszerzej w postępowaniu informowana jest strona. Organ powinien informować stronę o przysługujących jej uprawnieniach w ciągu całego procesu. Zasada wyraża się w dostępie strony do akt sprawy w pouczeniu jej o możliwościach zaskarżenia decyzji. Pozostałe podmioty biorące udział w postępowaniu informowane są w niezbędnym zakresie. Organ udzielający informacji musi kierować się zasadą tajemnic ustawowo-chronionych, ochronę informacji niejawnych, ochronę danych osobowych, itp.

11.    Zasada ugodowego załatwienia spraw spornych. Organ powinien nakłonić strony do zawarcia ugody. Ugoda obniża koszty postępowania, przyspiesza je i stwarza możliwość względnego zadowolenia wszystkich stron postępowania.

12.    Zasada szybkości i prostoty postępowania. Organ nie powinien komplikować sytuacji, ma ona być prosta, jasna i zrozumiała. Sprawa powinna być załatwiona od ręki, bez zbędnej zwłoki.

13.    Zasada pisemności. Całe postępowanie powinno być udokumentowane, głównie dla celów dowodowych czyli dla bezpieczeństwa.

Kompetencja ogólna i szczególna w pqą

Kompetencja ogólna - zdolność organu do prowadzenia POA. Organy dzielimy na dwie kategorie: rządowe.sa morzą dowe.

Rządowe - centralne i terenowe, RM, PRM, ministrowie Centralne - Komendant Główny Policji,

Obejmuje obszar całego państwa i podlegają naczelnym.

Do zespolonych - Komendant Wojewódzki Policji, Komendant Służby Pożarnej.

Niezespolone - Izby Skarbowe. Urzędy Skarbowe, Urzędy Morskie,

Samorządowe - JST, organy gminy, powiatu, województwa, organ związków samorządowych, samorządowe kolegia odwoławcze.

Inne organy państwowe:

powoływane z mocy prawa: prezydent RP, przewodniczący KRRiT, inne podmioty, tylko te, które mają kompetencje z zakresu AP, np. organy samorządów zawodowych.

Kompetencja szczególna - dwie instytucje: właściwość, wyłączenia.

Właściwość:

właściwość rzeczowa - to zdolność organu do rozpoznawania określonej kategorii spraw regulowanych przypisami prawa materialnego:

właściwość miejscowa - zdolność prawna organu do rozpatrywania i rozstrzygania spraw danej kategorii na oznaczonej części terytorialnej państwa, ustala się ją wg miejsca zamieszkania lub siedziby strony (art 21 KPA), właściwość instancyjna - realizowana w postępowaniu odwoławczym, to zdolność do rozpoznawania spraw przez organy wyższego stopnia.

Właściwość delegacyjna - określa możliwość przejęcia sprawy do jej rozstrzygnięcia przez organ wyższego stopnia organom podporządkowanym.

Instytucje procesowe - wyłączenia pracownika, organu, członka organu kolegialnego.

Dotyczy wszelkich sytuacji wtedy, kiedy nie może być zrealizowana zasada prawdy obiektywnej: wyłączenia obligatoryjne - z mocy prawa, wyłączenia fakultatywne.

Strona

Jest nią każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowame, albo każdy kto żąda od organu czynności ze względu na swój interes lub obowiązek prawny.

Wersja subiektywna - podmiot sam ustala, że jest stroną postępowania i w jego przekonaniu ma interes lub obowiązek domagania się rozstrzygnięcia sprawy.