20129

Z: L jest stały. Zmiana podaży pieniądza powoduje więc zmianę cen. Spojrzenie z drugiej strony:

Pracownicy wymusili podwyżkę płac nominalnych -> rosną ceny: dwie opcje:

a)    jeśli M bez zmian, to M/P zmniejsza się -> r rośnie, by zachować równowagę na rynku pieniądza -> spadek popytu na dobra ->nadwyżka podaży nad popytem na dobra -> presja na obniżenie cen i spadek popytu na pracę. Płace i ceny, M/P i r wracają do pierwotnego poziomu, próba podwyższenia płac i cen nie powiodła się.

b)    polityka pieniężna łagodzi szok, jeśli zmiana cen wywołuje reakcję państwa, które dostosowuje wielkość M, by w krótkim czasie uniknąć zmiany realnej podaży pieniądza M/P. Gdy wzrost cen zostaje zamortyzowany przez wzrost M, M/P nie zmienia się, r równoważąca rynek pieniądza jest stała. Pełne zatrudnienie w gosp. utrzymuje się przy wyższym poziomie M, P i płac nominalnych.

Stopa inflacji = wzrost M - wzrost L

Hipoteza Fishera - wzrostowi inflacji o 1 pkt procentowy towarzyszy wzrost r o 1 pkt procentowy.

Realna r = nominalna r - stopa inflacji. Realna r nie ulega dużym zmianom. Zwiększenie stopy wzrostu ilości pieniądza doprowadzi nie tylko do wzrostu tempa inflacji, lecz także do wzrostu nominalnej r. Skutkiem spadek L, który wywołuje różnicę w tempie wzrostu ilości pieniądza i cen, aż M/P dostosuje się do zmiany L.

Hiperinflacja - zjawisko polegające na utrzymywaniu się bardzo wysokiej stopy inflacji (Boliwia 1985r. 11000%, Niemcy 1922-1923). W okresach hiperinflacji realna podaż pieniądza M/P może zmieniać się szybko i na wielką skalę.

Ucieczka od pieniądza

Jeśli stopa inflacji wynosi n, a nominalna stopa procentowa r, to realna stopa procentowa to (r-n). Dochód realny z nieprzynoszącego odsetek pieniądza to (-n), dlatego realny zysk z posiadania oprocentowanych aktywów wynosi (r-n)-(-n)=r. Miarą kosztu trzymania pieniądza jest nominalna stopa procentowa. Zwiększa się ona wraz ze wzrostem inflacji.

Ucieczka od pieniądza - gwałtowny spadek realnego popytu na pieniądz, występujący, gdy wysoka inflacja i wysoka r zwiększają koszty utrzymania pieniądza.

Uporczywej inflacji musi towarzyszyć ciągły wzrost ilości pieniądza. Drukowanie pieniędzy w celu sfinansowania wielkiego deficytu budżetowego może być przyczyną inflacji. Deficyt można finansować na dwa sposoby:

S państwo może pożyczyć pieniądze od sektora prywatnego sprzedając obligacje S państwo może dodrukować pieniądze i przeznaczyć je bezpośrednio na wydatki W czasie hiperinflacji deficyt finansuje się dodrukiem wielkich ilości pieniędzy lub całkiem finansuje deficyt przez sprzedaż obligacji. Gdy rząd próbuje prowadzić politykę wysokiego