19841

O mchy ciała

-    uzupełnienie, wzmocnienie wypowiedzi; komunikacja stanów emocjonalnych

-    niektóre - ogólnie przyjęte, skonwencjalizowane (np. klaskanie, potakiwanie)

-    nie zawsze możliwa jednoznaczna interpretacja

© mimika

-    główne źródło informacji o uczuciach

-    ograniczona wiarygodność - częściowo kontrolowalna

-    wieloznaczna

© dotyk i kontakt fizyczny

-    najbardziej pierwotna forma kontaktu, różne znaczenia:

-    dotyk grzecznościowo-rytualny (uścisk dłoni)

-    dotyk profesjonalny (u lekarza)

-    przyjacielsko-koleżeński (głaskanie, obejmowanie)

-    miłosno-intymny (całowanie, trzymanie za ręce)

-    seksualno-pobudzający (pieszczoty)

-    normy - różne w stosunku do dzieci i dorosłych, płci, pozycji społecznej - określają cechy porozumiewających się, region ciała, środowsko, w którym kontakt ma miejsce (dom, ulica, praca)

-    różnice kulturowe - np. kultury bez kontaktowe: Wlk. Brytania, dotykowe: Rosja, kraje latynoskie; region ciała - np. w Tajlandii i Malezji nie wolno dotykać głowy (siedlisko sił duchowych i intel.)

USA: dotyk- funkcje komunikacyjne: 1) wspierania, pocieszania, 2) \Madzy, 3) afiljacyjne

-    związany z zachowaniami przestrzennymi

O Zachowania przestrzenne

-    informacja o wzajemnym stosunku rozmówców: sympatii, bliskości, pozycji

-    dystans - dystans psychiczny rozmówców, tematu rozmowy

-    zorientowanie (miejsce) - np. przy stole: przeciwległa = rywalizacyjno-obronna lub niezależna, obok siebie = współpraca, narożna = przyjadelskość

-    organizacja przestrzeni - wyższa pozycja = wyższe miejsce, wyższe oparcie, odległość od interesanta © Pozycja ciała w trakcie rozmowy

-    poziom napięcia (postawa zamknięta, obronna) lub zrelaksowania (pozycja otwarta, luźna)

O Kontakt wzrokowy i spoglądanie

-    utrzymywany zwykłe przez ^ł/₃ czasu rozmowy, długość spojrzeń zależy od zażyłości

-    wykorzystywane w inicjowaniu rozmowy, regulowaniu przebiegu, informacjach zwrotnych, ekspresji emocji

-    częstość spoglądania zależy od ważności rozmówcy (ważny = częściej)

-    unikanie - gdy czujemy się nieswojo, pomaga zachować odrębność (np. w windzie)

© Niewerbalne cechy mowy

-    wysokość, siła. brzmienie, tempo, akcent, płynność, intonacja

-    dźwięki parajęzykowe (westchnięcia, śmiech, płacz)

-    odzwierciedlenie stanu emocjonalnego

-    ważne w pierwszym wrażeniu

O Wygląd fizyczny, sposób ubierania się, malowania itp.

-    informacje o osobie, sposobie autoprezentacji; pozycji społecznej, zawodzie, atrakcyjności fizycznej, cechach indywidualnych

-    mogą być łatwo zmieniane (tym różnią się od pozostałych sygnałów niew.)

-    podstawa pierwszego wrażenia

-    znaczenie koloru: zimne = autorytet i szacunek, czerwony = przyciąga uwagę, onieśmiela

3. Czynniki zwiększające efektywność komunikowania się

Ułatwianie rozmówcy słuchania (Brześkiewicz):

•    zadbanie o sprzyjające warunki zewnętrzne (umożliwienie koncentracji)

•    uśwadomienie sobie celu wypowiedzi

•    wedza o słuchaczu

•    dbanie o zrozumiałość, dostosowanie języka do słuchacza

•    pomoc w zapamiętywaniu informacji (nawiązywanie do znanych faktów, zachęcanie do notowania)

Grzesiuk Umiejętności menedżera 2