24160

miejsce jakimi są Puławy, obiecuje także, ze jego Muza poświeci uwagę temu miejscu, kolejna zwrotka odnosi sie właśni do Muzy.podmiot pyta o miejsce je przebywania,a zaraz potem odpowiada, ze prawdopodobnie jest zajęta nowym obrazem. Ostatnia zwrotka stanowi zwrot do przybysza z daleka,który jeśli chce zakosztować rozkoszy, uradować wzrok i serce powinien udać sie do Puław, a następnie powienien rozgłaszać po świede o tym co zobaczyzł i czego zaznał, powienien stać się ambasadorem Puław.

'Do Dionizego Hrebnickego"

Poeta opowiada o tym.że płyną dla niego (i prawdopodobnie dla Hrebnickiego także) pogodne chwile. Prosi drużbę (prawdopodobnie Hrebnicki) by usiedli pod buczyną i popatrzyli na łąkę. Następuje opis: przyleciał motyl, by zebrać nektar 'siada* na lilijce by już po chwili przenieść się na kolejna, później pszczoła szuka słodyczy na cząbrze, róży i melisie, nie skończy poszukiwań póki nie wyssie wszystkiego, następnie jest cień co go chmurka mijajac rzuci,który tam i ówdzie przemyka, jeden kwiat się smuci, drugi śmieje gdy słońce świeci lub znika, następnie w roli głównej występuje wietrzyk, który powiewem wzdycha, porzucił brzozę, która się do niego wdzięcznie usmiechała.nastepnie jest przestroga by uważać nad strumykiem, jego bieg powinien czegoś uczyć, następnie jest opis krzaku, na którym siedzą ptaszęta, w ostatniej zwrotce tego utworu poeta zwraca sie do swego przyjaciela by udali sie do domu, bo nadchodzi burza,a zwierzęta i ptaki już zdążyły się ukryć.

"Do Księżnej RadziwiHowej Maże i Mrówki*

Utwór ropoczyna smutne pożegnanie ze światem Haliny, której to wybiła już godzina odejścia. Podmiot prosi by ich nie opuszczałą, by zostalą razem z nimi,prosi by nie porzucała ich w trwodze,bo mrówki się snują po drodze.a maże przechodzą lasami. 3 zwrotka opowiada o lękliwym sercu, które ma zawsze swoje przygody, a Halina juz je zna. kolejna prośba podmiotu, który chce by Halina została z nimi i nie porzucała ich w trwodze, bo maże przechodzą lasami a mrówki snują sie po drodze. Jednak ona się upiera i prowokuje los. Ostatnia zwrotka opowiada o krukach, które wzlatują wysoko i wędrują przez szlaki na których to mrówki sie nie snują ni maże meidzy sosami nie wędrują.

"Do Drzewa"

Apostrofa do drzewa, które jest ozdobą ziemi.podmiot nie jest pewien czy zdoła znaleźć odpowiednie słowa, które wyrażą jego zachwyt i podziw, a także wdzięczność dla darów drzewa jak i dla niego samego.Podmiot mówi o tym, że owoce drzewa częśtokroć ratowały wędrowców, ale także udzielały schronienia, gdy spoczaął w chłodzie jego cienia. Podmiot pyta drzewo o to czego ma mu życzyć: czy pięknych owoców, czy liści zielonych, czy świeżą wody w postaci desczu? W ostatnią zwrotce poeta stwierdza, że pozostaje życzyć mu by płonki mogły dorównać darom drzewa i tak jak i one ozdabiać ziemię.

"Róża Temiry

Róża jest wierną sąsiadką sosny, z którą się zrosła i żyje w związku zgody. Mówi także o tym, że jej wdzięków strzeże cierń ostry. Róża miała pozostać w ukryciu, ale pewnego dnia przebiegała obok niej Temira, a Zefir podszeptał jej o róży.Temira ją dostrzegła, to właśnie z jej łaski (Temiry) inni ją spotykają, i ona ich ujmuję, wielbi ją także każdy przechodzień. Zwrot do Ty, któremu wolno przypatrywać sie róży, podziwiać ją, jednak pod żadnym pozorem nie wolno jej zerwać, bo posaida kolce. (i nie zawaha się z ich użyciem ;)

"Pieśń Wiejska"

Utwór rozpoczyna się słowami "Wsi spokojna, wsi wesoła". Jest pochwałą wiejskiego stylu żyda. bujny i plastyczny opis przyrody, w którym to szumią dęby, kwietnie łąka, słońce wschodzi i zachodzi. Jest także podziękowanie Bogu za wszystko co stworzył za wiosnę, lato. jesień, zimę.