17617

ĆWICZENIA II (12.10.2010, WTOREK)

2. Mezopotamia: |)oczątki refleksji polityczno-prawnej: teokracja. liierokracja. cliaryzma. idea monarchii (ImIp). deifikacja. .kodeksy", eudajmonizm.

MYŚL POLITYCZNO PRAWNA ANTYCZNEJ MEZOPOTAMII

Mezopotamia(Międzyrzecze) to kolebka cywilizacji, tam miał miejsce początek pierwszych cywilizacji. Był to obszar specyficzny, była tam żyzna gleba, dobre warunki geograficzne. Tereny międzyrzecza zamieszkiwali Siunmerowie i Semici. Asyria(północ) i Akad(południe). Kulturowo dla tych ludzi było najważniejsze to co wiązało się z władzą i panowaniem. Te pojęcia tłumaczyły dlaczego ktoś musi panować a ktoś inny musi tej władzy być podporządkowany.

W MEZOPOTAMII PO RAZ PIERWSZY POJAWIŁY SIĘ TAKIE ZJAWISKA )AK:

TEOKRACJA - władza Boga, boskie namiestnictwo, wg społeczności właściwym władcą jest Bóg, każda wspólnota mezopotamska miała własnego Boga, ten Bóg był właścicielem świata, ludzie zobowiązani są do pracy na rzecz Boga, Bóg wskazuje swojego namiestnika (króla. En, Ensi, Lugal) który jest jedynym źródłem doczesnych uprawnień, centralna oś politycznie zorganizowanej wspólnoty.

HIEROKRACjA - system polityczny w którym najwyższą władzę społeczną sprawują kapłani, sprawują najwyższe funkcje polityczne np. Watykan. Władca państwa wykonuje funkcje sakralne, jest legitymowany przez Boga, ktoś rządzi ponieważ jest kapłanem.

_WG WEBERA SĄ 111 PODSTAWY PANOWANIA:_

CHARYZMA - właściwość podmiotu która jeśli występuje to wywołuje u ludzi przekonanie że ten który tą właściwość posiada jest predestynowany do władania, jeśli ktoś był niesamowicie charyzmatyczny mógł rządzić długo lecz gdy stracił charyzmę automatycznie tracił władzę.

BALE - w Mezopotamii monarchię nazywano bale. Panowanie monokratyczne (konstrukcja monarchii) po raz pierwszy pojawiła się w Mezopotamii. Konstrukcja namiestnictwa wymusiła w pewien sposób konstrukcję monarchii. Władca był wybierany przez Boga a jego zadaniem było zapewnienie bezpieczeństwa i dobrego życia swoim poddanym.

DEIFI KAC JA - ubóstwianie, uznaje się kogoś za Boga, w Mezopotamii uznawano za Boga osobą która była namiestnikiem, w Mezopotamii istniało bardzo niewiele przypadków deifikacji,

EU DAJ MON IZM - koncepcja zakładająca że doczesne szczęście jest najważniejsze, jeśli człowiek będzie szczęśliwy, będzie miał zaspokojone doczesne potrzeby to będzie to dobro. Obowiązkiem panującego było zapewnienie szczęścia doczesnego swoim poddanym. W ramach tego pojęcia funkcjonuje koncepcja tzw. sprawiedliwości społecznej - rolą władzy była troska o sferę materialną poddanych „ażeby nikt wdowy, sieroty i biednego nie krzywdził", jeżeli władca potrafił zająć się takimi osobami i zaspokoił ich potrzeby to był dobrym władca.

KODEKSY - zbiory orzeczeń, rozstrzygnięcia sądów królewskich które w sposób inny niż obowiązujące prawo zwyczajowe regulowało pewne kwestie, pojawiały się w XVIII w.p.ae, prawodawcą był Bóg, a ludzie mieli stać na straży przestrzegania prawa i egzekwować je np. Kodeks Hammurbiego.

SUMERYJSKA KONCEPCJA WŁADZTWA UNIWERSALNEGO OPARTA NA MODELU NAMIESTNICTWA TEOKRATYCZNEGO:

Panteon Sumcryski
Enlil Pan miasta Nibru	Pozostali Bogowie
Namiestnik Enlila	Namiestnicy pozostałych Bogów
Namiestnik 1	Namiestnik II	Namiestnik III