20267

❖ Bycie sobą - brak jako takiego pojęcia „ja"

o Człowiek posiada specyficzne konstrukty, którymi nadaje on sens własnemu zachowaniu o Człowiek jest płynny, wciąż się zmienia, więc założenie o istnieniu pewnego „ja” jest sztuczne (porównanie do maski)

4). Konstrukty osobiste = „Konstrukt jest to sposób, w jaki pewne rzeczy interpretujemy jako takie same, a jednak odmienne od innych”

□    Są dwubiegunowe - głównie oparte na kontraście „albo-albo”, a nie np. w formie kontinuum

□    Ich zakres zastosowania określa zakres użyteczności (tzn. określa on, kiedy dany konstrukt się przyda, a kiedy nie)

□    Centrum użyteczności konstruktu określa klasę obiektów, do których najlepiej ów konstrukt się odnosi (np. „skórzany - nieskórzany" o butach, „mądry-głupi" o ludziach, etc.)

□    Niektóre konstrukty można rozciągać na nowe klasy obiektów, a inne nie - wówczas różnią się one między sobą przepuszczalnością

□ Inny podział konstruktów to:

o    - najbardziej podstawowe; rozróżnienie wchodzące w skład konstruktu jest

jedyną rzeczą, jaka interesuje człowieka przy rozumieniu świata (np. strażak ma ratować najpierw kobiety i dzieci - nie zastanawia się, czy są one ładne, bogate, biedne itd.) - NIC INNEGO CO DOTYCZY OBIEKTU NIE LICZY SIĘ

o ■■■■■■■ - takie konstrukty automatycznie uruchamiają inne (coś jak stereotyp: konstrukt „czarny-biały" uruchamia serię konstruktów odnoszących się do osób rasy czarnej - u rasisty ..zły”, jakiś tam etc.)

o HHHHI

□    Inny podział:

o Rdzeniowi - podstawowe dla poczucia, że jest się tym, kim się jest, OPORNE NA ZMIANĘ o Marginalne - mniej ważne i łatwiej ulegające modyfikacjom

□    Konstrukty tworzą SKALE, które są nadrzędne wobec dychotomicznym rozróżnień typu „albo-albo" - człowiek wykorzystując kilka rodzajów rozróżnień może utworzyć „skalę" np. osób, które są wg niego najbardziej wartościowe, ponieważ spełniają kilka „dobrych krańców" kilku konstruktów ADDYTYWNA/AKUMULACYJNA

5). Podstawowe założenia i tezy

Podstawowe założenie: Procesy zachodzące u człowieka są psychologicznie kanalizowane przez to, w jaki sposób antycypuje on zdarzenia. Mówiąc prościej:

przez człowieka zależy od tego, w jaki sposób przewiduje on, co się wydarzy w przyszłości, jeżeli zachowa się w określony sposób (?)

Tezy:

1.    Dotycząca konstrukcji: „Człowiek ■■■■■ zdarzenia, interpretując ich

replikacji” - Za pomocą doświadczenia, człowiek interpretuje, czyli nadaje znaczenie za pomocą systemu konstruktów jakiemuś zdarzeniu. Potem ta interpretacja jest wykorzystywana do przewidywania przyszłych zdarzeń.

2.    Dotycząca bięaHBie|l: „U każdego człowieka rozwija się charakterystyczny dla niego, służący dogodnemu antycypowaniu zdarzeń, fystem konstrukcyjny obejmujący zależności porządkowe między konstruktami” - Organizacja konstruktów jest hierarchiczna

i charakterystyczna dla każdego człowieka. Organizacja ta jednak |e jest stała[ i może się całkowicie zmieniać z upływem czasu - tak, że konstrukty nadrzędne mogą nagle stać się podrzędnym i na odwrót.

3.    Dotycząca    „Człowiek może kolejno stosować rozmaite

podsystemy konstrukcyjne, który z punktu widzenia wyciąganych wniosków są ze sobą niezgodne” - zachowania wynikające z różnych konstruktów

spójne Konstrukty wciąż są doskonalone I zmieniane, dlatego i zachowania się zmieniają. Zachowanie jest spójne z aktualnym systemem konstruktów.