24684

różnych częściach Polski. Pozostałe gatunki występują nielicznie i rzadko. Są to: Basilia na na (paso^tująca głównie na nocku Bechsteina - M. bechsteinii), Penicillidia monoceros (gatunek bo realny, najczęściej poławiano późną jesienią i zimą główny pasożyt nocka rudego - M. daubentonii), Nycteribia (N.) latreillii oraz zachodniopalearktyczny gatunek Nycteribia (A.) vexata (których głównymi Żywicielami są nocek duży - M. myotis i nocek ostrouszny - M. biythii). Najrzadszym gatunkiem wśród krajowych muchówek jest Basilia italica (główmy pasożyt nocka wąsatka - M. mystacinus i nocka Brandta - M. brandtii). Gatunki, których występowanie w Polsce jest wątpliwe to: N. (N.) schmidlii (gatunek śródziemnomorski, pasożytuje głównie na nie występującym w naszym kraju podkasańcu Schreibersa - Miniopterus sclireibersii), B. nattereri (głównym Żywicielem jest prawdopodobnie nocek Natterera - M. nattereri) i P. dufourii (gatunek palearktyczny do głównych Żywicieli należą nocek duĄ' - M. myotis i nocek ostrouszny - M. blythii). Jak wynika z dotychczasowych badań najbardziej zaatakowanym przez muchówki gatunkiem nietoperza w naszym kraju jest nocek rudy. Ekstensywność zarażenia nocków rudych wynosi okob 81%, a maksymalna liczba muchówek na jednym nietoperzu dochodzić może do 38 osobników. Można zatem stwierdzić że występowanie N. (N.) kolenatii jest regulowane obecnością nocka rudego a inne gatunki nietoperzy mają w rozprzestrzenieniu tej muchówki udział wyjątkowo znikomy. Do często zarażonych nietoperzy zaliczyć można nocka Bechsteina (42%). Jest to nietoperz stosunkowo rzadki w naszej faunie, jednak prawie połowa dotychczas przejrzanych osobników tego gatunku posiadała mrokawki. W dalszej kolejności zapewne należy postawić nocka lydkowłosego (11,8%), nocka Natterera (11,2%) i nocka wąsatka (7.6%). Do szczególnie rzadko zarażbnych należą pozostałe gatunki nietoperzy stwierdzone w Polsce. W tym także nocek duży. na którym w bardziej południowych regionach Europy znacznie częściej notuje się wyższe inwazje mrokawek. Nocek du^ uważiny jest za głównego żywiciela 3 gatunków' mrokawek: N. latereiliii. N. vexata i P. dufourii. Nie wy starczaj ąco dobrze poznane są mrokawkowate Żyjące na podkowcu małym - Rh. hipposideros, na którym można spodziewać się także gatunków nowych dla fauny Polski (zwłaszcza zachodniopalearktycznego Stylidia biarticulata).

2. Syrphidae (bzygowate)

Bzygowate (Syrphidae). rodzina owadów' zaliczana do podrzędu krótkoczułkich z rzędu muchówek, rozpowszechniona na całym świecie, głównie na obszaize od strefy umiarkowanej po tropikalną. Bzygow^rate osiągają długość do 25 mą są charakterystycznie ubarwione, przewinie czamo-żółte, lśniące, co przypomina ubarwienie pszczoło w-atych i stanowi dzięki temu ochronę przed drapieżnikami (mimikra Batesowska). Doskonale latają, potrafią zawisać podczas lotu nieruchomo w powietrzu. Pełnią ważną rolę jako zapylacze kwiatów, larwy wielu gatunków pasożytują na owadach szkodliwych np. na mszycach.

Osobniki dorosłe bzygowatych żywią się nektarem kwiatów. Jednak ich larwy nie są już wegetarianami - czynią spustoszenie w koloniach mszyc, przez co pomagają nam ograniczać liczebność tych często spotykanych szkodników.

Znanych jest około 5000 gatunków bzygowatych, których przedstawicielami są m in. mszyczniki (Syrphus). pasożyty mszyc, oraz tizmielówki (Yohtcella). pasożyty os. Do bzygowatych należy także muclia gnojka (Eristalis) oraz roślinożerna udnica cebulanka. uszkadzająca cebulę zwyczajną, a także cebule hiacyntów i kosaćców.

Bzygowate są bardzo zróżnicowaną pod względem biologicznym

rodziną muchów-ek. W zależności od sposobu żerowania larw można tę rodzinę

podzielić na szereg grup:

1)    gatunki roślinożerne - minujące liście (np. z rodzaju Cheilosia), uszkadzające cebule narcyzów i innych roślin cebulowych (np. Merodon,

Euntents);

2)    Żyjące w zbiornikach wodnych, ściekach, torfiastej glebie, mule (Ortlioneura. Chrysogaster, pod rodzi na Eristalinae);

3)    koprofagi (Rhingia, Syritta pipiens)',

4) żyjące w spróchniałym drewnie (Shegina. Brachyopa,

Hammerschmidtia, Ferdinandea. niektóre gatunki z podrodziny Milesiinae);