18745

PUŁAPKA PŁYNNOŚCI (J.M. Keynes)

Zjawisko pułapki płynności opisuje sytuacja, gdy popyt na pieniądz, wywołany motywem spekulacyjnym, jest doskonale wrażliwy na zmiany stopy procentowej i całkowicie niewrażliwy na zmiany dochodu, a każda wielkość podaży pieniądza jest wchłaniana przez wzrost zasobów pieniądza spekulacyjnego.

	MS!	MSz MS	3 MD
realne zasoby pieniądza

Przy wysokiej stopie procentowej (np. rj duża część zasobów finansowych sektora prywatnego zostaje ulokowana w aktywach oprocentowanych, a popyt na gotówkę jest niewielki. Początkowo jest on również mało elastyczny względem zmian stopy procentowej, a robi się coraz bardziej elastyczny, gdy ona się obniża. Wzrost podaży pieniądza wywołuje obniżkę stopy procentowej równoważącej rynek (MS - podaż pieniądza). Niższy poziom stopy procentowej powoduje, że większa ilość ludzi decyduje się utrzymywać pieniądze w gotówce. Nie chcą nabywać nowych obligacji sądząc, że teraz wzrost stopy

r₂----------MD procentowej jest bardziej prawdopodobny od jej dalszego spadku,

^r3    i”””' '    “    ’    więc boją się straty w wyniku spadku ceny rynkowej obligacji (rosnąca

stopa procentowa obniży cenę obligacji). Ta sytuacja powtarza się aż do momentu, gdy przy podaży pieniądza MSj stopa procentowa spada do poziomu r_}. Dalszy wzrost podaży pieniądza i spadku stopy procentowej nie ma w ogóle wpływu na bieżąco emitowane papiery wartościowe (całość oszczędności jest trzymana w gotówce). Dzieje się tak dlatego, że wszyscy oczekują wzrostu stopy procentowej i nikt już nie spodziewa się jej spadku.

Pułapka płynności wystąpiła w czasie Wielkiego Kryzysu (1929-1933).